Months earlier April 8,2016

Fie POV

Nakangiti ako habang hinihimas si betty ang alaga kong kabayo habang pinapakain siya ng damo sa kwadra.

Nandito ako ngayon sa hacienda na pagmamay ari ng pamilya namin dito sa Davao, sa lahat ng lugar sa pilipinas dito sa 'hacienda de Yan' ang paborito kong puntahan,dahil bukod sa tahimik at presko ang hangin ay makikita ko mismo kung paano ginagawa ang mga fresh milk at nararanasan kong magtanim ng mga palay at iba pa.

"Señorita, niay sulat gikan sa imong amahan" hinihingal na sabi ni mang Pablo habang tumatakbo.wala kasing signal dito kaya hindi magagamit ang mga gadgets, isa yun sa mga nagustuhan ko dahil magkakaroon ka talaga ng time for your self.

(Translation: señorita you have a letter from your father)

Nang makarating si mang Pablo sa harap ko ay agad kong inabot ang letter na hawak niya.

"Naku! mang Pablo sa sunod ayaw na og dagan" suway ko kay mang Pablo dahil matanda na siya.

(Translation: naku! Mang Pablo next time don't run)

"Ok ra Señora oy! Baskog pa man gihapon ko"

(translation: its ok señora! I'm healthy enough)

Natawa ako kay mang Pablo bago magpaalam sa kaniya na babalik muna sa mansion.

Nang makarating na ako sa mansion ay hinubad ko pa muna ang bota ko at bago tuluyang pumasok. Inilapag ko ang cowboy hat sa side table at patalong humiga sa sofa.

Fie

hija,I know your enjoying your life by now there in our farm,but can you please at least visit me here in Spain? I miss you, I have a lots of friend here that want to meet you see you soon hija..

Nauurat akong basahin ang napakahabang letter ni papa puro tungkol sa business at kung ano ano pa ang sinasabi niya kaya at the end yung last message niya lang ang seneryoso kong basahin na kung saan nag iinarte siya at gusto niyang bisitahin ko siya. Tss...bat ba kasi di nalang umuwi dito sa pilipinas?

After 2 days ay maaga akong nagpaalam kay mang Pablo na aalis na at uuwi muna ako sa Spain sa kagustuhan ni papa.

It's already 10:13 in the morning when I arrive here in the manila Airport.sandali lang naman ang byahe from davao to Manila at di naman ako napagod kaya I decided na magpatuloy nalang, while I'm waiting here in the bench I saw a very familiar guy. Siya yung heartrub sa school namin.he look so badtrip at the same time ay parang galit,Hindi ko nalang siya pinansin at tumayo na ako para lumakad paalis.

*Spain year 2016*

1:48 a.m.

Natural ang nakakapagod na byahe, 15 hours and 19 min lang naman ang Philippines to Spain gosh!!!

"Buenas dias mi hija" nakangiting bungad ni papa eksaktong pagbukas ko ng pinto.napangiti din ako sabay yakap sa kaniya.

(Translation: good morning my daughter)

"Papá! ¿Como estas?, estas bien?" I asked and handed my bag to the maids.

(Pa!pa! How are you?, Are you okay?)

"I'm fine, I'm fine..I'm glad you arrived here safe..how about you?"

"I'm doing good, well as always haha!"

Saglit pa kaming nagkumustahan at nagkwentuhan ni papa bago ako nagpaalam para matulog. This day is a very long day.

I open my phone and check the time its already 2:00 in the evening, sandali pa akong nagbilang sa isip nauuna ng 6 hours ang Philipinas kaya if I'm not mistaken it's around 8:00 in the morning na doon.

I dialed Ashley's number na agad niya namang sinagot.

[Hellow?..."] Mabagal niyang sabi sa kabilang linya.

"Woi!" Sagot ko

[Waaaa! Fie?! Bakit alien ka?]

"Anong alien?!"

[Alien ka!]

"Ako?!"

[Hindi pala, yung n-number pala..]

"I'm here in Barcelona" pag dederetso ko.

[Barcelona? Taray ahh kala ko ba nasa farm ka? Bat ka nandiyan? Lumipad ganon?] Tanong niya at narinig kong minura siya ng kapit bahay niya dahil sa luya.

[King Ina! Walang luya!!!] Sigaw niya din pabalik. Natawa ako sa kaniya.

"Ano yun tear? hahaha" tanong ko habang natatawa.

[Ano..Yung kapit condo ko, humingi ng bitsin tapos humingi din ng luya kulang nalang pati kaldero hingiin niya]

"Hahahaha" tuluyan na akong natawa.naalala ko yung sandaling nasa condo ako sa manila, nagplano akong magluto kaya lang wala pala akong kaldero kaya and ending hiniram ko yung kay Ash haha!

[King Ina tear! Wag kang tumawa baka nakakalimutan mong yung kaldero ko talaga hiniram mo dati?, Oh siya! Bat ka nga nandiyan pano ka nakarating diyan?] Sunod sunod niyang tanong.tumawa ako.

"Malamang sumakay ako ng eroplano" sagot ko at patalong humiga sa kama.

[Halata nga..malamang sa malamang sumakay ka ng eroplano,alangan namang ginamit mo yung baging ni tarsan?]

"Eh Alam mo manan pala tinatanong mo pa!" Mataray kunwaring Sabi ko at ramdam kong tumataas ang kilay niya ngayon.

[King ina ka Alam mo yun?]

"Hindi" palihim akong bumingisngis bago tumayo at naghanda ng damit. inipit ko naman ang cellphone sa tenga at balikat ko.

[So,ngayon alam mo na! Letche! K siya sige na mag enjoy ka diyan at nag eenjoy din ako dito! Wag mong kalimutan yung pasalubong ko ahh!] Sabi niya sa kabilang linya at ngumiti naman ako.

"Tss..sige na sige na! Pasalubungan kita saging,paki kumusta nalang ako kay leo" Sabi ko saka binaba ang tawag, dumiretso ako sa banyo at naligo at ng matapos ay natulog.

Nagising ako sa mahinang katok kinabukasan, napamulat ako ng mata at nakita ko ang isang maid na nakadungaw sa door ng kwarto ko.

"lo que es?"Tanong ko saka bumangon.

Translation: what it is?

"Señora, su padre la espera en el comedor para desayunar"Sagot naman niya kaya agad akong tumayo at naligo.

(Translation: Señora, your father is waiting you in the dining area for breakfast)

Pagkababa ko sa hagdan ay sandali akong napatigil ng makita ang family portrait namin.completo kami sa painting,si mama,papa at ako.

"I know you miss her.." Hindi ko inaasahang nasa likod ko na pala si papa.

"Yes papa...it's been 14 years since mama past away"

I feel really sad, I was just 3 years old that time when mama got a heart attack.hindi ko rin makalimutan ang promise ko sa kaniya that I will do everything just to help papa.

"Let's eat?" Bumaling ako kay papa.

Sabay kaming umupo sa chair at kumain but later on papa started a new topic.

"Your 17 now next month your going to be 18...your in your legal age that time"

I don't know but I feel a little bit nervous nung sinabi ni papa na next month magiging legal na ako, I just wondering why?

"And...so? I'm still your baby right?"I'm trying to make a joke, Hindi naman ako nabigo dahil tumawa siya.

"Of course! You're the only one"pinunasan niya ang bibig bago tumayo at pumunta sa likuran ko. He slowly whiffed my hair and kiss my head. I look at papa and give him a questionable look.

"What's the m-matter?" Kinakabahan kong tanong.

"I already found someone who will perfectly suit to you..."

Nagulat ako sa sinabi ni papa at agad akong napatayo.i can't believe this...alam ko namang darating ang araw na makakahanap si papa ng ipapakasal sa akin but I didn't expected this early.

"W-why? Don't you like it?" Papa asked I already shake my head and sit down.gusto ko sanang tumutol honestly, I already inlove with someone but I did my promise to mama and I'm ready to give up everything masunod lang si papa.

"O-of course I like it...when I will met him?" Tanong ko, gusto ko sanang makilala ko muna siya at magkausap kami bago kami ikasal.

"You'll met him next month, in your wedding day" masayang sabi ni papa na ikinatigil ko sa pagnguya.nakangiti naman siyang tinignan ako.

"Why? Don't you like it? I think it's more romantic if the girl and a boy first meet in their wedding day.."napapaisip kunwari si papa, and by that time I know na iniisip niya na ayaw ko ng idea niya.agad kong hinawakan ang kamay niya and smile at him.

"No papa, I like it. I think its romantic too.." I smiled.noon pinapangarap ko yung nababasa ko sa mga books na unang nagkita ang girl at boy sa day din ng kasal nila but now that I experience it...mukhang magdadalawang isip ako, but as I've said I don't want to make papa disappointed that's why hanggat kaya ko sinusunod ko siya.

After lunch nagpaalam ako na mag shoshopping at mamili ng damit,maikli na kasi yung ibang damit ko at ayaw ko ng suotin.

As I'm driving someone called me. Inabot ko yung bag ko mula sa likod ng kotse habang salitan yung tingin ko sa harap at likod. Nang makuha ko yung bag ko ay agad kong kinapa ang cellphone sa loob habang nakatingin na ulit sa daan,mahirap na baka ma aksedente ako.

Namatay saglit yung tawag and later on its rang again, naisip kong baka si leo ang tumatawag kaya kailangan ko yung masagot.

While I'm driving sandali kong nilingon ang bag at nang makapa ko ang phone ay agad ko itong kinuha,tiningnan ko muna kung sino yung caller but it's an unknown number.

Sinagot ko yung tawag at ilalagay na sana sa dashboard ang phone ng bigla itong dumulas sa kamay ko at nahulog sa sahig ng kotse.

[Hello?] Rinig kong sabi mula sa kabilang linya I think it's a boy? His vioce is familiar.pinilit kong abutin gamit ang paa ko yung cellphone pero diko magawa kaya sandali akong yumuko at inabot yung phone.itatapat ko na sana yun sa tenga ko but I see the traffic light turns into red at huli na ang lahat para makahinto ako. And the last that I remember, my car is corralled by the other car while I'm lying inside and my leg were stucking.

TO BE CONTINUED...

*****

#Eight

this is a work of fiction. Names,characters, businesses, places, events and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.

PLAGIARISM IS A CRIME!!!!PUNISHABLE BY LAW!!!!!

P.s. DONT FORGET TO VOTE,FOLLOW AND COMMENT THANKYOUUU!!!