"Mag ik de kaart nog eens zien?"

We lopen met zijn vieren buiten.

Mijn zaklamp verlicht de weg voor ons.

Het rode monster tovert de kaart weer tevoorschijn en geeft hem aan mij.

Zijn haren zijn best wel zacht.

Het is een zacht, harig monster.

Ik laat Dapper even aan de kaart snuffelen.

"Hond, eten eten?" vraagt het blauwe monster met een frons.

Ik schud mijn hoofd. "Dapper gaat een spoor vinden, door de geur."

De monsters zuchten opgelucht.

Dapper blaft een paar keer.

"Ga, maar, Dapper, breng ze thuis."

Dapper begint snel voor ons uit te rennen.

"Hebben jullie ook een naam?" vraag ik de monsters.

"Ja, ja." Het rode monster wijst even naar zichzelf. "Bordeaux."

"Ik, Aqua Aqua."

"Bordeaux en Aqua," herhaal ik zacht. "Leuke namen."

"Jij, naam naam?" vraagt Aqua.

"Ik ben Lina en mijn hond heet dus Dapper."

Bordeaux springt vrolijk vooruit en beweegt net zo snel als Dapper.

We lopen het bos in.

De bomen blokkeren al het maanlicht, maar we hebben een zaklamp.

Plotseling staat Dapper stil.

Bordeaux struikelt over zijn staart, maar kan nog net blijven staan.

"Wat is er, Dapper, kun je de weg niet vinden?"

"Weg, kwijt kwijt," antwoordt Bordeaux. "Geen, spoor spoor."

Ik aai Dapper even over zijn kop.

"Hoe moeten we nu verder dan?"

Ik leg de kaart op de grond, maar snap er niet veel van.

Aqua volgt met zijn vinger wat tekeningen en rondjes.

Een grote windvlaag blaast mijn haren naar achteren.

Wat was dat?

"Jullie moeten hier rechtdoor," klinkt een hoge stem.

Van schrik val ik achterover in het zand.

Een uil?

"Sprak... sprak die uil net?" stamel ik vol ongeloof.

"Monster, magie magie," zegt Aqua vrolijk. "Van, Bordeaux Bordeaux."

"Werkt dat ook bij Dapper?" vraag ik nieuwsgierig.

"Nee nee. Huisdieren, niet niet," zegt Bordeaux meteen.

Dat is wel jammer, maar ook wel begrijpelijk.

Straks had Dapper heel raar geklonken.

"Willen jullie dat ik jullie help?" vraagt de uil. "Ik heb nog meer te doen vannacht."

"Ja, natuurlijk."

Ik haal een potlood uit mijn paarse tas en geef die aan de uil.

"Kun jij een weg tekenen op de kaart?"

De uil neemt het potlood in zijn bek.

Hij trekt een lijn over de kaart en zet bij de cirkels een nummer.

"Dit is waar je langs moet, de tekeningen zullen spreken als je er bent."

De uil geeft het potlood weer terug.

"Eerst gaan jullie rechtdoor richting de rivier."

Ik knik. "Bedankt uil."

"Ja, bedankt bedankt."

Bordeaux klapt een paar keer in zijn handen en begint vrolijk te lopen.

"Dat is de verkeerde kant, Bordeaux."

Ik wijs met mijn vinger de goede kant op.

"Ja, ja." Het monster rent weg en Dapper volgt Bordeaux. "Naar, rivier rivier."

Netjes rol ik de kaart weer op en stop die in de tas.

Ik sta op en klop het zand van mijn broek af.

"Dus, met wie wonen jullie in Monsterland?"

"Papa, mama, Bordeaux, ik ik."

"Dat klinkt gezellig."

"Ja, jij jij?" vraagt Aqua.

"Papa, papa en Dapper."