Naglalakad na kami sa gilid ng kalsada pauwi. Pero ewan ko ba dito sa kumag na'to sumabay pa talaga sa'kin. Pwede naman siyang sumakay ng tricycle.

"Dapat hindi kana sumabay pa. Pwede ka naman sumakay," mataray na saad ko.

"Sabi ko sa'yo diba? sabay tayong uuwi."

"Tsk. Mas lalo mo lang pinapalala ang sitwasyon."

He chuckled. "Why? You're my girlfriend now."

I glared at him. "Baka nakakalimutan mo, nagpapanggap lang tayo."

"I know, kaya nga habang nagpapanggap tayo. Liligawan kita..." walang prenong sabi niya kaya napahinto ako sa paglalakad at namaywang sa harapan niya.

"Sa tingin mo papayag ako?"

He shrugged, bago pinasadahan ng dila ang pang itaas na labi, "Well, tinanggap mo ang bulaklak ko." sabay tingin sa pulang rosas na hawak ko.

I gasped. "Oh 'yan! Binabalik ko na!" sabay abot sa kaniya, ngunit hindi niya ito tinanggap.

"Bawal ibalik!"

"Aba-"

"Okay aakyat na lang ako ng ligaw."

Namilog bigla ang mata ko. Dahil sa sinabi niya. Mas lalong hindi pwede!

"No!"

Napakunot naman ang noo niya habang matamang nakatingin sa akin. Na wari'y binabasa ang nasa isip ko.

Isip isip...

"Hindi pa pwede, bata pa ako!" agarang sabi ko. Pero malakas lang siyang tumawa. Kaya sinamaan ko siya ng tingin.

"Bata..." he nodded. Bago ako pinasadahan ng tingin mula ulo ang hanggang paa. "Hindi ka mukhang bata..." he commented.

Matangkad kasi ako, pero mas matangkad siya.

"Totoo naman. Grade 12 pa lang ako tapos ikaw college na."

"So? Age doesn't matter when it comes to love."

"Love ba kita?" taas kilay na tanong ko.

"Soon, You gotta love me..." he murmured, habang unti-unting lumalapit ang mukha niya sa mukha ko.

Kaya mabilis kong piningot ang tainga niya.

"Aray!" he complained. "W-What did I do?"

Mabilis kong binitawan ang tainga niya at patakbong naglakad palayo sa kaniya. Ngunit hinabol niya rin ako.

"Hey--"

"Pwede ba umalis ka sa harapan ko!" nanggigil na ako.

Napakamot siya ng ulo, "Ang moody naman ng girlfriend ko."

"Letche! Umalis ka sa harap ko!"

"Bakit nga kasi?" natatawang aniya.

I glared at him, "Magnanakaw ka!" singhal ko.

He chuckled, "Bakit? Nakuha ko na ba ang puso mo?"

"Gago! Y-You stole my first kiss!"

His smile slowly faded. At napalitan ng gulat ang ekspresyon ng kanyang mukha.

"Damn! I'm your first kiss?" he asked shockingly, but instead of answering. I walked so fast, so he couldn't reach me anymore.

But in the middle of walking. I was stiff for a second when he hugged me from behind. I can smell his manly scent that stinks into my nose.

"You have given me a reason why I should pursue you." He gently whispered.

I want to push him but it seems that I lost my strength when I felt his warm breath touching my nape.

Ngunit nang matanaw ko ang bahay namin na biglang bumukas, ay mabilis ko siyang naitulak palayo.

"Hmm... M-Malapit na ang bahay namin, umuwi kana rin."

"Hatid na kita sa harap ng bahay niyo."

"No!" agarang sagot ko at muling napatingin sa bahay namin. At iniluwal nun si mama.

"Sige na umalis kana!" taboy ko sa kanya pero hindi siya gumagalaw, hays. "Oo na pumapayag na ako. Umalis Kana!" mariing ulit ko. Habang ramdam ang malakas na kalabog ng dibdib ko.

"Totoo?!" gulat niyang tanong, kaya mabilis akong tumango.

Malapad na naman siyang ngumiti, bago kinurot ang pisngi ko. Kaya napasimangot ako.

"Umalis kana!"

"Okay, okay chill. Sunduin kita bukas ah?"

Nangatog na sa sobrang kaba ang mga tuhod ko nang makitang sinara na ni mama ang pinto ng bahay.

"Oo na. Go alis na!" I just shoved him., kaya nagtataka naman siyang naglalakad palayo.

Huminga muna ako ng malalim. Bago nagsimulang maglakad palapit sa bahay. Habang ramdam pa rin ang pangangatog ng mga tuhod ko.

"Mama!"

My mother looked at me emotionless while raising one of her eyebrows, as if she didn't know me. Kaya palihim akong nasaktan.

"S-Saan po kayo pupunta?"

She rolled her eyes, "Maghahanap ng trabaho. Para may ipakain sa'yo!" pagalit na sagot ni mama.

"H'wag na ma. Maghahanap na po ako ng pagkakakitaan pagkatapos ko sa Grade 12."

"Tanga kaba?! Sa tingin mo may mapapasukan ka sa lagay na 'yan? Kung sana tinanggap mo ang pagiging modelo--"

"Mama ayoko po. Tsaka gusto ko po maging flight Attendant." I protested,

"Ah bwisit! Bahala ka sa buhay mo! Malas ka talaga!" galit na turan ni mama bago ako tinalikuran.

I can't stop tearing up. It hurts when I listen to her words. But still, I love her so much. Even though she hasn't loved me since she gave birth to me.

I immediately mop up my tears, at pilit na ngumiti ngunit patuloy parin sa pag-agos ang mga luha ko. Until my phone rang. I took a deep breath before I pressed the answer button. Not looking at whoever's calling..

"Hello?" I said it gladly.

"Hi, girlfriend..."

Mabilis na nalukot ang mukha ko nang marinig ang boses na 'yon. Wala pang isang oras mula ng maghiwalay kami, tapos ngayon mangungulit na naman.

"Anong kailangan mo?"

"Ang sungit naman," he chuckled, "Hmm... Want some ice cream or something? he asked.

"No."

"What about burgers? Fries?-"

"Can you please shut up?!" sigaw ko sa cellphone.

Bigla naman siyang natahimik, "Sorry."

I sighed, "Ano bang kailangan mo?"

This time mahinahon na ang boses ko. Bigla tuloy akong nakaramdam ng konsensya sa ginawa ko.

"Nothing. Just checking if you're okay." I heard him sigh.

"Stop that, Drake! We're just pretending because of that stolen picture. So don't act as you do really care about me!" I yelled before the call was over.

Nobody's worried about me. No one!

I was on the verge of opening the door when my phone suddenly beeped. It's just a text message, so I just ignore it. At tuluyan nang pumasok ng bahay.

Mabilis akong nagtungo sa kusina at nagbukas ng kaldero ngunit walang pagkain. Kaya mabilis kong binuksan ang basket ng bigas upang magsaing ngunit wala ring laman. Kaya mabilis kung kinuha ang wallet sa bag ko. Na bente pesos na lang din ang laman.

Anong mabibili ko dito?

Kinuha ko ang cellphone ko upang itext si Ate Maya na tatanggap na ulit ako ng labada panggastos sa eskwela at pandagdag na rin dito sa bahay. Hanggang sa mapansin ko ang unread message from unknown number kaya mabilis ko iyong binuksan.

From: 09*******

I do really care about you, Esther. - Drake.

I was about to type a reply when I suddenly remembered, we have the same status in life. Sikat man kaming pareho sa school, hindi maikakaila na pareho lang din kaming mahirap.

And when mama found out about this, for sure mas lalo niya akong hindi tatanggapin at mamahalin. Dahil ang gusto niya para sa akin ay ang taong may kaya at ibubuga sa buhay.

Hindi kagaya ni Drake.