Glehrt schwümme ir Ämme, o schlöfle ufeme chliine Iisfäud grad näbem Färzbach. Dr Färzbach chunnt vom Wachthubu, bim Chräibu näbedra z'dürab, am Hus vo mine Grossöutere verbii, nitzi gäg d'Ämme zue. Z'Hus isch gäng no gliich wi denn, wo mir aus Ching si drinome gsecklet o Versteckis hei gspöut. Es schmöckt irgendwie vertrout. Sit gfühlte hundert Jahr, es stattlichs Hus mit Loubene uf beidne Siite o gliich heisst's 'Neubau'. Es schmöckt noch Brot vor Bäckerei ond aber o noch Fleisch, wiu dr Metzger im gliiche Hus isch. Früecher hei mer aube die Tierli gseh cho, wo de nachhär Würscht si gsi. Z Holz vom Hus wird de Gruch vo all dene Gschichte wohl nie verlüüre. S wäri schad, das Hus nöi azmale - 's giengti öppis verlore.

Im Schangnau isch Ziit irgendwie chli blibe stah. Me het jetzt zwar o Internet ond bim Bäck chasch jetzt de o Gäud hole. Deför gspürsch dert nüt vo Hektik. Niemer isch närvös, wede no Münz usechromisch ond no chli brichtisch met em Andreas, em Bäcker.

Chli obe am Dorf, im Chräibu, het s'Urgrosi gwohnt. De grossi Hof isch gäng no dert, o wenn scho lang niemert me vor Verwandtschaft buret. Irgendwie wär me äuä scho no chli verwandt, aber äbe - im Ungerland vergessisch haut so Mängs. D Ämme chunnt wie sit eh o je vom Chemmeribode hingerfüre, am Dorf verbii u verschwindt de im Räbloch. Nie hei mer dert dörfe z'naach gah. S'Räbloch - e Schlucht wie die vor Aare, nume ohni Turischte o ohni Klimbim. Es spuukt dert, het's gheisse.

Über au dem friedliche Dorf trohnt uf der angere Siite de Hohgant. Är bewacht, beschützt die Heimet. Mängisch dänki, es Bitzli Schangnau täti üs aune guet. Mau blibe stah, e Schwatz hie, es Caffé dert o gäng enang häufe, we's nötig wird. Nünhundertsächsedrissg Iwohner sire z'fride mit däm, wo si hei. För mi, aus Wäutebummler, isch es gäng chli wie heicho, weni über z'Brüggli mit de scharfe S-Kurve fahre o's plötzli meh Schnee het, aus vorhär. E Rueh, wo de nume dert fingsch. O d'Ämme verschwindt im Räbloch, de grosse Wäut entgäge.