[Er zou hier een GIF of video moeten zijn. Update nu de app om dit te kunnen bekijken.]

Ida zag hem voordat hij haar zag, maar ze had zich in een bijna volkomen leeg kantoor gepositioneerd en daarom kon ze niet anders dan vol angst afwachten hoe hij haar zo zou behandelen. Minachtend, waarschijnlijk. Zij en haar moeder hadden verloren, en deze Radek was er door middel van manipulatie en gladde woorden in geslaagd om hun grote trots van hen over te nemen.
Haar moeder, Kandi Program - met zo'n achternaam kónden ze niet anders dan in de software gaan, had ze in betere tijden gegrapt - was ingestort door het slechte nieuws, waardoor zíj ineens voor alle mensen moest zorgen. Ze kende het product niet, of de werknemers, maar wist dat er niks anders opzat.

Waarom ze nu dan in een leeg kantoor zat en hoopte dat niemand haar daar zou vinden, wist ze zelf ook niet zo goed.

Radek staarde haar aan en nam haar vervolgens van hoofd tot voeten op. Het was ongetwijfeld als een belediging bedoeld en ze gebood zichzelf niet op de prikkelende sensaties te letten die zijn blik haar bezorgde.
Hij kwam haar op een diep level bekend voor en dat terwijl ze zijn beeltenis alleen nog maar online had gezien.

'Jou ken ik volgens mij niet,' zei hij en hij fronste tegelijk zijn voorhoofd. Hij bekeek haar nogmaals. Ida bloosde onwillekeurig.

Haastig antwoorde ze: 'Ik heet Ida-line.' Hopelijk merkte hij haar verspreking niet op. Ze wist niet waaróm ze zich schaamde voor het feit dat ze hier was, maar dat was nou eenmaal zo. Het kwam haar beter uit als hij er niet achter kwam wie zij precies was. 'Eh ... zie mij maar als de alleskunner hier.'
Van alles een heel klein beetje, welteverstaan, maar dat hoefde hij niet te weten.

'Perfect,' was echter zijn antwoord. Zijn glimlach beeldde uit wat hij precies met dat woord bedoelde en Ida voelde haar hart een slag overslaan. 'Zoek je toevallig nog werk?'

Wat een hardvochtige vraag, zo op de laatste dag van deze zeer vijandige overname. Ida balde haar handen tot vuisten, maar bedacht dan dat de meesten inderdáád geen baan meer hadden.
Grimmig knikte ze daarom.

'We zoeken nog een alleskunner, een assistente voor Nérée,' ging Radek luchtig door. 'Zou jij die rol op je willen nemen?'

Eigenlijk was het geen vraag. Ida voelde zich alsof ze in de val zat en geen kant meer op kon. Maar misschien was het wel heel handig om zich in het hol van de leeuw te bevinden. Misschien kon ze vanuit het kantoor van de Faber-familie informatie inwinnen en zo haar moeder weer een reden geven om voor te leven.