tłumaczenie:  Zofia Kierszys 

Sam jeden w świecie
Jęku, złorzeczeń
Trwałem podobny martwym wodom.
Dziś Eulalie, w rumieńcach cała, jest moją panną młodą,
Dziś Eulalie, w uśmiechach cała, jest moją panną młodą.

Ach! gwiazdy nocą
Mniej - mniej migocą
Niż jej źrenice roziskrzone.
I śniegu płatek
Perłą, szkarłatem
Piękniej w poświacie nie zapłonie
Niż Eulalie złocisty loczek wijący się przy skroni,
Niż Eulalie niedbały loczek plączący się przy skroni.

Ból i zwątpienie
Pierzchły jak cienie,
Jej serce drżeniem mego drży.
I przez dzień cały
Koliskiem białym
Astarte na niebiosach lśni,
Gdy oczy macierzyńskie wznosi kochana Eulalie,
Gdy oczy fijołkowe wznosi młodziutka Eulalie.

12.01.18