Burza zaczęła targać niebem koło szesnastej kiedy Tony wraz z resztą szli pomału przez las.

Bycie podczas burzy w lesie nie było zbyt dobrym pomysłem z racji wieku wysokich punktów ale zaszli już zbyt daleko by mieć możliwość by się cofnąć.

Jestem idiota - pomyślał Tony wzdychając - jak mogłem wyjść razem z nimi nie wiedząc nawet gdzie idę

A jadnak wiedział dlaczego tak postąpił. Nie obchodziło go ile mu to zajmie ale chciał znaleźć Petera.

Był na siebie piekielnie zły że nie zauważył co przeżywa aktualnie jego młodszy przyjaciel a kiedy dowiedział się że ten zniknął, Tony pod wpływem flustracji i desperacko po prostu wyruszył by go odnaleźć.

I przy okazji niefortunnie wciągnął w to resztę.

-Tony? - usłyszał pytanie dochodzące z jego lewej.

Spojrzał w tamtą stronę dostrzegając idącą obok Wandę.

Nie mieli ze sobą zbyt dobrych relacji a jednak Tony wiedział że reszta jest zbyt zajęta sobą by wysłuchać młoda wiedźmę.

-No? Coś się stało?

Wanda skuliła się lekko i zaczęła bawić zawieszką naszyjnika.

-Boje się trochę - mrunęła unosząc na powrót wzrok ale widząc zdziwiona minę Starka natychmiast znowu go odwrucila - Przepraszam - dopowiedziała - to głupie, Peter został porwany a ja martwię się jakaś burzą.

Tony milczał. Nie był dobry w pocieszaniu. Ba! Daleko było mu nawet do bycia przeciętnym w tej dziedzinie.

Dla tego też po prostu przybliżył się nieco do dziewczyny i poklepał ja po ramieniu.

-Nie musisz się bać, jesteśmy tu wszyscy razem, nikomu z nas na pewno nic się nie stanie - powiedział.

Choć wcale nie był swojej wypowiedzi tka pewny.

Oto koniec tego rozdziału!

Jak wam się podoba? Fajny czy raczej coś byście poprawili?

To tyle na dzisiaj.

Miłego dzionka,
LitteAilaEvans