bana ve beni ben yapana,

hayatında bir kez olsun doğruyu yakalayamamış
sigarasını söndürünce vakit kaybetmeden yenisini yakmış
ciğerine temiz hava sokmayı bebelik saymış
koca insanlar tanıdım ben
her biri bayram sabahlarının somurtkan kişisi
küçük çocuklara şeker hırsızlığı öğreten nadide kişiliklerdi

benim bu insanlardan bir sigaram eksik
ve körpeyim henüz kocamadım
hırsızlık yapacak kadar aklımı kaçırmadım
köşelerde saklanasım gelir bayramlarda el öperken
bu nedenle beni mutsuzum say gitsin
üstelik çocuklarla aram hiç iyi olmadı
fakat benim bu insanlardan bir dal sigaram eksik

beni hiç kimse bilmiyor
ayrıca ben kendimi tanıtma şerefine erişemedim bu dünyaya
bir isim bahşetmek aydınlık akşamlara
bu kadar zor olmamalı
yokuş tırmanırken elimden sızan kanı
bir başıma içmemeliyim
ve ben adımlarım biraz yamru yumru diye güldürebiliyorum dostları
bu nedenle beni yalnızım say gitsin

bir yavruya beni fısıldayın başka şey istemiyorum
bir sarmaşık tohumu olsun mesela bu yavru
üzerine her su döktüğünüzde beni fısıldayın
büyüsün ve duvarlarını sarsın evinizin
ayak basamadığım odalara girsin başka şey istemiyorum
sofralarınıza konuk olsun mesela
siz ona bir bardak çay koyun
bir yavruya benim ismimi fısıldayın
ki bu dünya yeniden benim olsun

beni anladıklarını sanıyorlar
oysaki beni kimse tanımıyor
beni bu dünyanın kendisi de tanımıyor
gözlerimden bir damla yaş düşmüyor diye
beni kimse adamdan saymıyor
oysa kimse bilmiyor mutsuzken yaşanmadığını
ve benim yaşamak istediğimi doya doya
bayramlarda, cenazelerde, sofralarda ve sokaklarda
kimse duymuyor kahkahalarımı
çünkü bir kişi dahi anlamıyor yaşamaktan

beni kimse tanımıyor
ve benim en sevdiğim şiiri kimse bilmiyor.

26 apr, 2020
rly

"ve bazı ümitlerimi hâlâ muhafaza etsem dahi, ümit etme melekemi hepten kaybettim."
e. cioran, çürümenin kitabı