Aantal woorden: 2 366

Totaal aantal woorden: 20 446 🎉

.○.•.○.•.○.

"Ik vroeg me al af waarom mijn dromer plots weer aanwezig was," zei Taxus' bijtende stem. De twee dromenvangers draaiden zich om. Gina sloot verslagen haar ogen, maar Picea leek versteend te zijn. Taxus vreemd genoeg ook. De twee keken elkaar voor lange seconden aan. Seconden die elk als een minuut voelden.

"Picea," zei Taxus, duidelijk van diens stuk gebracht.

"Taxus," zei Picea even verward terug. "Ik dacht dat Ginkgo een grap maakte, maar je bent het echt. Waarom ben je hier?"

"Waarom ben jij hier?" Picea keek die wat beledigd aan.

"Dat zou je moeten weten?"

"Ik bedoel, hier, in mijn kern." Het was even stil tussen de twee en Picea maakte een vreemd gebaar met diens hand achter diens rug. Het duurde een seconde voor Gina door had dat het voor haar was en dat het betekende dat dit haar kans was Ephedra te vinden. Taxus was afgeleid en Picea leek in diens handen zeker te zijn dat dat zo zou blijven.

"Dat zou je ook moeten weten," zei Picea, terwijl Gina zich steeds verder van de twee verplaatste. "Als dromenvanger al helemaal. Heb je hier te lang gezeten dat je dat vergeten bent?" Hun stemmen begonnen te vervagen en Gina zette meet kracht achter haar passen. Ze volgde haar gevoel. Ver van ze vandaan en diep het bloemenrijk in. Ze volgde Ephedra's sporen. Niet haar magie, maar de kleine details die ze overal achterliet. Een gekke bloemkleur hier, een vreemde opstapeling van stenen daar, maar wat haar richtingsgevoel bevestigde was een lamp in de vorm van een bloem. En daar, daar vond ze haar. Omgeven door goud. Omgeven door vele planten in een diepe slaap.

"Ephedra," zei Gina en ze knielde bij haar neer. Ze legde een hand op haar schouder en schudde haar zachtjes door elkaar. "Ephedra." Ze schudde nog eens, deze keer harder en met meer kracht. "Esmina, kom op."

"Hm," kwam er uit Ephedra en het liet Gina doorzetten.

"Word wakker," zei ze. "Je hebt al lang genoeg geslapen."

"Maar ik ben pas net gaan slapen," zei Ephedra moe en een oog ging open. Gina's hart leek door haar borst te schieten door het teken van leven en ze trok haar vriendin naar haar toe.

"Idioot," zei ze en drukte haar tegen zich aan. "Je slaapt al drie dagen."

"Kan nog wel één bij," zei Ephedra enigszins slaapdronken. Gina pakte haar bij haar schouders vast en ze keek haar stern aan.

"Nee," zei ze. "Word wakker, Esmina. Als je het zelf niet doet, doe ik het." Esmina keek haar voor een paar seconden wat schaapachtig aan, daarna legde ze haar hand op de zijkant van Gina's gezicht.

"Omdat je het zo graag wilt," zei ze. "Zie het als een verlaat verjaardagscadeautje." Er kwam onbewust een glimlach op Gina's lippen.

"Dan zie ik je zo," zei ze en ze voelde al haar adem haar in opluchting verlaten toen Esmina's beeld verdween. Haar blik ging nu naar achteren. Ergens wilde ze nu ook wakker woorden en met haar eigen ogen zien of Ephedra inderdaad wakker was. Alleen was ze niet van plan Picea alleen met de nachtmerrie achter te laten. Ze was in de kern. Dus de priemwortel moest hier te vinden zijn. Als ze die verwoeste was ze hier klaar. Ze keek op haar horloge. Nog een uur. Ze zette een tweede timer. Deze zou haar over een half uur waarschuwen. Als ze de wortel dan nog niet gevonden had, zou ze naar Picea gaan om die ook met zekerheid de droom uit te halen.

Ze begon haar weg zonder iets in de omgeving te veranderen. Picea zorgde nu wel voor een afleiding, maar dat betekende niet dat Gina dan niet zou opvallen als ze iets zou manipuleren. Ze focuste zich vol op haar schermpje. Het liet duidelijk zien waar de kern was. Ze had het al eerder gespot en ze moest zeggen wat verbaasd te zijn door de grote. Het was klein, minuscuul zelfs en goed over het hoofd te zien als ze niet haar oorstuk had om haar te helpen. Het was een bes. Een bloedrode bes. Een bes van de taxus. Gina wist beter dan het aan te raken, maar ze kon niet laten het voor een moment van dichterbij te bekijken voor ze er een pijl doorheen zou schieten.

Plots kwamen Taxus' woorden weer bij haar terug. Sommige nachtmerries zijn goed. Bedoelde die daarmee zichzelf? Was die een goede nachtmerrie? Was dit de variatie die een droom soms nodig had. Gina merkte weer te twijfelen. Taxus had Ephedra misschien wel gevangen genomen, maar de manier waarop de droom overwoekerd was... Er waren maar een paar momenten van angst geweest en Gina was door haar ploeggenoten ervan overtuigd dat de dromer er zelf geen last van leek te hebben. Die sliep nu eenmaal in diens eigen droom door. Gina liet haar pijl verdwijnen en ze keek naar waar Picea en Taxus zouden staan. Wat zou er gebeuren als ze de pijl los zou laten? Zou Taxus dan helemaal verdwijnen? Weer werd ze eraan herinnerd dat ze niks wist en ze vreesde dat ze geen antwoorden zou kunnen krijgen als ze de kern zou verwoesten. Haar timer piepte. Nog een half uur te gaan. Het was duidelijk dat de tijd versneld was geraakt. Gina keek nog een keer naar de bes, maar liet het daarna achter. Picea was belangrijker dan haar getwijfel. Daarnaast wist ze waar de kern lag. Ze zou Picea kunnen halen, die naar de kern toebrengen en het in de laatste minuut verwoesten.

"Ik ga niet terug," hoorde Gina Taxus zeggen toen ze de twee naderde. Ze stonden nog steeds onbewogen waar ze ze achter had gelaten. Het enige wat nieuw was, waren de rode, opgezwollen ogen van beide.

"Dus blijf je hier," zei Picea met een zucht en die merkte Gina op. "Heb je de kern gevonden?" Gina keek van Picea naar Taxus. De tweede had plots een mengsel van angst en woede op het gezicht staan.

"Ja," zei ze. Er was een stilte en Picea keek naar Taxus.

"Dan laten we jou nu met rust," zei die. "Zolang je niet iemand anders vast gaat houden."

"Ik kan niks beloven."

"Taxus," zei Picea stern, maar er zat een diep geworteld verdriet in verborgen. "Kan je niet voor een keer mijn advies aannemen? Ik weet dat je het vaak genoeg genegeerd hebt, maar ik heb geen zin om familie te moeten verdelgen."

"Kom je dan nog een keer langs?" vroeg Taxus, diens stem wat gebroken.

"Jij komt maar langs," zei Picea, diens stem bleek ook niet meer heel te zijn. "Dit is geen manier om rouw te verwerken. Het kan ook anders." De twee keken elkaar voor een lang moment aan, daarna gingen Picea's ogen naar Gina. De timer ging af.

"Klaar om te gaan?" vroeg ze enigszins ongemakkelijk. "Ephedra zou nu wakker moeten zijn." Opluchting verscheen in Picea's gezicht en die knikte.

"Ik zie je later, Taxus." Gina trok zichzelf de droom uit en ze voelde vol opluchting hoe de wereld om haar heen vast was. Ergens had ze even gedacht net als Ephedra vast te komen te zitten, maar nu die ook wakker was, waste die gedachte weg. Haar ogen gingen naar Ephedra. Ze zag er belabberd uit en ze wreef wat vermoeid in haar ogen. Toen ze Gina zag, glimlachte ze. Een glimlach die al snel beantwoord werd. Niet veel later waren ook Picea's ogen open, maar wel naar een goede duw van Cycadales.

"Je timer is gegaan," had die ruw gezegd en dat had zijn werk gedaan. Cycadales gaf daarna een enorme glimlach naar Gina. "Goed gedaan, Ginkgo."

"Je moet Picea ook bedanken."

"Komt niks van," werd er geantwoord. "Het enige waar iets van komt is hier weggaan." Een knikker kwam tevoorschijn.

"Dat klinkt als een goed idee," zei Ephedra vermoeid en ze kwam met enige moeite overeind. Gina wachtte niet lang om haar te helpen. "Ik heb te lang in deze stoel gezeten. Mijn hele kont doet pijn."

"Had je je timer maar niet af moeten laten lopen."

"Ja, het was wel een beetje mijn eigen schuld." Haar ogen gingen naar Gina. "Bedankt dat je me eruit hebt gehaald." Haar blik ging naar de andere dromenvangers. "En jullie natuurlijk ook."

"Gewoon niet meer deze droom in gaan," zei Picea. "Taxus zoekt het maar uit."

"Taxus?" vroeg Cycadales wat verward. "Vertel op."

"Weet je nog dat ik zei dat de nachtmerrie gezegd had een dromenvanger te zijn geweest?"

"Ja, maar Taxus? Waarom zou die een nachtmerrie zijn? Dat klinkt onmogelijk."

"De wonderen zijn onze dromen nog niet uit," zei Picea, maar het was wat verslagen. "Maar Taxus was altijd al fan van experimenteren."

"Dat was wat die goed maakte in nachtmerries ontwortelen," zei Cycadales en die gooide de knikker om een portaal te openen. Niet veel later stapten ze er allemaal doorheen. Het moment dat Ephedra het portaal doorliep werd ze overvallen door de andere leden van de Elite 8 ploeg. Tranen lagen al snel op ieders wangen en Ephedra beantwoordde, met het kleine beetje energie dat ze nog had, alle knuffels.

"Maar hoe ben je ooit vast komen te zitten?" vroeg Torreya toen Ephedra op een stoel was gezet, want ondanks dat ze veel had gezeten, kon ze niet al te lang staan. Eten en drinken werd haar aangeboden wat ze langzaam op at.

"Taxus had me weten te overtuigen," zei ze. "Ik was te nieuwsgierig kennelijk."

"Taxus?" werd er weer verward gevraagd en Picea gaf ongeveer dezelfde uitleg die die Cycadales gegeven had.

"Moeten we die niet ook gaan helpen?" vroeg Thuja.

"Taxus zoekt het maar uit," zei Picea. "Die heeft het gecreëerd dus die mag er zelf maar uit komen."

"Maar, Picea, was Taxus niet-?" vroeg Torreya.

"Familie? Ja, maar dat betekend niet dat ik alles voor die op ga ruimen. Ik deed het toen we kinderen waren, maar dat is nu geweest."

"Ah, juist," zei Torreya wat ongemakkelijk en zijn ogen gingen naar Ephedra. "Maar wat heb je die drie nachten gedaan?"

"Geslapen?" antwoordde ze.

"Echt?"

"Ik was moe, dus ik was gaan liggen," zei ze met een glimlach, maar Gina wist dat dat niet de waarheid was. Ze kende haar langer dan vandaag om te weten dat ze Torreya net een leugen had verteld.

"Wauw," zei Torreya. "Die keer dat ik vast zat in een droom liep ik als een kip zonder kop rond tot iemand me eruit had weten te halen."

"Weer een bevestiging waarom jij niet in de Elite thuishoort," zei Cycadales.

"Alsof jij dat niet in een van je eerste dromen gedaan hebt."

"Nee, ik ben niet dom." Gina rolde haar ogen en ze liet het gekibbel verder aan haar voorbij gaan. Ze keek naar Ephedra en ze gaf een zacht kneepje in de hand die ze van haar vast had. Ephedra gaf een glimlach terug en uit haar ogen kon Gina aflezen dat ze haar alle details van de droom nog zou vertellen. Dat moment kwam nadat iedereen naar bed ging en Gina Ephedra naar haar kamer begeleid had.

"Het was vreemd," zei Esmina. Ze zaten in kleermakerszit tegenover elkaar op haar bed. "Ik kon voelen dat Taxus niet loog. Het moment dat mijn timer afliep, versterkte dat. Die vertelde wie die was. Waarom die er was."

"Waarom was die er dan?" vroeg Gina.

"Die had ontdekt hoe een nachtmerrie te kunnen worden. Enkel door de droom diens eigen te maken. De dromer in een diepere slaap te trekken, terwijl die diens gang kon gaan. Alles om te snappen hoe nachtmerries werkten. In eerste instantie dan."

"Picea zei dat Taxus rouw te verwerken had," herinnerde Gina zich plots en ze sprak haar gedachten uit. Esmina knikte.

"Taxus had het me niet verteld, maar zoals je weet kan je emoties van de dromer vaak sterk voelen. Maar omdat de dromer wakker was, voelde ik Taxus' gevoelens alsof die de dromer was. Ik kon voelen hoeveel verdriet die had. Ik kon voelen dat die niet wist wat er mee te doen."

"En? Was er nog meer?" Esmina zuchtte diep en een glimlach kwam op haar lippen.

"Er was nog veel meer. Vreemde gebieden, vreemde constructies. Ik denk dat je er ook een groot deel van moet hebben gezien." Gina knikte. "Ik wist niet wat te doen. Taxus had me verteld wat die vertellen wilde, maar het lukte me niet meer wakker te worden. Taxus vond dat ik me zorgen maakte om niks. Ik hoefde niet wakker te worden. Het was goed zo... Dus begon ik mijn dromentuin te maken. Ik denk dat ik ergens hoopte zo terug te kunnen zijn mijn eigen droom en daardoor wakker te worden."

"Waarom probeerde je Taxus dan niet te ontwortelen?"

"Ik-" Esmina had plots Gina's hand vast en ze leek het duidelijk als houvast nodig te hebben. "Wat heeft Taxus jou verteld? Die zei ten minste meer dromenvangers over te willen halen." Gina snoof.

"Die zei veel," zei ze en ze vertelde Esmina over de herinneringen die ze gehoord en gezien had.

"Ah, dat dus," zei ze. "Ik- Taxus had een punt. Door nachtmerries weg te halen, gaat alle variatie weg. Natuurlijk wil ik niemand laten lijden aan nachtmerries, maar Taxus had gelijk te zeggen dat soms angst ervaren goed is." Gina knikte en ze ademde diep in voor ze sprak.

"Ik had Taxus' kern gevonden."

"Echt? Dus heb je-?"

"Nee," zei Gina en ze wist eigenlijk nog steeds niet of ze daar spijt van had. "Wel bijna."

"Misschien is het beter zo. Zolang er maar niemand anders die droom in gaat. Taxus leek niet naar andere dromers over te willen springen."

"Laten we hopen dat dat niet veranderd..."

"Picea leek wel beried die dan te ontwortelen." Gina knikte.

"Die had er ook voor gezorgd dat ik tijd had jou te vinden en dus ook de kern die ik niet verdelgd hebt. Van iedereen heeft Picea toch de grootste kans Taxus aan de riem te houden."

"Ik ben blij dat je me gevonden hebt, ik kon me toen eindelijk weer herinneren hoe wakker te worden."

"Ik ben blij dat je weer wakker bent," zei Gina. "Ik had niet geweten wat zonder je te moeten."

.○.•.○.•.○.

Einde :D

Perfect, niet veel meer dan 20k woorden >:3

Ben nog niet honderd procent zeker of dit nu het einde is wat ik wilde, maar het is goed zo. Ik wil aan m'n andere verhalen schrijven namelijk xD

Also Gina's en Ephedra's relatie is om zelf in te vullen. In mijn hoofd hebben ze een relatie, maar ik heb het niet expliciet beschreven wegens ik geen zin had om romantiek te schrijven lol (daar zijn al meer dan genoeg verhalen over). Je kan het natuurlijk ook zien als een hele diepe vriendschap die ze hebben :)

Als er nog gekke dingen zijn, vragen die het verhaal niet beantwoord heeft, laat vooral een opmerking achter! Een stem mag ook ;)

Misschien dat ik sommige van jullie in mijn andere verhalen terug zie.