Ang sabi ng iba, kapag nagmahal ka, kailangan mong sumugal. Dahil kung hindi ka susugal, hindi iyon pagmamahal. I was just wondering about something. Did he just let himself leave and leave me here with a hole in my heart? Hindi pa ba sapat sa kaniya ang walong taon na lumipas at galit pa rin sa akin?

In those eight years, I spent most of my life searching for him. Kahit na ipinagkait sa akin ng buhay ang makita siya at makapagpaliwanag, sinubukan ko pa rin. Naiintindihan ko kung hanggang ngayon ay galit pa rin siya sa akin. Pero, hindi ko naman iyon kasalanan!

I was also a victim of my father's hands! I don't know anything about it. Kaya sa tuwing naaalala ko ang lahat nang iyon, unti-unting bumabalik ang sakit na matagal ko ng kinalimutan at ibinaon sa limot. For those eight years, the Martensen stayed silent. I didn't hear anything from them. Kahit na may komunikasyon naman kaming dalawa ni Leister, ay hindi pa rin niya sinasabi sa akin ang lahat. It was like he was afraid to tell me the truth about their whereabouts.

Hindi ako napagod, hindi rin ako huminto. Sinubukan ko ang lahat nang aking makakaya para lang makausap siyang muli.

Kaagad kong pinunasan ang aking mga luha nang maramdaman ko ang lamig nito. I just couldn't believe what I had seen. I also checked it in a magazine and found out that he is actually having an engagement party. Sa walong taong nawala siya, malalaman ko nalang na ikakasal na pala siya? Na, nangako na pala siya sa iba.

Paano ako?

Paano kami?

Iyan ang napala mo, Paige. Tinaboy mo siya noong gabing iyon, ano pa ba ang inaasahan mo? Na, ikaw ang babalikan niya? You are the daughter who killed his father!

Nanginginig pa rin ang aking mga kamay habang binabasa ko ang laman ng bagong labas na magazine. The engagement party will happen next week! Mr. Kerby Fil Martensen and Ms. Cassandra Vaughn will have their engagement party next week.

Umawang ang aking bibig at nanghina sa mga nabasa. Parang dinurog ang puso ko nang paulit-ulit. How could he do this to me?! Pagkatapos ko siyang hintayin ng walong taon? Pagkatapos ko siyang hanapin ng walong taon?! Malalaman ko nalang na may ibang mahal na siya?! This is bullshit!

"Are you okay?" Doctor Ethan asked after I checked the information of some patients.

Para akong nabalik sa realidad nang bigla siyang magsalita. I didn't mind those news stories again, even when they hit the media already and people were shocked by the news. Their company is blooming again, on top again. I have heard that Fil is the new Chief Executive Officer of their company. What should I expect from him? He graduated as a Summa Cum Laude in our batch; he was a topnotcher in the board exam. After publishing the news about him getting an engagement, all his other information was also out in the media. Lahat nang iyon ay makikita na, kahit sa anong website pa.

Nilingon ko si Doc Ethan at nginitian. "Yes, Doc, I'm fine."

Nanliit ang kaniyang mga mata at parang sinusuri ang aking ekspresyon.

"You sure? I don't see it that way," he said with full of concern.

I have been working in this hospital for almost four years, and I have known Doctor Ethan Laxamana for almost four years. He is a kind, humble, and very generous person. Because of his expertise, he is also the next medical director of Lanx Hospital. Well, he was born to be a doctor, and his grandfather was also a doctor.

Most of the nurses here in Lanx, even the doctors, admire Doc Ethan, not just because he is physically handsome but also because he is an honourable man with principles. Hindi ko nga rin alam kung bakit hanggang ngayon ay hindi pa ito nagka-ka-girlfriend. 'Yung isang doktor rito ay baliw na baliw sa kaniya, pero, hindi naman niya ito pinapansin.

"O-oo naman," tipid kong sagot sa kaniya.

Bigla siyang tumayo sa kaniyang kinauupuan at kaagad na kinuha ang kaniyang laptop, bago ito humarap sa kaniya.

"Let's have dinner, after our board meeting. Can you please, bring me the hard copy of those papers?" Nanlaki ang aking mga mata sa kaniyang sinabi.

He smiled at me one more time, and his freckles were very evident when he was so close. Hindi ko nalang pinansin ang una niyang sinabi sa akin at baka nagbibiro lamang siya.

Sino naman ang gustong makipag-dinner sa isang boring na katulad ko?

"Yes, I'll bring this to the meeting room immediately."

Nang makalabas na siya sa kaniyang opisina ay kaagad kong kinuha ang ibang mga papeles na kakalabas lamang mula sa isang printer. Pagkatapos ko rito ay didiretso kaagad ako sa emergency room para asikasuhin ang ibang mga pasyente. Inayos ko muna ang aking sarili, bago ko kinuha ang mga iyon at lumabas.

They are having a very important meeting, together with the department heads and other official members of the company. Pagkapasok ko sa loob ay natigilan ako at muntik ko nang mabitiwan ang aking dala-dalang mga papeles.

My jaw dropped when I saw Kerby Fil Martensen in his black suit, sitting a few blocks away from me. After eight years, I saw him again... nagtagal ang paningin ko sa kaniya. He changed a lot, even in his physical features. He looks more mature and masculine now. Those gentle eyes were changed into cold and dangerous brown eyes. Nanlamig ako nang magtama ang aming mga mata. Umigting ang kaniyang panga nang makita ako. He wasn't even shocked when he saw me.

What the fuck is he doing here?! Nananaginip lang ba ako? O, totoo talaga itong mga nakikita ko ngayon?

Dumiretso ako sa direksyon ni Doc Ethan at inilapag ang mga papeles na tinutukoy niya. For the fuck sake, I'm shaking!

Aalis na sana ako nang bigla akong pinigilan ni Ethan. He looked at me and hold my wrist.

"Stay here, Audrey. Sumabay na tayong lumabas mamaya." Sabi niya sa akin.

Hindi na ako nagdalawang-isip na umupo sa tabi niya at ipinagsalikop ko ang aking mga kamay habang nakatuon lamang ang buong atensyon sa harap. I don't want to look at him! I feel like I'm going to burn slowly when I try to look at him.

Habang nagsasalita ang mga nag-pe-present ay lumingon ako sa direksyon ni Fil nang saglit. His forehead furrowed, like he was frustrated by something. Magkasalubong ang mga ito, habang abala siya sa kaniyang binabasa. His black hair was a bit long, and the moustache in him was very evident when you looked at him very carefully. However, even when he is just sitting there, he can still capture and drool over women. Nanikip ang dibdib ko sa mga nakikita ko ngayon. Lalong-lalo na nang maalala ko ang balita tungkol sa kaniya.

Noon, may karapatan akong hawakan siya, yakapin siya, halikan siya. Ngayon, parang ipinapahiwatig sa akin ng tadhana na ang layo-layo ko talaga para sa kaniya. The worst thing that I have heard was the name of his supposed fiancee, Cassandra. His childhood friend.

Sa walong taon na hindi kayo nagkita, Paige. Paniguradong mahuhulog ang loob ni Fil sa babaeng iyon. Ngumiti ako nang mapait at palihim kong pinunasan ang aking mga luha. Parang may bumara sa lalamunan ko at unti-unti itong sumasakit.

I didn't know when the board meeting ended. I just realised that I saw some of them arranging their things. Napatayo ako nang wala sa oras at hindi ko nalang siya nilingon pang muli. Nang dahil sa pagmamadali kong makaalis, ang ibang mga papel ay nahulog sa ilalim ng mesa at kaagad ko itong kinuha.

"Audrey, let's go." Doc Ethan said while waiting for me to finish.

"Ma-mauna ka na, Doc Ethan." Sabi ko sa kaniya at hindi naman siya nagsalita pang muli.

"Doc Ethan, I have something to show you!" Tawag ng isang department head sa kaniya at kaagad itong nagsalita sa aking gilid.

"Audrey, I'll meet you outside, is that alright? Tinawag kasi ako ni Romano. I'll wait you there, okay?" Ethan said.

"Yes, Doc Ethan!" Maligaya kong sabi sa kaniya kahit hindi naman talaga iyon ang tunay kong nararamdaman.

Hinintay ko talaga ang lahat na makalabas, lalong-lalo na si Fil! Tumahimik ang paligid at mukhang ako nalang ang natitirang tao sa loob. Inayos ko muna ang mga papel na nasa ilalim at nang pag-angat ko ay biglang tumama ang ulo ko sa lamesa.

Napapikit ako at napahiyaw ako nang dahil sa sakit. Nang makatayo ako ay muntik na akong mahulog nang may sumalo sa akin.

Napahawak ako sa aking noo at nang makita kong may dugo ito ay unti-unting nanlalabo ang aking mga paningin.

"Fuck!"

I heard someone curse, but I felt his gentleness while holding me. Iginiya niya ako sa isang upuan, habang hawak-hawak ko pa rin ang aking noo.

Kahit malabo ang aking mga paningin ay nakita ko pa rin na umupo siya sa aking harapan at inilapit ang swivel chair na inuupuan ko ngayon. May kinuha siyang handkerchief at kaagad itong inilapat sa may sugat.

I flinched when he did that.

"Don't move," malamig at may awtoridad na sabi niya.

"A-ako na, kaya ko naman." Sabi ko sa lalaking tumulong sa akin.

Nang bumalik na ang aking paningin ay biglang bumilis ang pagtibok ng aking puso nang makita ko si Fil sa aking harapan! Parang lalabas ang puso ko sa ribcage nang makita ko siya!

When I looked into his eyes, I saw his sorrow and mixed emotions. Ang mga emosyong hindi ko mahulaan, ang mga emosyong hindi ko kayang ipaliwanag. He looked at me with daggers in his eyes. Para akong unti-unting natutunaw nang dahil sa mga tinging ibinibigay niya sa akin. Kunot ang kaniyang noo, habang pinupunasan ang aking sugat sa noo.

Hindi ako nakapagsalita agad dahil nabigla ako sa mga nakikita ko ngayon. Is it true? Is he? Is he the one who's in front of me? My ex-boyfriend? Matatawag na ba kaagad na ex, kahit wala naman kayong closure na dalawa.

Napapailing na lamang ako sa aking isipan. Ma-i-engage na nga iyong tao, nag-iisip ka pa nang mga walang kwentang bagay.

"Kaya ko na, Fil." I also tried my best to sound like it didn't bother me when I saw him again.

Nakita kong napahinto siya sa kaniyang ginagawa at tumingin sa akin.

"I said don't move," he repeat his words again.

Hindi ko nalang siya pinigilan sa kaniyang ginagawa at hinayaan ko na lamang siya. Nagtataka pa rin ako kung anong ginagawa niya rito. Maybe he was one of those investors and shareholders in this company.

Nang tumama ang balat niya sa aking noo ay parang may elektrisidad itong dala at tumagos ito hanggang aking loob. I feel so small beside him. Ang matipuno nitong katawan ay tumatakip sa aking espasyo. I wish we could be this close again, Fil. I wish I could talk to you again. This is my first time seeing him again, and it hurts me so much.

Magsasalita na sana ako nang biglang bumukas ang pintuan ng meeting room at iniluwa roon si Doc Ethan. Napatigil si Fil sa kaniyang ginagawa nang biglang magsalita si Ethan.

"Audrey, what happened to you?" Nag-aalalang pagtatanong nito sa akin at kaagad akong nilapitan.

"Hinihintay kita sa labas pero nang makita kong hindi ka pa rin lumalabas ay pumasok na ako. Anong nangyari sa noo mo?"

Tinignan ko siya at kaagad na inilipat ang paningin kay Fil. I saw him looking at me with all of his attention. He didn't even look at Doc Ethan!

"Na-nauntog kasi ang ulo ko at tumama ang noo ko sa gilid ng mesa," mahina kong pagpapaliwanag sa kaniya.

Narinig ko ang kaniyang pagbuntong hininga. "Mr. Martensen, thank you for your concerned. I can take care of her. I'll bring her to my clinic."

Napakagat ako sa aking pang-ibabang labi. Lalo na nang makita ko ang pagkunot-noo ni Fil at lumingon ito kay Doc Ethan.

He slowly nodded without saying anything. Inalalayan ako ni Ethan na makatayo, habang siya ay nananatiling nakaupo pa rin, hawak-hawak ang panyong ginamit niya kanina para mapunasan ang aking sugat sa noo.

"Thank you," halos pabulong kong sabi sa kaniya.

I am begging myself not to cry, even my words are almost crumbled because I am stopping myself from crying.

Hindi siya sumagot sa akin at nakita kong napayuko lamang ito. Nagpaalam muna si Doc Ethan sa kaniya, bago ako inalalayan ni Ethan palabas ng meeting room.

Nang makalabas na kami ay nilingon ko siyang muli.

"Audrey, why are you crying?" Nagtatakang pagtatanong ni Doc Ethan sa akin.

Kaagad kong hinablot ang aking braso sa kaniya at iniwas ko ang aking paningin.

"I-I need a break," iyon lamang ang aking nasabi at kaagad akong dumiretso sa comfort room.

I can't handle this kind of situation! Sariwa pa rin sa akin ang lahat. Nasasaktan pa rin ako sa mga nangyayari kahit walong taon na ang lumipas. Mas lalo lamang itong lumala nang makita ko siyang muli

I-I just can't unloved him, easily...

I still loved him so bad, it hurts me! It's killing me slowly...