Od pamiętnej noc minęły dwa miesiące. Wrzesień pomału się kończył, a Astrid i Armin dalej mieli mętlik w głowie. Różne myśli przewijały się przez ich umysły. Niezrozumienie własnych uczuć, strach przed ponownym odrzuceniem wymieniać by tak można w nieskończoność ilość negatywnych scenariuszy, jakie przeszły przez głowy nastolatków. Mimo dużego strachu wierzyli, że wszystko będzie dobrze, ten stan minie. Mieli nadzieje, że te wszystkie pocałunki nic nie znaczą. Mieli nadzieje, że ten jeden raz przy ognisku pójdzie w zapomnienie. Mieli nadzieje, że najzwyczajniej w świcie nie zakochali się w sobie. A mimo wszystko wiedzieli, gdzieś głęboko w sobie, jak bardzo wpadli w sidła miłości. Byli po prostu nastolatkami zagubionymi w świecie, walczącymi z własnymi problemami. Mieli ochotę rzucić gdzieś wszystko wykrzyczeć ,,jebać to'' i pójść zagłuszyć swoje myśli alkoholem oraz zapachem tytoniu grając w Super Mario. Nie planowali spotkania by sobie to wyjaśnić. Ich drogi skrzyżowały się wrześniowego wieczoru w parku. A świadkami rozmowy znów zostały gwiazdy. Małe punkciki na niebie znów były świadkami jak kolejna para zakochanych nastolatków odnajduje się w swoich uczuciach.

----

I tym o to sposobem chciałabym podziękować wszystkim za przeczytanie Drunk Kiss . Historii dwóch nastolatków, którzy odnaleźli drogę do własnych serc.