#THE_LETTER

BOSS's POV

Σηκώθηκα απο το άβολο πάτωμα και τεντώθηκα. Κοιταξα μέσα απο τα ασημένια κάγκελα του κελιού μου. Κοίταξα τους ανθρώπους που πηγαινοέρχονταν. Αστυνομικοί παντού.... Τραβούσαν άλλους ανθρώπους που φορεγαν μια φωσφοριζέ, πορτοκαλί, ολόσωμη φόρμα. Κοίταξα τον εαυτό μου. Και εγω τα ίδια με αυτούς φορούσα.

Αχ. Αυτα έχει η στενή. Ακόμα μου φαίνεται παράξενο το πώς κατέληξα εδώ.

Και για όλα φταίει αυτός. Ο Snake. Το φίδι. Που τα ξέρασε όλα στην αστυνομία και μετά, δεν έγινε απλός λαγός - έπιασε τα *3 Mach σε ταχύτητα για να προλάβει να κρυφτεί.

Ένας αστυνόμος με πλησίασε και με κοίταξε απαξιωτικά. Λες και είμαι ένα σκουλήκι της λάσπης κάτω από τη μπότα του. Όταν όμως εγώ φορούσα τα gucci μου και έπινα γάλα δελφινιού, μέσα σε καρύδες, ξαπλωμένος σε μια αιώρα, δεμένη σε δύο φοίνικες, δίπλα από τη θάλασσα, στης Μπαχάμες, εκείνος καθόταν και έκλαιγε τη μαύρη του τη μοίρα.

Τώρα όμως ποιος την κλαίει;

"Γράμμα!" φωναξε και πετάξε στο πάτωμα μπροστά μου ένα λευκό φάκελο.

Επίτηδες το έκανε, αφού ξέρει ότι με πονάει η μέση μου.

Με χιλιάδες ζόρια, πήρα το φάκελο στα χέρια μου και το άνοιξα διστακτικά. Ποίος με θυμήθηκε;

Πήρα στα χέρια μου το γράμμα του έριξα μια ματιά. Οικεία καλλιγραφικά γράμματα. Είμαι σίγουρος ότι τα έχω ξαναδεί. Ξεκίνησα να διαβάζω το διαβάζω προσεχτικά.

16/6/2016, Los Angeles

Μισητό Αφεντικό,

Ή πως να σε λέω καλύτερα; Για να διαβάζεις αυτό το γράμμα, σημαίνει πως είσαι στην φυλακή, άρα αμφιβάλω αν είσαι το αφεντικό οποιουδήποτε. Παρόλα αυτά, δεν έχει ιδιαίτερη σημασία αυτή τη στιγμή.

Αυτή τη στιγμή μπορεί να είμαι και νεκρή, δεν ξέρω.... Βλέπεις αυτό το γράμμα γράφτηκε την μέρα που σκότωσες τον γιο σου, τον Eric. Αν και μετά από αυτό δεν ξέρω αν ποτέ τον ένιωσες έτσι.

Αυτό που θέλω να σου πω είναι ότι εύχομαι να σαπίσεις στην τρύπα που είσαι. Και να ζήσεις εκεί για όλη την υπόλοιπη ζωή σου. Μακάρι να ζούσες αιώνια, γιατί δεν σου αξίζει η ελευθερία του θανάτου.

Ισως, τα σωματικά βασανιστήρια να έχουν καταργηθεί, όμως ψυχή και η καρδιά βασανίζονται από τις πράξεις.

Ίσως κάποτε να υπήρχαν γύρω σου άνθρωποι, όμως είσαι μόνος.

Ίσως να ήσουν μέσα στη χλιδή, όμως και οι δύο ξέρουμε ότι ποτέ δεν έζησες πραγματικά

Στο μυαλό σου δεν έχεις αναμνήσεις, μόνο φιλαργυρία. Στην καρδιά σου δεν έχεις συναισθήματα, μόνο πλούτο. Δεν νιώθεις αγάπη, μόνο μίσος.

Αλλά στην ψυχή σου... Στην ψυχή σου φωλιάζουν χιλιάδες δαίμονες. Δαίμονες δικοί σου. Είμαι σίγουρη ότι τους ακούς. Και το ξέρω, γιατί ακούω και εγώ τους δικούς μου. Η διαφορά μεταξύ μας, είναι ότι για εσένα είναι πλέον αργά.

Ίσως να κατάλαβες που θέλω να καταλήξω. Αν όχι, τότε μάλλον οι δαίμονες σου σε κυρίευσαν.

Δεν χρειάζεται να σου αποκαλύψω ποια είμαι, γιατί ξέρω ότι το έχεις ήδη καταλάβει.

Αντίο...

Η Raven...

Προσπαθώ να τις αποδείξω ότι έχει άδικο. Προσπαθώ να φέρω μια ανάμνηση μαζί της στο μυαλό μου.

Όμως...

Δεν έχω;

Το μόνο πράγμα που μου έρχεται στο μυαλό είναι τα λεφτά μου. Και εικόνες από τα εγκλήματα μου...

Και τότε όλα γύρω μου άλλαξαν.

Βλέπω τον Eric. Με κοιτάζει με αυτά τα πανέμορφα πράσινα μάτια του. Και εγώ κρατάω ένα όπλο στραμμένο προς εκείνον. Και πατάω την σκανδάλη. Χωρίς κανένα συναίσθημα. Η σφαίρα διαπερνά την καρδιά του και το άψυχο σώμα του πέφτει στο πάτωμα.

"Μάζεψε τα αίματα. " λέω στην Raven που παρακολουθούσε το σκηνικό χωρίς σοκαρισμένη. "Λερώνουν το χειροποίητο χάλι από τρίχες σιβηριανής τίγρης."

Ύστερα το τοπίο αλλάζει. Από το γραφείο μου μεταφέρομαι έξω από το δεύτερο αρχηγείο. Η Raven τρέχει και δίπλα της είναι ο νεοσύλλεκτος. Για μια ακόμα φορα πυροβολάω. Οι σφαίρες μου αστοχούν μέχρι που την βλέπω να πέφτει στο πάτωμα. Και η πρώτη μου σκέψη είναι μία - τα λεφτά στον χαρτοφύλακα δίπλα της.

Το μέρος γύρω μου αλλάζει για ακόμα μια φορά. Βρίσκομαι σε ένα δωμάτιο. Μέσα υπάρχει ένα κρεβάτι, πάνω στο οποίο είναι δεμένη μια γυναίκα που κλαίει. Τη Sarah.

"Μην κλαις χρυσή μου." λέω ύπουλα.

"Δεν με νοιάζει, πλέον." φωνάζει. "Με έκανες πατσαβούρα. Με έκανες παιχνίδι του κάθε αρρωστημένου άντρα, αναγκασμένη να κάνω πραγματικότητα οποιαδήποτε διεστραμμένη φαντασίωση του. Οπότε τελείωνε μια ώρα αρχίτερα."

"Σε ερωτεύτηκα." απαντάω ψυχρά. "Σου έδωσα την καρδιά μου και την πέταξες. Διάλεξες εκείνον και όχι εμένα. Άρα θα υπόστεις της συνέπειες." είπα και έβγαλα μια σύριγγα γεμάτη με ένα μαύρο υγρό.

"Τι είναι αυτό;" ρώτησε φοβισμένη, καθώς την πλησίαζα.

"Αυτό είναι ένα νέο, μη ανιχνεύσιμο ναρκωτικό." εξήγησα. "Προσφέρει την τέλεια ηδονή και είναι εξαιρετικά εθιστικό. Θα γίνει χαμός μολις βγει στην αγορά." Το σαρδόνιο χαμόγελο μου έγινε ακόμα πιο πλατύ. "Αλλά οι δοκιμές έχουν αρνητικά αποτελέσματα."

"Όχι..." λέει με φωνή που έσπαγε, ενώ εγώ έσκυψα κοντά της.

"Μην ανησυχείς..." απάντησα ψιθυριστά. "Υπόσχομαι ο,τι θα σου αρέσει." Η φωνή μου ήταν σιγανή. "Και θα με παρακαλάς για περισσότερο." ανατρίχιασε και εγώ της έκανα την ένεση στο μπράτσο. "Αν επιβιώσεις."

"Κάθαρμα!" φώναξε, όμως ήταν πολύ αργά.

Η κόρη του ματιού της μαύρισε και το ίδιο έκανε και το ασπράδι. Το κεφάλι της έπεσε πίσω από την ευχαρίστηση και τα μάτια της έκλεισαν. Άρχισε να γελάει ανεξέλεγκτα. Μέχρι εδώ όλα ήταν καλά. Την επόμενη στιγμή άρχισε σπασμούς και αφρός βγήκε από το στόμα της, ενώ αίμα έβγαινε από τα μάτια της.

"Άλλη μια αποτυχημένη παρτίδα." μουρμουρησα απογοητευμένος. "Άλλη μια άσκοπη σπατάλη."

Και τότε όλα έγιναν λευκά. Γαλήνια. Αλλά ξέχασα. Δεν μπορώ να βρω την γαλήνη. Τρεις μαύρες φιγούρες εμφανίστηκαν - δύο μπροστά μου και μία πίσω μου. Η καρδιά μου ήταν έτοιμη να σπάσει.

"Ποιοι είστε;" είπα με κομμένη την ανάσα.

Η φιγουρες πήραν σάρκα. Μπροστά στεκόντουσαν ο γιος μου και η μοναδική γυναίκα που αγάπησα. Πίσω ήταν η κόρη μου.

"Είμαστε οι δαίμονες σου." Είπε ο Eric

"Είμαστε οι τιμωρία σου." είπε η Sarah.

"Είμαστε η καταδίκη σου." συμπλήρωσε η Raven.

"Εσείς;" ρώτησα.

"Όλοι μας." απαντησε η Raven και άλλες σκιές εμφανίστηκαν πίσω τους. "Κάθε άνθρωπος που πλήρωσες."

Με έσπρωξε και έπεσα ανάμεσα στις σκιές. Όλα μαύρισαν γύρω μου και η καρδιά μου έπαψε να χτυπά.

....

Aloha!!!!

Σας έλειψα;

Και ναι κυρίες και κύριοι ήρθε το Bonus Chapter!!!!🎉🎉🎉🎉

Είδαμε POV του αφεντικό μέσα από την φυλακή, τον θάνατο του καθώς και τα 3 εγκλήματα που τον σημάδεψαν.

Μεγάλο κάθαρμα...

Ελπίζω να σας άρεσε!!!!!!

Φιλάκια!!!!💋💋💋💋