I looked at Danilo's designs for gowns and all of it are wondrous! Awang ang aking bibig habang ini-scan ko isa-isa ang mga ito. I was just wondering about the expenses for all of these? Kung ang pipiliin ko ay ang pinakamagandang gown, ay paniguradong mas mahal ito kumpara sa ibang disenyo niya.

Nagtaas ako ng tingin kay Chloris at nakita kong pati siya ay namangha sa mga gowns na ipinakita sa amin ni Danilo. We are at our balcony near the pool area. Ang mga katulong namin ay naghihintay lamang sa gilid na utusan. Si Mama ay nakahalukipkip lang habang nakakunot ang noong nakatingin sa mga designs niya.

"What do you think, Audrey? What designs do you like to have?" Nakangiting pagtatanong ni Danilo sa akin habang nakatayo ito at pinaglalaruan ang ballpen na kaniyang hawak.

May napili na akong gown. Iyong simple lamang ang design pero ang pagiging elegante ay naroon pa rin. I want a simple gown yet elegant. I want a simple yet elegant gown. I don't want a gown full of diamonds that is very expensive and doesn't have elegance. Gusto ko iyong mas attractive, kaysa, maganda lang. Magkaiba ang dalawang iyon.

Tumayo ako at itinuro ko sa kaniya ang gown na may disenyong gusto ko.

"Oh, you want Cresia's style! This will fit for you, for sure!" He giggled like a worm.

Natawa na lamang ako sa kaniyang naging ekspresyon. Umiksena lamang si Mama nang nakita niya ang aking napili.

"Are you sure about this, hija? Baka naman may magustuhan ka pa na iba diyan? This is beautiful but... simple," pagpapaliwanag ni Mama sa akin.

Umiling ako sa kaniya at sinabi ang naging dahilan ko.

"I want that kind of gown, Ma. I want a simple gown, but yet elegant."

Walang nagawa si Mama kung hindi ang napatango na lamang. Nilapitan ko si Chloris at ipinakita na rin niya kay Danilo ang napili niyang gown. She was unsure of it. I can see it in her eyes. Sinabi pa niya sa akin na nahihiya siya sa offer ng aking ina sa kaniya. I give her an assurance that it's okay. Ako ang unang bumitaw sa usapan at mga plano naming dalawa, kaya, sagot ko siya.

Nang matapos na kaming mamili ng gown ay babalik si Danilo sa shop niya at kukunin niya ang mga ito. Umuwi na rin si Chloris dahil pasado alas-sais na nang gabi. Nagpaalam ito kay Mama pero tinanguan lamang niya ito.

Now, I have the courage to talk to her why she's suddenly act like that. Hindi naman siya ganito dati. Naninibago ako sa kaniya ngayon.

"Ma, why did you do that?" Hindi ko mapigilan ang hindi mairita sa naging tanong ko sa kaniya.

Hinarap niya ako at tinaasan niya ako ng kilay. Her lips twitched like she already knew that I would ask her about this.

"Did what?" Inosenteng tanong niya sa akin pabalik.

"Bakit nag-iba ang pakikitungo mo sa kaibigan ko? She's a good girl, Ma. She's kind and sweet."

Mama laughed without humor. Kaya mas lalo lamang akong nagtaka sa kaniya. Sinundan ko siya mula sa kusina at nakita kong kumuha siya ng wine sa aming lalagyan.

"What's her name, again? Chloris Rayon? Do you know her background, Audrey?"

Hindi ko siya maintindihan. Bakit niya iniiba ang usapan namin? I just want to know why she act like that, but she's not getting it to the point!

"Kailangan pa ba iyon, Ma?"

"She's the daughter of your father's ex-girlfriend, Audrey! Karina Rayon, Chloris Rayon. Kaya, mag-iingat ka sa mga kina-kaibigan mo, hija. They are good when they need something and they will feed your mind with their sweet words, pero ang totoo ay ahas pala."

Umawang ang aking bibig sa mga sinabi ni Mama sa akin. Hindi ako makapaniwala sa lahat nang sinabi niya. The fact that Chloris is Karina's daughter. Hindi ko man lang iyon naisip. Pero, hindi naman ibig sabihin na masama na rin siya gaya ng kaniyang ina. Or did even Karina do something bad about us? Yes, once. Noong sinubukan niyang agawin ang ama ko. I hate her to the core! I even curse her to death! Nang malaman na anak niya si Chloris ay nasasaktan ako! Walang kasalanan ang kaibigan ko at labas siya sa issue ng pamilya namin.

"Ma, Chloris is different. I know her-"

"Oh you listen, my young girl. Binabalaan lang kita. I don't want you to be blind because of that. Kesyo, kaibigan mo ang babaeng iyon. Open your mind. Observe. I didn't raise you to be open to everyone." Malamig na sabi ni Mama sa akin, bago niya ako tuluyang iwan sa kusina.

Hindi naman ganoon si Chloris. I know her, well, not that deeply but I already saw the good side of her. Ang pagtatanggol niya sa akin, ang pagiging mabuting kaibigan niya sa akin ay ang nagpapatunay kung gaano siya kabuting tao. She's different from her mother. I know that.

Those words were playing over and over in my head. Hindi ako makatulog nang dahil sa aking mga iniisip. Isa na doon ang pag-iisip ko tungkol kay Fil. I checked my phone and open my messenger. I even checked those people who were restricted. Biglang may tumahib na matigas na pakiramdam sa aking damdamin nang makita kong hindi na siya muling nagpadala sa akin ng mensahe.

The last message that he sent to me was three weeks ago. Wala nang naging kasunod doon. Bumuntong hininga ako at tinignan ko ang kaniyang facebook.

Umawang ang aking bibig nang makita kong nawala na doon ang friend request niya sa akin. He canceled his friend request! I tried to stalk him but he already private his account. Lahat nang informations na nakalagay noon sa display profile niya ay bigla itong nawala.

Mapait akong ngumiti. This is what you truly want right, Audrey? Ang umiwas sa kaniya dahil hindi mo naman siya gusto. You hate him for being a hambog person. Iyon ang naging una mong ekspresyon sa kaniya, hindi ba?

Binuhos ko nalang ang natitira kong oras para libangin ang aking sarili upang makatulog. Hours went by, and the day came. I looked myself in the mirror with the gown that I picked for myself.

Nakalugay ang aking mahabang buhok at hinayaan ito ng aking make up artist na umalon sa aking likuran. My purple blended with pink gown are hugging my body and soul. My purple blended with pink gown is hugging my body and soul. I also wear my Jimmy Choos and a Michael Kors watch. I admit, I am not into fancy things, but this day is exceptional. Tama si Mama, ayoko rin naman na magmukhang manang sa harapan ng mga ka-klase ko at school mates ko.

It was actually a casual gown, backless and it has slit on it on the right side. Kaya kitang-kita ang mahaba kong legs nang dahil dito. Sa harapan naman ay may mga feathers na nagsisilbing disenyo nito.

I already talked to Leister about this. I asked him to be my partner, since he was my partner also in singing. He agreed. Mabuti nalang at pumayag. Hindi ko lang maintindihan ang aking sarili kung bakit nararamdaman ko ang mga ito.

Parang may bumabagabag sa aking damdamin. Parang may mali. Para akong nanghihina at nasasaktan nang palihim.

"Ma'am Audrey, nasa labas na po si Ser." Natigilan ako sa aking pag-iisip nang sabihin iyon ng aming katulong.

Kaagad kong kinuha ang aking purse at lumabas ng kwarto. Wala sila Mama at Papa dahil nabalitaan kong may meeting sila na magaganap sa Davao, kaya kaninang umaga pa ay umalis na sila.

I saw him standing beside his Ashton Martin car. He's wearing a grey tuxedo and expensive black tick-tack shoes. Kuminang rin ang kaniyang mamahaling relo nang gumalaw ang kaniyang palapulsuhan. I even saw his new haircut!

Those almost perfected sharp chinito eyes are giving him an actor look! He doesn't even look like a normal guy! He is fucking hot! Hindi siya maikukumpara kahit sa mga normal na teenager boys out there!

He smirked at me like I was looking at him for almost ten seconds. Napakurap-kurap ako at napagtantong ganoon nga ang aking ginawa.

Shit! Nakakahiya!

"Hi, Miss San Diego." He greeted at me with a smile.

Ang dalawang kamay nito ay nakapamulsa sa bawat gilid nito.

"Ang gwapo mo ngayon, ah." Pagtutukso ko sa kaniya.

He chuckled and opened the door for me.

"Syempre, kailangan kong maging gwapo sa harapan mo."

Natawa na lamang ako sa sinabi niya at tumahimik na lamang muli.

Nang makarating kami ng  ay nasa malayo pa lamang kami ay unti-unti ko ng nakikita ang mga ilaw na nakalagay sa labas ng Romer's place. Iba't-ibang sasakyan ang sumalubong sa amin pagdating sa parking lot. Bago ka makapasok sa loob ay kukuhanan ka muna ng litrato ng mga photographers. There is also a red carpet on the center and both sides of it has a flower stand.

Mas lalong umilaw ang camera ng mga photographers nang lumabas si Leister mula sa driver's seat. Kaagad siyang dinumog ng mga ito na para bang hindi ako nakitang kasama niya.

Tumaas ang aking kilay nang si Leister lamang ang kinuhanan nila ng litrato.

What the hell?! Nakakainsulto iyon!

Mag-re-reklamo na sana ako nang hinapit ni Leister ang aking baywang. He encircled his arms to my waist and pulled me closer to him. Umawang ang aking bibig sa kaniyang ginawa. Lalo na nang nakita kong lumapad ang ngiti niya at panay ang kuha ng litrato sa aming dalawa.

Napasinghap ang mga taong nakakita sa amin ngayon.

Pati ako ay nagulat!

"What a sweet and lovely couple!" Sigaw noong isang photographer at kinuhanan kaming muli.

Magsasalita na sana ako nang bumulong sa akin si Leister.

"Let them be. Let them think you're my girlfriend," he said in a playful tone.