[Er zou hier een GIF of video moeten zijn. Update nu de app om dit te kunnen bekijken.]

De kille eetzaal van Faber Software was aangekleed met nog meer chroom en zwart, wat het eigenlijk nauwelijks feestelijk maakte, maar het was absoluut chic. Gelukkig waren de hapjes lekker, hoewel wat klein, en werd er voldoende drank geschonken om die lekkere vorm van bijna aanschoten te bereiken. De blikvanger; een toren van champagneglazen, was net volledig gevuld en Radeks vader gaf bevel om de glazen uit te delen totdat iedereen kon toasten op zijn volgende woorden.

Hij tikte tegen zijn eigen glas en schraapte zijn keel zo luid dat het door de stilgevallen zaal echode.

'Aandeelhouders en directie van Faber Software, welkom bij dit heugelijke moment. We hebben Program Software met succes over weten te nemen, waardoor we een feestje wel op zijn plaats vonden.'

Het viel Radek op hoe gemaakt de lach van zijn vader was, alsof hij het als een verplichting voelde om blij te zijn terwijl hij die eigenschap eigenlijk niet bezat. Her en der werd kort geklapt, maar het gebruikelijke geroezemoes tijdens zo'n lange pauze in iemands verhaal bleef achterwege. Iedereen in deze ruimte was bekend met de genadeloosheid van de man.

'Dat is echter niet het enige nieuws dat we willen delen.' Robin Zoser zweeg opnieuw lang, maar deze keer had hij de spanning beter opgebouwd. Ook Radek was benieuwd naar de volgende woorden van zijn vader.
'We willen ook de trouwdatum van mijn zoon Radek met Nérée Faber bekendmaken.'

Radek verstijfde en kon zijn oren niet geloven. Vragend keerde hij zijn gezicht naar zijn verloofde, die naast hem stond, maar hij kon aan haar geschokte oogopslag zien dat de informatie ook voor haar nieuw was. Hun vaders hadden dit buiten hen om bekokstoofd en hij klemde zijn kiezen daarom nijdig op elkaar.

'Volgende week stappen zij in het huwelijksbootje en gaan een stabiele toekomst tegemoet.' Zijn vader klonk walgelijk zelfverzekerd terwijl hij zijn glas naar zijn voor het blok gezette zoon en toekomstige schoondochter hief.
'Iedereen hier is van harte uitgenodigd voor dat heugelijke feit.'

Op die manier kon hij niet meer terugkrabbelen, besefte Radek. Had zijn vader door dat hij de laatste tijd twijfelde aan zijn liefde voor Nérée?

Rondom hen werden ze gefeliciteerd en beiden namen ze de gelukwensen gracieus aan. Als ze íets in hun opvoeding hadden geleerd, was het wel om de schijn op te houden.

Als bij toeval viel zijn blik op Idaline, of Ida; zoals ze eigenlijk heette. Ze stond een paar meter van hem af en bood gasten hapjes aan. Haar uiterlijk was net zo koel als het zijne, maar voor een kort ogenblik kreeg de kwetsbaarheid in haar ogen de overhand. Ze staarde hem gebroken aan en dat was het moment van besef bij hen beiden. Zij hield van hem en hij hield van haar.

'Radek, kan ik je even spreken?' vroeg zijn vader en stond tussen Ida en hem in alsof hij er weet van had. 'Je mooie verloofde kan je zo weer terugkrijgen,' vervolgde hij, en ze lachten allebei beleefd om de grappig bedoelde opmerking.

Als zijn vader begon te fluisteren, was het nooit goed. Hij keek omzichtig om zich heen en zei zacht: 'Sorry zoon, dat ik er pas zo laat mee kwam. Je toekomstige schoonvader ligt echter op sterven en het is beter om onze zaakjes van tevoren goed op orde te hebben.'

Nergens vond Radek enige bezorgdheid om de zieke man in het gedrag van zijn vader, hij zag slechts begerigheid in de ogen van de ander.