[Er zou hier een GIF of video moeten zijn. Update nu de app om dit te kunnen bekijken.]

'Ida, heb je even?' Ida was blij dat Mereb haar uit haar duistere gedachten haalde. De andere twee keken op door het stemgeluid, maar verzonken bijna direct weer in hun gezamenlijke klusje. Het deed haar pijn om hen zo te zien en daarom stond ze snel op.

'Zeker, waar heb je me voor nodig?'

Mereb bleef zwijgen tot ze alleen waren en de deur zorgvuldig achter haar gesloten was. Dan siste hij: 'Je moeder vraagt naar je, kom je mee?'

Ida's twijfels waren zo groot dat ze even verstijfd bleef staan voordat ze haar gedachten weer op een rijtje had. Daarna knikte ze onzeker. Het was misschien het beste als ze haar moeders deelgenoot maakte van haar twijfels. Ze waren altijd een goed team en dit zou niet tussen hen in moeten staan.
Zekerder van zichzelf loopt ze achter Mereb aan, naar het kantoor waar haar moeder gesetteld was.

Haar moeder had een wilde blik in haar ogen die daar eerder nooit was. Het leek wel alsof Ida Kandi lange tijd niet meer gezien had en nu met een heel nieuw persoon moest dealen. Zwijgend nam ze haar in de armen, want dat was voor nu het beste moment om te doen. Alleen zíjn - en niet denken. Langzaam maar zeker werd haar gemoed kalmer en kon ze haar moeder rustig aankijken.

'Mam, hoe gaat het met je?' vroeg ze, toen die bleef zwijgen. Dat bleef precies de juiste vraag te zijn om haar uit haar tent te lokken.

Met een klein schokje zag Ida hoe de persoon bij wie ze altijd veilig zou moeten zijn zich opmaakte om in woede uit te barsten. Kandi's ogen begonnen te flitsen en haar longen vulden zich overduidelijk met lucht. 'Ik hoorde van Mereb hier dat je een relatie met Radek hebt,' siste ze. 'Waarom denk je dat dat een goed idee is? Hij zal je ruïneren!'

Ida keek wanhopig naar Mereb, die zich verstandig in een hoekje terug had getrokken. Zijn gezicht liet delen spijt en koppigheid zien. Zijn samengeperste lippen gaven aan dat hij niet van plan was te reageren.

'Ik wilde het niet, het overkwam me,' antwoordde ze hulpeloos. 'Als ik kon kiezen, had ik daar natuurlijk nooit voor gekozen.'

'Je kan nog steeds voor het juiste kiezen,' zei Kandi scherp. 'Je familie komt altijd eerst. Het bedríjf!'

'Het bedrijf bestaat niet meer.' Nu werd Ida ook fel. Het was niet goed hoe de werknemers hier behandeld werden, maar naar het verleden terugverlangen maakte dat er niet beter op.  Ze moesten vooruit kijken.

'Eh ...' brak Mereb dan in bij hun gesprek, waarschijnlijk voordat het verder kon escaleren. 'Ik heb nieuws. Ik kan aan belangrijke informatie komen, namelijk de contracten die met valse voorwendselen zijn getekend. Zodra we die verscheuren is Program Software weer up and running. Bovendien weet ik wel wat werknemers die graag terug willen komen.' Hij zweeg kort en eindigde met: 'Het beste moment om dat te pakken te krijgen, is tijdens Radeks bruiloft.'

Ze keken allebei woordeloos naar Ida.

Er was hoop voor hun bedrijf, maar daar zou zij Radek voor moeten opgeven. Hem moeten verraden. Het was even teveel voor haar en ze zei verstikt: 'Geef me heel even de tijd om hier over na te denken.'

Haar afscheid was nauwelijks nog beleefd te noemen toen ze uit het kantoor vluchtte en zich in de eerste de beste lege ruimte terugtrok.