Nazywam się Lola Campbell. Mam 19 lat i mieszkam w stanie Waszyngton, od półtora roku. Przeprowadziłam się tu z mamą po rozwodzie rodziców. Było mi bardzo ciężko zaakceptować sytuacje, w której się znalazłam, jednak nie miałam innego wyjścia. Musiałam szybko dorosnąć i znaleźć pracę. Moja mama jako sprzątaczka nie zarabiała dużo pieniędzy, dlatego musiałam jej pomóc. Nigdy nie byłam rozpieszczana w porównaniu do moich rówieśników z równoległej klasy, co według nich robiło ze mnie gorszą. Przyzwyczaiłam się już do takiego życia, szkołę skończyłam po Liceum, a studia musiałam odłożyć na przyszłość. Rodzina zawsze była dla mnie najważniejsza, a właściwie moja mama. Obiecałam sobie kiedyś, że jak spotkam ojca na swojej drodze to wygarnę mu to wszystko...

Pracowałam w drogiej restauracji w centrum miasta. Było mi tam bardzo dobrze, płacili mi przyzwoicie, a po skończeniu dnia wydawania posiłków, zawsze mogłam sobie coś zjeść. Wiele zawdzięczałam tej pracy...

Ale do czasu gdy nie pojawił się tam pewien mężczyzna. Można by rzec, że byłam w nie właściwym miejscu o niewłaściwej porze...

Zresztą, posłuchajcie sami...