Het eerste dier dat Nick Fury in zijn leven schoot, was een jong hert met een zwarte vacht. De jongen, twaalf toen, gooide het jachtgeweer neer op de zachte bosgrond en stormde naar het gewonde, maar nog niet dode, dier toe. 'Kijk papa!' Riep hij. 'Kijk!'

Hij stond te springen bij de kop van het dier, dat kreunend in het gras lag. Het was weerloos, en leek niet te willen strijden voor zijn leven. Even meende de jonge Nick een zelfingenomen stem te horen fluisteren: 'Niet weer, hè.' Maar dat moest vast de wind zijn geweest, of zijn levendige verbeelding. Herten spraken niet, net als het bos. En de stem was zeker niet van zijn vader geweest, en hij was echt niet zo stom dat hij hardop in zichzelf praatte.

'Hoorde jij dat ook?' Vroeg hij voor de zekerheid aan zijn vader, die met het jachtgeweer over de schouder uitdrukkingloos op het stervende dier neerkeek.

'Wat moest ik horen, Nicky?' Vroeg zijn vader glimlachend, en duwde met zijn schoen tegen de warme bil van het dier.

Nick zag hoe zijn buik rees en daalde, en de ogen ietwat verwijd waren. Toch meende de kleine Fury er enige beweging te zien, alsof het dier met zijn ogen probeerde te rollen, maar niet erg succesvol was doordat het de kracht niet meer had zijn kop te bewegen, en de oogbollen redelijk vast zaten in hun kassen.

'Niks, papa.' Haastte hij zich te zeggen, en boog naar het kleine gewei van het dier.

'Wacht Nicholas!' Zijn vader duwde hem terug. 'Wie weet bijt het je.' Hij zette zijn rechterschoen op de schotwond in de buik van het dier, en richtte op de plek waar het hart moest zitten.

Nick drukte zijn oren dicht. Hij hoorde het dier even luid kreunen, toen twee harde schoten en daarna... niks meer. Hij keek neer op het nu bewegingloze lichaam. Iets zei hem dat het dier hem nooit zou hebben gebeten in de eerste instantie, en hij wilde dit ook tegen zijn vader zeggen. Maar toen hij de blik in de ogen van zijn papa zag, hield hij zijn belachelijke gedachten voor zich en kneep even zijn ogen dicht om zichzelf te kalmeren.

En achter zijn oogleden flapperde een pikzwarte vlinder wild rondjes, viel daarna levenloos, ontdaan van vleugels, neer.

En Nick opende zijn ogen, en hij wist dat het een teken was.