''Ik wist helemaal niet dat je je rijbewijs had,'' zeg ik tegen Jared, die geconcentreerd op de weg voor ons aan het letten is.

We zitten al best een tijdje in de auto vanaf de UVAK. Als ik met het openbaar vervoer naar huis ga duurt het meestal nog langer, dus ik ben al blij genoeg dat we in dit koude weer in een warme auto kunnen zitten.

''Een rijbewijs? Jep. Een auto? Nada. Deze heb ik geleend omdat ik geen zin had om met het openbaar vervoer te gaan,'' zegt hij.

''Ah,'' antwoord ik. ''Had je geen simpeler model kunnen huren?''

Jared schudt in gedachten verdronken met zijn hoofd heen en weer.

''Nee joh, niets mis met een Audi, toch?''

Wanneer hij de snelweg afrijdt krijg ik eindelijk een beetje het idee te weten waar we zijn. Ik open mijn handtasje en haal er een gesuikerd bananensnoepje uit om deze vervolgens in mijn mond te stoppen. Jared lacht.

''Heb jij een obsessie met bananen ofzo?'' vraagt hij lacherig. ''Dat je die snoepjes gewoon naast me zit op te eten in de auto.''

Ik haal er nog eentje uit het 'geheime' vakje in mijn tas en knik.

''Hmhm,'' mompel ik. ''Ik weet nooit wat mijn ouders serveren tijdens feestjes. Waarschijnlijk hebben ze peperdure catering ingehuurd. We hebben zelfs een keer oesters gehad en een toastje met eendenleverpaté. Ik vond het verschrikkelijk goor.''

Voordat ik het nieuwe banaantje in mijn mond kan stoppen grist Jared het weg uit mijn vingers.

''Hé!'' klaag ik. ''Rijden met twee handen!''

Jared stopt het snoepje in zijn mond en draait zijn gezicht naar me toe om zijn – nu gele – tong naar me uit te steken. Nou ja!

Ik sluit mijn tasje, zodat hij er niet nog meer kan stelen en rol met mijn ogen.

''Moeten we hier zijn?'' vraagt Jared verward, wanneer hij uit het raam kijkt naar de straat waarin we rijden. ''Dit zijn villa's! Holy shit! Zijn je ouders echt rijk?'' vraagt hij benieuwd.

In de verte zie ik al een bekend wit busje staan van omroep West, wat betekend dat we niet alleen gelaten zullen worden vanavond. Lekker dan. Ik probeer mijn frustratie te verdringen, maar het is best lastig, aangezien ik zo'n hekel heb aan die arrogante kwasten van de media.

''Dat zou je kunnen zeggen,'' merk ik op. ''Uhm, zou je misschien achter ons huis kunnen parkeren? Ik heb een hekel aan die media maffia.''

Jared maakt een scherpe bocht naar rechts, weg van onze voordeur, zodat we niet langs het witte busje rijden.

''Media?!'' vraagt hij snel. ''Welke media?''

Je zou bijna denken dat Jared bang is voor de vele journalisten en reporters.

''Ja, de media? Omroep west, mensen van de privé en het AD,'' maak ik duidelijk. ''Hoezo?''

Jared draait de auto vluchtig een parkeer vak in en zet de auto uit. Hij kijkt me aan alsof hij zojuist een levende eenhoorn gezien heeft. Zijn ogen glanzen gealarmeerd. Hij frunnikt wat aan het strikje om zijn nek.

''Het verbaasd me gewoon,'' zegt hij. ''Wie wil er nou weer een blad lezen vol geroddel?''

Ik trek mijn jasje recht en open de deur van de auto zodat ik uit kan stappen.

''Geloof me Jer, er zijn veel mensen die zich kunnen vermaken door te lezen over mijn succesvolle familie,'' zeg ik zuur. ''Kom op! Hoe sneller we er zijn, des te sneller we hem kunnen smeren.''

Jared stapt ook uit de auto en sluit de deur geruisloos achter zich. Hij lijkt haast een beetje nerveus en ongemakkelijk.

''Gaat het?'' vraag ik, wanneer hij op het knopje van de autosleutel drukt om de deuren te sluiten.

Ik loop voorzichtig om de auto heen, zodat ik zijn gezichtsexpressie beter kan bekijken.

''Ja hoor, gewoon een beetje nerveus,'' zegt hij, terwijl hij zijn hand naar me uitsteekt, zodat ik niet val als ik over het stoepje naast ons moet stappen. ''Dus, welke rol moet ik aannemen vanavond?'' vraagt hij benieuwd.

''Mijn Batman impressie is best oké,'' grapt hij.

Ik geef hem een speelse klap op zijn achterhoofd, gewoon omdat hij het verdient voor die opmerking, en trek hem mee de straat over naar de achteringang van mijn huis.

''Heel charmant hoor,'' zeg ik sarcastisch. ''Maar omdat je het vraagt, eh, doe maar alsof je een van mijn studievrienden bent. Weet je iets van rechten?'' vraag ik.

Jared kijkt me aan alsof hij zojuist getekend heeft voor een levenslange baan als putjesschepper.

''Nee,'' zegt hij serieus. ''Maar ik kan het proberen.''

Ik lach vriendelijk naar hem en knijp in zijn arm wanneer we dichterbij de achterpoort komen. Ik probeer rustig te blijven, maar het is best lastig om een avond als deze door te komen.

''Probeer mijn vader zoveel mogelijk te negeren. Hij stelt altijd de lastigste vragen,'' waarschuw ik hem. ''En neem nooit een drankje aan van oom Jaap, want dan zit je een heel uur aan hem vast.''

Jared grijnst bij mijn woorden en knikt.

''Check.''

Als ik met mijn huissleutel de poort open schuift deze uit zichzelf open. Ik neem Jared mee naar de achterdeur, welke eigenlijk laat zien hoe groot ons huis wel niet is. Drie verdiepingen hoog, een dakterras, balkon en meerdere kamers die uitkijken op de achtertuin.

''Ik zou willen dat ik nu een duik kon nemen in dat zwembad,'' fluistert Jared jaloers. ''Maar ja, familiefeesten gaan voor natuurlijk.''

Ik druk op deurbel van de achterdeur, aangezien ik niet zomaar binnen wil vallen zonder enige vorm van een hallo. Dan krijg ik met mijn moeder te maken.

''Vergeet Acosta niet hè. Dit wordt een leuke avond,'' overtuig ik mezelf. ''Een hele leuke avond.''

Mijn stem klinkt echter totaal niet enthousiast of overtuigend. Eerder wat hulpeloos. Jared lijkt de sporen van rusteloosheid in mijn stem op te kunnen vangen en knijpt met een van zijn handen verveeld in mijn wang.

''Maak je geen zorgen, oké, ze komen er heus niet achter,'' zegt hij oprecht.

Ik glimlach verlegen naar Jared wanneer hij dat zegt en laat het toe wanneer hij zijn arm van achteren om me heen slaat. Ons moment wordt onderbroken wanneer de deur voor ons geopend wordt en mijn moeders stem ons begroet.

''Lieverd! Wat ben je mooi op tijd!'' hoor ik mijn moeder enthousiast zeggen.

Ze omhelst me vluchtig, waarschijnlijk om indruk te maken op Jared, die een beetje overweldigt is door de drukke verschijning voor hem, genaamd; mijn moeder.

''En wie is deze leuke jongen die je meegenomen hebt?'' vraagt ze nieuwsgierig. ''Zijn jullie, eh, samen? Of..''

''Nee! Nee, niet op die manier,'' zeg ik snel, wanneer ik begrijp wat ze precies bedoelt. ''Bedankt voor die observatie mam, super nuttig.''

Mijn moeder scant Jared's gedaante opnieuw af alsof hij een soort scheikundig project is waarvan ze nog niet zo goed weet wat ze ermee moet.

''Dat is haar mening hoor, mevrouw Hartman,'' zegt Jared subtiel. ''Ik geef de hoop niet op.''

Mijn moeder lacht hard om Jared's opmerking. Zo hard dat haar mondhoeken omhoog buigen. Wauw, zo luid heb ik haar de afgelopen paar jaar niet horen lachen. Sterker nog, ik heb haar nog nooit zo uitbundig horen lachen.

''Zo mag ik het horen en noem me maar Karin hoor,'' zegt ze vriendelijk.

Jared steekt verwelkomend zijn hand naar haar uit, welke ze gelijk enthousiast schudt.

''Jared Vermeer,'' stelt hij zichzelf voor. ''En u bent zelf ook niet mis hoor. Ik kan zien waar Lena haar schoonheid vandaan gehaald heeft.''

Mijn moeder bloost wat om zijn opmerking en schudt vervolgens gelijk het gevoel van haar af. Ik ben blijkbaar niet de enige die Jared's charmes niet kan weerstaan.

Ze laat ons binnen en knikt goedkeurend wanneer ik mijn jas uit trek, zodat ze mijn outfit kan jureren.

''Prachtig lieverd,'' fluistert ze zacht. ''Echt prachtig.''

Ik hang mijn jas op aan de kapstok naast de deur en haal mijn hand beschaamd langs mijn wang.

''Papa is in de woonkamer aan het kletsen met oom Jaap. Red hem alsjeblieft,'' fluistert ze zacht, bang dat iemand ons anders kan horen.

''Ik zal het proberen hoor,'' zeg ik, waarna ik Jared de mouw van zijn jasje meetrek richting de woonkamer.

''Ik zie je zo wel lieverd, tijdens de officiële toost. Champagne kun je vinden in de keuken, maar drink niet te veel hè? Je weet wat papa daar van vindt,'' waarschuwt ze me. ''En let zo lang je hier bent een beetje op Jeffrey. Ik wil niet dat hij drinkt, ook al is hij bijna achttien.''

Ik saluut mijn moeder ten teken dat ik geluisterd heb en loop richting het luide geklets en geluid van klinkende wijnglazen.

''Moest je mijn moeder laten blozen?'' vraag ik geërgerd.

Jared haalt zijn schouders op en haakt zijn arm vast met die van mij. Gelukkig heeft hij door dat ik bang ben te vallen op deze monsters van hakken.

''Jaloers?'' vraagt hij speels. ''Wat schattig.''

Ik stap expres met mijn hak op één van zijn voeten en lach hem innerlijk uit wanneer hij zachtjes kreunt. Als we door de deuren van de hal heen zijn komen we in de woonkamer terecht, welke er niet herkenbaar uit ziet. Alle meubels zijn verplaatst, waardoor er extra ruimte gecreëerd is voor een lange tafel vol snacks, en in het midden hangt een grote kroonluchter.

Ze hebben echt alles uit de kast gehaald.

Er lopen zelfs wat mensen rond om de wijnen aan te vullen en de hapjes te verzorgen. Catering zoals verwacht. Ik kan Jeffrey jammer genoeg niet gelijk spotten. In het hoekje van de woonkamer zit mijn vader op de bank met niemand minder dan oom Jaap. Mijn tante zit naast hem en rookt ontstemd een sigaret. Ik ken bijna niemand die ik in de kamer rond zie lopen.

Wanneer mijn vader, eveneens volledig gekleed in pak, me ziet staan in de deurpost wenkt hij me gelijk. Zijn ogen blijven eveneens hangen op Jared, of beter gezegd onze samengevouwen armen, waarna ze vervolgens vragend weer mijn kant op bewegen.

''Is dat je vader?'' fluistert Jared zachtjes. Hij slikt hard, aangezien hij oogcontact gelegd heeft met het ijzige blauw van mijn vaders irissen.

''Owhhhhh ja,'' zeg ik. Jared slikt hard.

We lopen naar mijn vader toe terwijl twee serveersters, beiden gekleed in zwarte jurkje, mij en Jared een glas champagne overhandigen. Ik neem het glas zonder twijfel van het meisje aan. Dit gaat zo hard tegen mijn 'ik drink nooit meer' principe in.

''Wat zie je er prachtig uit Lena,'' hoor ik mijn vader zeggen.

Hij staat op van de bank waarop hij zit en onderbreekt zijn intense gesprek met oom Jaap. Als hij voor me staat legt hij zijn hand op mijn ontblote schouder en kust hij me op mijn wang.

''Bedankt papa. Leuk sfeertje hier,'' zeg ik sarcastisch.

Ik ben blij dat mijn vader daar niet zo goed in is.. sarcasme, aangezien hij blij met mij instemt.

''Zeker. Je moeder en ik hebben alles geregeld wat we ons konden veroorloven,'' zegt hij.

Zijn blik dwaalt opnieuw af naar Jared, die zijn hand nu stevig om zijn champagneglas geklemd heeft. Zijn knokkels zijn er rood van geworden.

''Stel je ons voor?'' vraagt hij.

Ik besluit Jared uit zijn lijden te verlossen en het zo luchtig mogelijk te houden.

''Pap, dit is Jared, een studiegenootje,'' introduceer ik hem. ''Jared, mijn vader,'' zeg ik.

Jared steekt zijn hand naar hem uit, welke mijn vader eerst aandachtig bekijkt voordat hij deze rustig schudt. Zijn ogen staan wat vervreemd, alsof hij in zijn hoofd een rekensommetje aan het maken is en één bij één aan het optellen is.

''Meneer Hartman, wat fijn om u te mogen ontmoeten,'' zegt hij, wat formeler als een paar minuten geleden, wanneer hij mijn moeder begroette. ''In het echt bent u nog indrukwekkender dan op tv.''

Mijn vader blijkt na Jared's woorden wat op te klaren, aangezien hij ervan houdt wanneer mensen hem aanspreken op zijn carrière.

''Wat kan ik zeggen, schijn bedriegt jonge man.''

Jared lacht om mijn vaders woorden. Ik barst bijna in lachen uit om zijn woordkeuze. 'Indrukwekkender' en 'schijn bedriegt' zijn dingen die ik niet vaak hoor.

''Zeker.''

Ik ben eigenlijk van plan om het nu op een lopen te zetten naar de keuken, maar oom Jaap is me voor.

''Is dat nou je dochter, Edwin? Wat een plaatje,'' zegt hij geamuseerd. ''Gefeliciteerd met de zaak van je ouders hoor.''

Mijn hart zakt in mijn keel, aangezien ik voor even dacht dat zelfs oom Jaap mijn verjaardag niet vergeten was, maar tevereefs.

''Bedankt oom Jaap. Eveneens gelijke felicitaties,'' zeg ik terug.

Jaap staat ook op van de bank, zodat hij me een hand kan geven en me drie kussen kan geven op mijn wangen.

''Geen probleem,'' zegt hij. ''Hé Heleen, heb je Lena hier al gedag gezegd?''

Mijn tante duwt haar sigaret uit in de asbak op tafel en kijkt ongeïnteresseerd mijn kant uit. Het enige uiterlijk wat ze deelt met mijn vader zijn zijn ijzige blauwe ogen, maar verder lijken ze niets op elkaar.

''Hallo lieverd,'' zegt ze semi-ontroerd. Mijn tante kent geen emoties. Alleen haar botox helpt daarbij.

Haar ogen blijven echter gefascineerd hangen op Jared, die tot mijn verbazing een interessant gesprek met mijn vader gestart is.

''Heb je een Spanjaard aan de haak geslagen?'' vraagt mijn tante oplettend. ''Dat had ik nou niet van je verwacht.''

Ik vraag me af hoe ze weet dat Jared een Spaanse achtergrond heeft, maar ik denk dat ze het gewoon weet door haar vele reiscontacten. Tante Heleen heeft haar eigen reisbureau, waardoor ze zelf vaak erg goedkoop van her naar der vliegt om er te verblijven voor een paar weken.

''We zijn maar vrienden hoor,'' maak ik duidelijk. ''Niets meer.''

Heleen lacht, maar wordt onderbroken door Froukje, die haar aandacht van ons weg trekt en een boeiend gesprek over niets minder dan botox begint. Natuurlijk doen ze allebei alsof ze niets gebruiken, maar we weten allemaal wel beter. Ik draai me om naar Jared, die lacht om iets wat mijn vader gezegd heeft.

''Excuseer me even hoor, Jared, ik vind je verhaal over het strafrecht systeem erg interessant, maar ik moet mijn vrouw zoeken voor de openingstoost,'' zegt hij. ''We kunnen het diner niet vergeten.''

Jared knikt vriendelijk en neemt een kleine slok van zijn champagne wanneer mijn vader van hem wegloopt. Ik laat oom Jaap achter op de bank en trek Jared mee naar de keuken, zodat ik rustig met hem kan praten en alvast een smoes voor straks kan bedenken.

''Waarom kun je het altijd zo goed vinden met iedereen? En waarom weet je dingen over strafrecht?'' vraag ik fluisterend. Ik wil niet dat mensen ons kunnen horen.

Jared gooit zijn glas leeg in de gootsteen en vult deze vervolgens met water.

''Ik heb weleens een college bijgewoond, maar daar bleef het ook bij. Ik vond er niets aan,'' lacht hij. ''En ik heb geen idee. Ik ben gewoon een mensen mens.''

Ik kijk hem raar aan wanneer hij zich weer naar me omdraait.

''Waarom water?'' vraag ik. ''Is de champagne zo vies?''

Jared schudt zijn hoofd en neemt mijn glas van me over, zodat ik gestrest wat water uit de kraan over mijn polsen kan laten stromen.

''Ik drink niet,'' zegt hij. ''Waarom denk je dat ik je tijdens het introductiefeest van Zac gered heb?''

Ik draai de kraan dicht en leun met mijn handen op het aanrecht.

''Dat verklaart een hoop,'' mompel ik. ''En je had me niet hoeven redden. Ik was van plan om iets tegen hem te doen hoor.''

Jared neemt een slokje van zijn eigen water en grijnst.

''Tuurlijk,'' zegt hij subtiel. ''Heb je al over een excuus nagedacht?'' vraagt hij. Ik schud gelijk mijn hoofd heen en weer in een nee.

''Nope. Ik denk dat we het beste gewoon weg kunnen glippen na de openingstoost. Wat denk jij?'' vraag ik.

''Ik weet niet. De galerij opent al over een uur, dus we moeten wel opschieten.''

Onze conversatie wordt onderbroken door de stem van Jeffrey, die zich met ons in de keuken mengt, waarschijnlijk zodat hij uit het zicht van mijn ouders zijn bruisende appelcider kan verwisselen met jus d'orange en whisky.

''Hej zus en vriend van mijn zus,'' groet hij ons.

''Hej,'' antwoordt Jared droog tussen ons gesprek door.

''Hoe staat het met de leugens vanavond?'' vraagt Jeff.

Hij opent de koelkast, welke volgebouwd staat met wijnen en kleinere flessen alcohol, om er vervolgens jus d'orange uit te halen, net zoals ik dacht.

''Leugens? Jeff je moet hier niet zo hard praten in huis en je weet dat je van mam geen alcohol mag drinken!'' zeg ik pissig.

Jared lacht achter me om mijn opmerking. Jeffrey gaat verder met het maken van zijn drankje en haalt zijn hand geërgerd langs zijn wang.

''Zijn pa en ma je verjaardag weer vergeten?'' vraagt hij geboeid. ''Of zijn het je hormonen, tuinkabouter?''

Jeffrey lacht zijn tanden bloot en neemt duivels een slokje van zijn 'creatie'. Ik steek mijn middelvinger naar hem op om hem het zwijgen op te leggen.

Ik merk al snel dat Jeffrey afscheid genomen heeft van zijn Harry Potter bril en vanavond zijn lenzen in gedaan heeft, waardoor ik niet op zijn opmerking van de tuinkabouter terug kan vallen. Zelfs hij draagt een pak.

''Het is niet die week van de maand, Jeff. En ja, ze zijn het vergeten,'' klaag ik.

Jared leunt nu ook met zijn lichaam tegen het aanrecht aan en vraagt verbaasd naar Jeff's opmerking.

''Wacht, serieus?'' vraagt hij. ''Dat is aardig shit van ze.''

Ik doe alsof het niets is en steel uit woede Jeffrey's drankje weg uit zijn handen.

''Hé!'' klaagt hij.

Ik gooi het glas leeg in de gootsteen en vul het, net zoals Jared eerder had gedaan, op met water.

''Ja serieus.''

Een akelige stilte volgt, waarin geen van ons drieën nog iets zegt, totdat mijn moeders stem ons vanuit de woonkamer oproept om bij de openingstoost te zijn. We verlaten stil de keuken, om de rest van de vreemde businesspartners van mijn ouders te joinen en zijn zo nog net op tijd voor 'het hoogtepunt' van de avond.

''Welkom familie en vrienden. Zowel ik als mijn man zijn blij dat jullie vanavond bij ons achtjarig jubileum kunnen zijn,'' zegt ze levendig. ''Wij weten dat dit misschien een beetje onverwachts kwam, maar we willen jullie toch allemaal stuk voor stuk bedanken voor ons succes. Want zonder jullie hadden wij dit nooit gekund.''

Mijn vader neemt het maar al te graag van haar over en zoekt het publiek af, waarna zijn blik blijft hangen op mij.

''Dat klopt, maar jullie zijn niet de enige die we graag willen bedanken voor onze heerlijke jaren bij de zaak. We willen ook graag onze kinderen bedanken, die ons altijd gesteund en bijgestaan hebben,'' zegt hij, waarbij hij een handgebaar naar ons maakt om ons aan te merken. ''Wij hopen dat jullie van de avond zullen genieten en dat jullie nog lang met ons door willen werken, met in het bijzonder natuurlijk Bernard en Froukje, die we al jaren kennen.''

De volle woonkamer klapt voor Froukje en Bernard, die met zijn tweeën in het midden van de ruimte staan met hun champagne glazen geheven.

''Geen probleem Edwin!'' roept Bernard luid. ''Wij blijven wel hoor.''

Froukje sust hem, zodat mijn moeder de korte speecht voort kan zetten. Ze straalt alsof ze weer helemaal jong is.

''Dan willen we nu onze glazen heffen op ons,'' zegt mijn moeder blij.

De mensen in de zaal heffen hun gevulde champagne glazen hoog in de lucht, waarna Jared en Jeffrey volgen en ik hetzelfde doe.

''Een toost op ons!'' zeggen mijn ouders tegelijkertijd, alsof ze het ingestudeerd hebben.

''Een toost op ons!'' herhaalt de rest.

Ik en Jared maken oogcontact terwijl we onze glazen samen laten klinken en ze daarna leeg drinken. Het grijs van Jared's ogen glittert ondeugend op in het gedimde licht van de woonkamer.

Als ik mijn glas leeg heb zet ik het gelijk weg op de statafel voor me en slik. De champagne smaakt heerlijk zoet, waardoor ik geleidelijk wat meer energie door mijn lichaam voel stromen.

''Jer,'' fluister ik zachtjes.

Jared trekt wetend zijn lippen in een grappige plooi van ondeugd.

''Wat? Julia?'' vraag hij plagerig.

''Ik denk dat het nu de tijd is om hem te smeren,'' fluister ik zachtjes.

Jared zet rustig zijn glas weg naast het mijne en trekt me aan mijn pols mee naar de hal waar we vandaan gekomen zijn. De mensen om ons heen beginnen gelijk vrolijk met elkaar te babbelen.

''Batman krachten geactiveerd,'' fluistert Jared in mijn oor. ''Op naar de batmobiel.''

-

Heerlijk hoofdstuk om te schrijven! Ik kijk uit naar de rest ;)

Vraag: Wat verwachten jullie van de rest van de avond?

Kus,

Claire