Ho.

Wacht.

Stop.

Spoel even verder.

Ik ben helemaal geen mislukkeling meer? Toch? Tenminste, die vraag hoef ik nu niet meer te stellen. Ik weet dat ik geen mislukkeling ben. Waarom? Niet omdat ik de aanvullende beurs gewonnen heb in ieder geval. Dat zeker niet.

Ik weet dat ik geen mislukkeling ben omdat ik dat tegen mezelf gezegd heb. Je moet niet luisteren naar wat anderen te zeggen hebben over je. Je ouders, je vrienden, anderen in je omgeving; geen van hen spreekt de waarheid. Natuurlijk, je kan je rot voelen als anderen zeggen dat je gefaald hebt, maar ga die woorden niet geloven, want dat is de fout die ik dit jaar gemaakt heb.

Als jullie het willen weten, mijn ouders zijn toch niet zulke erge duivels als ik zelf eerder ook dacht. De dag dat mijn schilderij het nieuws bereikte hebben ze allebei gelijk hun rechtszaak uitgesteld on me om te zoeken in mijn kamer. Eerst wilde ik niet naar ze luisteren, want zeg nou zelf; hun manier van opvoeden is zeker de beste niet, maar ik heb mezelf geleerd te luisteren, ook als ik iets liever niet wil horen.

Mijn ouders zijn trots op me en lijken eindelijk te begrijpen dat niet alles draait om hun reputatie en wat zij willen, nee, het draait om wat ik wil met mijn toekomst en wat ik wil gaan doen. En weet je wat? Ik ben erachter gekomen. Jared heeft me daarbij geholpen, dat is iets wat ik al helemaal zeker weet.

Onze relatie is nog sterker dan voorheen. We zien elkaar meer dan eerst – als dat überhaupt mogelijk is – en we groeien steeds dichter naar elkaar toe. Ondanks zijn fouten en mijn fouten en de fouten die we allebei gemaakt hebben, heb ik geleerd dat niet elke relatie perfect is en dat sommige dingen moeilijk zijn om te verwerken. Die houd je liever voor jezelf. Het gaat zelf zo goed dat we al besloten hebben de volgende zomer samen op vakantie te gaan naar Spanje! O yes! Ik kan niet wachten!

Zelfs de relatie tussen Jared en zijn vader is een soort van verbeterd de afgelopen week, aangezien zijn vader ingevlogen is naar Nederland om zijn zoon te vertellen dat hij veel betekend voor hem. Jared heeft me er niet veel over vertelt, omdat hij liever nog niet heeft dat ik zijn vader ontmoet. Ik respecteer het zeker hoor, zijn mening, maar ergens had ik het wel leuk gevonden om 'de Acosta' te mogen ontmoeten. Misschien dat dat in de zomervakantie nog gaat komen...

Abby's ouders hebben ook hun excuses aan haar aangeboden, vertelde ze me een paar dagen geleden, de avond dat we samen uit eten gegaan zijn na de galerij in de hal om onze vriendschap te vieren. Abby's ouders wilden haar geen pijn doen en ze hadden haar geen deel mogen maken van hun relatieprobleem. Zo ver Abby weet gaan ze samen naar een therapeut om te praten over hun problemen, wat ik zelf erg knap van ze vind, want zelfs op die leeftijd kunnen er nog dingen mis gaan. Verder is Abby ontzettend zenuwachtig voor hij optreden volgende week. 5 Januari is nu wel heel dichtbij en ze kijkt nog steeds op tegen het zoenen van Eros Estevan, al weet ik niet of hier meer achter zit dan wij kunnen begrijpen.

Ed is officieel gepromoveerd tot manager van de Mc Donalds in Den Haag, wat hij ons gisteren vol trots vertelt heeft. Omdat hij meer gaat verdienen hoeft hij ook een dagje in de week minder te werken, waardoor we onze filmavonden weer terug kunnen zetten in de jaarplanning. Verder gaat het goed met hem. Ik heb het niet meer met hem gehad over zijn probleem, maar ik weet zeker dat hij er wel uit gaat komen, al is het in zijn eentje. Wij zijn er altijd voor hem. Daarbij is hij niet alleen meer. Tinder Tom heeft hem opnieuw op date gevraagd en we vragen ons af of het dit keer wel tussen hen gaat werken.

Met Jeffrey gaat het ook meer dan goed. Het gaat fantastisch nu mijn ouders wat flexibeler zijn gaan denken. Hij heeft zijn auditietape voor het volgend schooljaar op de UVAK al ingeleverd, samen met een positief studieadvies van zijn middelbare school. Hij gaat zijn diploma zeker weten halen! Mijn ouders hebben hem zelfs beloofd om een drumstel te kopen voor mijn verjaardag, in plaats van de elektrische set die hij nu boven heeft staan in zijn kamer. Ondanks onze speelse ruzies ben ik trots op mijn broertje, al zal ik hem met zijn brilletje zeker Harry Potter blijven noemen.

Hoe het met Amber en haar A's gaat weet ik niet. Ik heb van Adam gehoord dat Zac en Amber uit elkaar zijn, omdat Zac zich kapot schaamde voor Amber's gedrag tijdens de uitreiking van de aanvullende beurs. Ik weet niet waar ze in haar leven gaat komen, maar tegen beter weten in hoop ik voor haar dat ze wat doet aan haar enorme ego.

Ach, het maakt ook allemaal niet zo heel veel meer uit. Het is wat Ed zei, toen ik te druk bezig was Jared te zoenen op het podium in de grote hal. Dit is nog maar het begin van het begin en ik kan niet wachten tot de volgende periode aanbreekt en we het jaar met zijn vieren af kunnen sluiten, ook al doen we dat nu ook, tijdens nieuwjaar.

''Hej, tuinkabouter, pap en mam vragen of je de kaarsen in de woonkamer aan kan zetten,'' zegt Jeffrey, die een handje vol M&M haalt uit het bakje wat voor ons op tafel staat.

Ik sluit het kladblokje wat ik in mijn handen heb om op te staan.

''Wat ben je eigenlijk aan het doen?'' vraagt hij benieuwd, waarna hij zijn stropdas losser trekt. Ik lach hem bijna uit om zijn chique kostuum. Vooral in combinatie met zijn brilletje.

''Niets wat jij interessant vindt,'' zeg ik flauw.

Ik steek mijn tong naar hem uit en stop het kladblokje weg in de achterzak van mijn broek.

''En jij kan die kaarsen vast ook wel aansteken met je toverstaf, weet je wel? Lumos? Lu-mos.''

Jeffrey steekt zijn handen in de zakken van zijn pantalon en rolt met zijn ogen.

''Lieverds! Kom snel! Het is bijna tijd!'' roept mijn moeder vanaf buiten, een champagne glas in haar hand en een pakje sterretjes in haar hand. ''O, en lief, je vrienden zijn er.''

Ik pak mijn muts mee van de openhaard en loop dan gelijk naar mijn moeder toe, zodat ik mijn vrienden kan verwelkomen die via de achterpoort eindelijk aangekomen zijn, nog net op tijd. Dat krijg je als je je vriendje auto laat rijden. Hij is ook veel te voorzichtig.

''Lenaaa!'' roept Adam luid, in een van zijn handen een grote, lege fles champagne en in de ander een pakket met vuurpijlen. Adam is af en toe nog zo'n kindje. ''Snel! Help me deze open te krijgen, we hebben nog maar een minuutje denk ik!''

Ik sluit de schuifdeur achter me en snel mezelf naar Ed toe om de verpakking van de vuurpijlen gelijk te openen. Het is bijna twaalf uur.

Als het gelukt is laat ik de rest aan Adam over. Ik omhels Abby, die me als een soort leeuwin aanvalt en haar armen om mijn nek heen slaat.

''Ah! Het is bijna tijd! Bijna tijd! Bijna 2018!!''

Ik lach om de blijdschap van mijn vriendin, die haar haren tot mijn verbazing nu nog donkerder blauwe geverfd heeft. Ik trek me terug uit onze omhelzing en gil met haar mee, gewoon omdat het kan.

''Rustig aan, kleine. Geen feest beginnen zonder mij,'' hoor ik Jared enthousiast zeggen.

Het moment dat ik hem zie staan, recht achter Abby, snel ik me naar hem toe om hem gelijk te knuffelen. Zijn handen wrijven langzaam over mijn rug heen wanneer hij zijn lippen met die van mij laat samensmelten. Ik kus hem zachtjes terug terwijl mijn handen zijn muts van zijn hoofd afgrissen. Ik wil zijn krulletjes kunnen voelen onder mijn handpalmen.

''Hej! Ik weet dat jullie het leuk hebben zo, maar over twintig seconden begint het nieuwe jaar,'' onderbreekt Adam onze kus.

Ik laat Jared los, waarna we samen naar hem grijnzen en zijn kant uit lopen, hand in hand.

''Sorry Ed,'' zeg ik. ''De volgende keer zal ik beter opletten.''

Abby grinnikt zachtjes om mijn opmerking, waarna ik mijn ouders en Jeffrey ook naar buiten zie komen.

Gelukkig is het nu ook weer goed tussen Jared en mijn ouders.

''Okej, heeft iedereen een glas?'' vraagt mijn moeder vlug, die met een dienblad in haar handen langs ons loopt om elk van ons een gevuld glas te geven.

''Okej, daar gaatie dan!'' roept Adam hard. ''Tien, negen, acht zeven, zes..''

Het aftellen begint en ik kan Jared's hand alleen maar tot moes knijpen wanneer ik zenuwachtig wacht tot de één. Vlak voordat Adam klaar is met aftellen maken mijn ogen opnieuw contact met die van Jared. Hij glimlacht naar me, zijn zachte blik zo vol van liefde dat ik amper van hem weg kan kijken.

''Gelukkig nieuwjaar, Juultje,'' fluistert hij zachtjes.

Mijn ogen scannen zijn prachtige ogen af, welke oplichten in het weinige licht van de maan, die bijna vol is vanavond.

''Gelukkig nieuwjaar hoor, Romeo.''

''Eén, gelukkig nieuwjaar!''

Met zijn allen juichen we terwijl we onze glazen met elkaar laten klinken en Adam naar voren rent om zijn eerste vuurpijl af te kunnen steken.

Eén ding weet ik zeker. Ik zal niet één canvas meer schilderen vol zorgen. Nee. Alleen maar vol liefde.

-

Cry, dit was het dan. Ik zal een dankwoord nog even snel plaatsen! ;)