[Er zou hier een GIF of video moeten zijn. Update nu de app om dit te kunnen bekijken.]

Hun relatie kwam in een stroomversnelling terecht. Misschien was dat omdat de datum van Radeks bruiloft met rasse schreden naderde, of misschien voelden ze hoe een oud gevoel van liefde bezit van hen nam. Hun relatie leek voorbestemd te zijn en geen van beiden konden ze weerstand aan elkaar bieden.
Hun liefdesspel was vaak haastig, met gestolen kussen op de gangen van het Faber-concern of in de paar minuten pauze tussen werktaken in.

Als Radek echter in Nérée's kantoor verscheen, probeerde hij Ida zo min mogelijk aandacht te geven. Hij had het met zijn verloofde over de naderende bruiloft en elke keer was het weer overduidelijk hoeveel Nérée van hem hield. Het pijnigde beide geliefden om haar zo te zien, want Nérée was een lieve, hartelijke vrouw en deze situatie gunden ze haar niet. De liefde was echter sterker en ze bleven hun geheime rendez-vous houden.

Het was Radek na een paar frustrerende uren zonder haar gelukt om Ida in een leeg kantoor te manoeuvreren en hij zoende haar daar stevig. Hij ging zo in zijn bezigheden op dat het openbarsten van de deur als een schok kwam.
Hij beschermde Ida instinctmatig met zijn lichaam, maar wist in een ander gedeelte van zijn brein al dat hij te laat was. Hun gevaarlijke spel was ontmaskerd en Nérée zou van zijn overspel horen.

Het was Mereb, en zijn uitpuilende ogen bewezen dat hij inderdaad geen weet had van hun slippertjes. 'Ida,' zei hij zachtjes en het viel hen alle drie op hoe zijn stem brak.

Ida snelde naar hem toe en greep zijn handen. Maar Radek zag hoe haar lippen nog beurs waren van zijn kussen en hoe haar wangen een opgewonden blos hadden. Ze kon niet verbergen wat er tussen haar en hem speelde. 'Mereb,' begon ze, en aarzelde toen. Wat kon ze zeggen? Dat het niet was wat het leek? Dat het eenmalig was? 'Alsjeblieft, oordeel niet gelijk.'

'Wat kan ik anders,' zei hij. Tegelijk probeerde hij zijn trillende handen van de hare los te rukken, maar faalde daarin. 'Hij hoort bij de vijand.'
Het ongeloof nam het over van de pijn. 'Ida, hoe kon je? Wat zal je moeder hiervan zeggen?'

'We ...' aarzelend keek ze achterom naar Radek, maar hij wist ook niet hoe ze zich hieruit moesten kletsen. 'We horen bij elkaar,' zei ze toen zekerder. 'Ik hou van hem en hij houdt van mij.'

Mereb deed een stap achteruit, waardoor Ida hem uiteindelijk toch los moest laten. Hij staarde van hem naar haar, met grote zielige ogen.

'Ik wilde Ida alleen komen vertellen dat de werknemers van Program Software weer in de kelder zijn gezet,' zei hij zacht. 'Al hun privileges zijn hen afgenomen. We zijn weer terug bij af.'

Daarna draaide hij zich om en liep weg. De deur bleef wagenwijd openstaan, als een groot maar onhoorbaar verwijt.