Paggising namin ni Laurina ay agad kaming napastretch.

Matagal nga akong nagstretch at agad naman akong yinakap ni Laurina ng napakasweet.

Yinakap nga niya ako ng mahigpit at naidiin sa akin ang kanyang malambot na cocomelon at sabi pa nitong "You are my only Harem King in my life."

Dahil dito ay ngumiti akong nagpasalamat sa kanya sabay halik.

Naghalikan kami ng matamis at hindi namin namalayan na nasa harapan nanamin sina Nathalia at Rathalia.

Dito ay wala kaming pake basta naghalikan kami hanggang sinabi ni Nathalia na "Ehem! ehem."

Bigla kaming napatigil dahil nandiyan na pala sila.

Sinabi sa amin ni Rathalia na kaya pala wala ako kagabi sa kanila dahil nag-eenjoy na kaming dalawa hanggang ngayon.

Pero agad naman niyang itinuloy na sinabi na kahit iniwan ko silang dalawa kagabi ay ang mahalaga ay masaya na ako ngayon.

Dito ay sumang-ayon naman si Nathalia sa kanya.

Dito ay finollow-up ko ang sinabi ni Rathalia. Sinabi ko na tama ang kanyang sinabi at masaya ako ngayon. Pero mas masaya kapag sasali sila sa amin.

Dito ay tinanggal na rin nila ang kanilang lahat ng takip.

Agad silang sumali sa amin ni Laurina kaya nga mas marami, mas masaya.

Dito ay dahil sa gigil ng kambal ay agad nila akong mas lalong pinasaya.

Ang nasa isip ko ay kakainin na nila ako ngayon dahil iniwan ko sila kagabi.

Hindi naman nagpaiwan si Laurina. Kahit nag-enjoy kami kagabi ay sa tingin ko, gusto pa niya.

Para fair nga sa kanila ay kapag matapos nga ang isa ay susunod naman ang isa.

Hanggang sa binaril ko silang tatlo ng aking mainit na bala hanggang sila ay napuruan sa sarap.

Matapos iyon ay napasuko silang tatlo pero gusto ko pa kaya sinamantala ko na silang tatlo para tuluyan na talagang sumuko.

Matapos ko ulit silang bariling tatlo ay nagpahinga na kaming apat.

Makalipas ang kalahating oras na pamamahinga ay agad naming isinuot ang aming mga damit.

Lumabas nga kami sa kwarto ni Laurina na nangangamoy na dahil sa aming mga pinakawalang mga bala.

Nang nakalabas na kami ay agad kaming ipinagluto ni Laurina.

Tumawa nga si Laurina dahil sa naalala niya ang aking sinabi na hindi makatayo si Crescenda matapos kong itinarak sa kanya ang aking secret weapon.

Sa kanya raw ay medyo masakit pero nakakalakad naman siya.

Matapos na maluto ni Laurina ang kanyang special na dishes ay kumain na nga kaming apat.

Matapos kaming kumain ay inihanda namin ang aming mga gamit dahil pupunta na ako sa huling babae at malapit na ngang matapos ang aking challenge.

Dito ay ikinwento ko kay Laurina kung bakit kami ngayon aalis, dahil may challenge pa akong tatapusin kaya sinabi ko na ang pakikipagkilala sa kanya ay parte ng aking challenge.

Dito ay napatanong si Laurina na paano na ang pagiging Hero ko at papalit kay Crescenda.

Dito ay napaisip ako at nag-isip ng maigi. Pero, napagdesisyunan ko na itutuloy ko ang aking challenge dahil iyon ang goal ko kaya humingi ako ng paumanhin kay Laurina.

Pero kahit ganon ay ngumiti pa rin sa akin si Laurina. Kung magbago raw ang isip ko ay pwede raw akong bumalik para magsanay kasama siya bilang Hero.

Sinabi ko kay Laurina na hindi ko alam pero kung makakabalik na si Crescenda ay siya muli ang kanyang sasanayin.

Dito ay sumang-ayon nga si Laurina sa akin at sinabi nitong sana ay magtagumpay na siya sa aking challenge at sana ay balikan ko raw ulit siya.

Dito ay nangako ako kay Laurina na babalikan ko ulit siya.

Pero may huli akong tinanong sa kanya.

"Kilala mo ba si Sensei?"

"Sensei? Wala. Lalaki ba?"

"Oo, isang dwende."

"Ah, iyon. Nakita ko siya pero noong bumisita siya sa akin ay naamoy kong parang hindi siya naligo."

"Kaya pala."

Matapos iyon ay nagpaalam kami sa kanya habang kumakaway.

Nagpatuloy kaming tatlo sa susunod na aming pupuntahan.

Sinabi ko sa aking sarili na ito na ang last kong araw at last na babae. Sana ay magtagumpay na ako.

Dito nga ay nagpatuloy kaming naglakbay hanggang sa wala akong makitang greenlight sa mapa papunta sa bahay ng ika-12 na dalaga.

Wala akong choice kundi dumaan kami sa redlight.

'Pag nakalampas na kami dito ay makikita na namin ang bahay nito.

Dumaan kami sa Redlight at agad naming nakasalubong ang isang halimaw.

Sinabi ng kambal na hindi namin kakayanin na puksahin ang halimaw na iyan dahil iyan daw ay isa sa mga ikinokonsidera nilang malakas na halimaw.

Ang aming nakasulubong ay tinawag nilang "Beastmageddon."

Kitang-kita palang ang anyo niya ay malakas na dahil napapalibutan na ito ng lava.

Agad ko ngang inilabas ang espada na ibinigay sa akin ng prinsesa.

Dito nga ay agad ko itong itinutok sa kanya at iwinasiwas patungo sa kanya.

Dahil sa lakas nito ay ang hangin nga ang mismong humati sa kanya sa dalawa.

Naramdaman ko ang pagmamahal ng prinsesa sa espada at pati na rin sa akin kaya alam ko na mismo ang aking gagawin para matalo ang halimaw. May tiwala ako na ang ibinigay sa akin ng prinsesa ay ang isa sa mga malalakas niyang espada.

Dahil dito ay humanga sa akin ang kambal at napayakap sa akin dahil sa one click na pagpuksa sa halimaw.

Pareho sa ginawa ni Elfa at Yrica ang kanilang pagyakap noong kami ay magkakasama pa.

Namiss ko nga silang dalawa at iniisip kung ano na ang ginagawa nila ngayon.

Nang tinapos ko ang halimaw ay nagpatuloy nga kaming dumaan hanggang biglang nagbago ang klima at hinarang ng mga maiitim na ulap ang mga kalangitan.

Ang paligid ay nakakatakot at walang buhay lahat ng mga puno pero sa gitna nito ay nakita namin ang isang parang palasyo ng isang antagonista.

Dito ay natakot kami habang naglalakad patungo doon.

Hanggang sa nakapunta na kami sa harap at biglang sumigaw ang uwak.

Matapos nitong sumigaw ay nawala nalang basta sina Nathalia at Rathalia.

Kaya dito ay sobra akong natakot at saka hinanap ko sila agad.

Isinigaw ko ang kanilang pangalan pero hindi ko narinig ang kanilang mga tinig.

Dito ay naisip kong kumalma at bigla nalang bumukas ang pinto ng palasyo.

Dito ay nakita ko ang isang black lady sa harapan ng palasyo at ang ngiti nito ay parang sasaktan ka.

Lumapit siya sa akin at ako ay nagpakilala.

Nang nalaman niya ang aking pangalan ay napahalakhak ito.

Sinabi niya sa akin na ayaw niyang magpakilala dahil gusto niyang hindi ako magtatagumpay sa aking challenge at dito na ako habang-buhay.

Dito ay nainis ako at ipinilit ko na magpakilala rin siya sa akin dahil nagpakilala naman ako sa kanya.

Hindi nga siya nagpakilala sa akin dahil ayaw niya rin akong umalis sa lugar na ito.

Dito ay tinawag nito ang pangalan nila Elfa at Yrica.

Sinabi sa akin nito na sila raw ang dahilan kung bakit hindi dapat siya magpakilala sa akin.

Dito ay nakita ko nga sina Elfa at Yrica sa harapan ng palasyo na tahimik.

Magagalit sana ako pero naisip ko na ginawa nila ito sa akin dahil gusto nilang dito na ako habang buhay kasama nila pero...

"Elfa! Yrica! Nangako naman ako sa inyo na babalikan ko kayo pagkatapos ng lahat ng ito? Bakit niyo kinausap ang babaeng ito na huwag magpakilala?"

Sinabi ni Yrica na mahal niya ako at ganon din kay Elfa kaya nagawa nila ito.

Naisip kong kaya pala aalis-alis sila sa akin sa aking paglalakbay dahil nakikiusap na pala sila dito sa babaeng ito na black lady. Tsaka kaya palagi rin nilang tinitignan ang aking mapa!

Dito ay nginitian ko sila at ako ay naging psycho. Humahalakhak ako ng malakas kaya nagtaka silang lahat.

"Dahil sa ginawa niyo Elfa at Yrica, ipinakita niyo na rin sa akin na hindi niyo ako mahal. Kayong dalawa, HAHA! Hindi niyo ako mahal. Hanggang sa kama lang kayong dalawa nagpapakita ng pagmamahal pero sa naiisip ko ngayon, hindi niyo ako mahal sa matinong paraan!"

"Hindi totoo iyan, Eichiro! Mahal ka namin ni Yrica ng buong puso."

"Kung mahal niyo talaga ako! HAHA! Bakit niyo ginawa ito na kausapin siya na na hindi siya magpakilala sa akin."

"Mahal ka namin Eichiro, ayaw ka naming mawala dito sa mundong ito."

"Pero sa tingin ko hindi eh. Nangako ako sa inyong dalawa na babalikan ko kayo. Kaya ko sinasabi sa inyo na hindi niyo ako mahal dahil..." Dito ay lumuha na ako.

"Dahil... wala kayong tiwala sa akin."

"Eichiro!" sigaw ng dalawa.

Dito ay biglang humalakhak ang black lady sa amin at sinabi na itigil na ang drama naming ito dahil oras na nailabas niya ang kanyang itim na balak.

Dito ay narinig kong sumigaw sina Nathalia at Rathalia sa loob ng palasyo.

"Dahil sa ginawa niyong ito, napahamak pa ang dalawang kambal!" sigaw ko.

"HAHA. Tama na iyan Eichiro. Hindi lang naman sila ang madadamay pati rin sina Elfa at Yrica. Malas lang nila dahil hindi ako safe pakisamahan!" halakhak na sabi ng itim na babae.

Dito ay naisip kong sa kahuli-hulian talaga ng challenge ang pinakamahirap at ineexpect ko na na mangyayari ito.

Dito ay sumigaw sina Elfa at Yrica sa akin na umalis na ako sa teritoryo ng black lady.

Dito ay mayroon ngang papunta sa aking palaso na umaapoy galing sa palasyo.

Ginamit nina Elfa at Yrica ang lahat ng kanilang kapangyarihan para gumawa ng isang bilog na depensang barrier para protektahan ako.

Mabilis akong tumakbo at umalis sa mapanganib na lugar na iyon...

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ano ba naman ito! Akala ko talaga, matatapos na eh?

Ano kaya ang susuno na mangyayari?

Abangan ang susunod na kwento. Salamat.