Woorden dit hoofdstuk: 1 587

Woorden totaal: 15 432

.○.•.○.•.○.

Gina werd met tranen over haar gezicht wakker. Cycadales keek haar vanaf diens positie bij het raam wat verward aan, maar diens ogen gingen snel naar Picea. Gina volgde de blik. Ze had Picea niet gevonden. Had het onkruid Picea ook overgehaald diens timer te laten verlopen? Gina haalde opgelucht adem toen de andere dromenvanger de ogen opende. Ze knikte en Picea knikte terug. Het was een bevestiging wakker te zijn. Gina veegde haar tranen weg en ze zuchtte diep. Haar ogen gingen naar Ephedra, opeens dichterbij dan eerst.

"Nog een nacht," zei ze onbewust. "Het gaat lukken."

"Weet je het zeker?" vroeg Cycadales sceptisch. "We hebben al twee nachten gehad, drie als je Torreya's en mijn uitstapjes mee telt. Denk je echt dat het in nog één nacht gaat lukken?"

"Ik heb haar dromentuin gevonden," zei Gina en keek die recht in de ogen aan. "Meer dan één nacht zou het niet moeten duren om haar dan te vinden."

"Ik heb ook sporen van haar gevonden," zei Picea en Gina voelde meer hoop in haar borst opbloeien. "Ik dacht eerst Ginkgo te hebben gevonden."

"Ik dacht ook eerst jou te hebben gevonden," zei Gina. "Alleen was het de nachtmerrie."

"Verzin je dat nou?" vroeg Cycadales met een lach. Gina keek die recht in de ogen aan.

"Nee, het onkruid had groene magie." Het was voor een moment ijzig stil.

"Dit moeten we met de rest bespreken," zei Picea en die kwam overeind. Cycadeles had voor een keer geen tegenwoord en die haalde een knikker uit diens zak.

"Misschien dat we haar toch eruit kunnen halen," zei die voor die door het portaal stapte. Er was een diepe zucht en die keek naar Gina en ook even snel naar Picea. "Niet tegen Thuja zeggen, maar ik denk dat wat zij in de blanco heeft uitgevoerd, voor jullie succes heeft gezorgd." Cycadales stapte zonder op een reactie te wachten het hoofdgebouw in en de andere twee dromenvangers volgden snel. Gina waagde nog een blik achter haar naar Ephedra voor het portaal sloot.

Niet veel later zaten ze met zijn drieën in het kantoor van de directeur, wachtend tot de anderen wakker zouden worden. Cycadales liep ongeduldig heen en weer en Picea gaf die steeds waarschuwende blikken als die weer een voorwerp had gevonden om aan te zitten. Gina zat met haar rug tegen de bank aan terwijl Picea achter haar zat en haar gekrulde haar begon in te vlechten. Het was een rustig ritme. Picea's vingers gingen zorgvuldig te werk, maar haalden meermaals de vlecht weer uit elkaar om anders te beginnen.

"Picea," zei Gina uiteindelijk toen Cycadales aan hun rechterkant een boek uit de kast had gehaald om het bijna meteen weer terug te stoppen.

"Wil je liever twee vlechten?"

"Nee, één is goed. Ik vroeg me eerder af hoeveel groene dromenvangers we hebben."

"Geen idee. Ik ken niet iedereen die groen draagt."

"In de Elite dan."

"Een hoop. Vroeger waren het er nog meer, maar Taxus en Pinus zijn er bijvoorbeeld mee gestopt. Ze waren beide deel van deze Elite voor jullie erbij kwamen."

"Zou een van die twee misschien weten of er een dromenvanger verdwenen is?" Picea's vingers lagen stil in Gina's haar.

"Ginkgo," zei die langzaam. "Mag ik weten waar deze vraag heen gaat?" Gina zuchtte diep.

"Ik wilde het zeggen met Torreya en Thuja erbij, maar," ze zuchtte nog eens terwijl er weer tranen in haar ogen prikten. "In de droom had ik voor een moment gedacht Ephedra gevonden te hebben, maar het waren enkel herinneringen."

"Het is niet echt duidelijk wat je bedoeld," zei Cycadales en die sloeg een boek dicht om weer een ander te pakken. Gina keek naar haar handen.

"De herinnering was van haar en de nachtmerrie," zei ze. "De nachtmerrie... die zei een dromenvanger te zijn geweest." Een boek viel op de grond.

"Een dromenvanger?" vroegen Picea en Cycadales in koor, al deed Cycadales het met het dubbele volume.

"Dus misschien dat iemand er iets van weet," zei Gina.

"Ik zou zeggen Taxus," zei Picea. "Die zat overal wel goed bovenop. Anders... De directeur zou het ook moeten weten. Dat is misschien het snelst als ze de informatie vrij wil geven."

"Dat moet," zei Gina ook al wist ze dat het misschien een onrealistisch eis was. "Het is een extra kans om Ephedra te redden. We hebben nog maar een nacht over." Er was een lichte paniek in haar stem naar boven gekomen die ze terug probeerde te drukken, maar het lukte niet met haar tranen. Een van Picea's handen kwam troostend op haar schouders terecht.

"We gaan haar daaruit halen, hoe dan ook. We komen steeds dichterbij." Cycadales kwam nu voor ze staan en die knikte ook. Gina merkte een glinstering van een traan in diens ogen op.

"Het klinkt onrealistisch," zei die, "maar ik ben van plan mijn best te doen haar te redden."

"Ik ook," zei Thuja die net bij die laatste woorden binnenkwam, gevolgd door Torreya.

"Ik ook," zei hij. "We gaan haar niet laten stikken. We zijn E8 voor een reden."

"Zegt degene die uit E7 komt," zei Cycadales.

"Zegt degene die eerst naar E7 wilde," plaagde Torreya die terug.

"Hoe ging de nacht?" vroeg Thuja tussen het kibbelende paar door.

"Dat zou ik ook graag willen weten," betrok Torreya zich erbij.

"Ik denk dat we eerst op de directeur moeten wachten," zei Gina.

"Geef ons anders een korte samenvatting," zei hij en Gina gaf een glimlach. Zo beknopt mogelijk probeerde ze te vertellen wat ze mee had gemaakt. Alleen was de tijd zo traag geweest dat het voelde alsof ze probeerde meerdere dagen samen te vatten in plaats van een enkele droom.

"Een dromenvanger als nachtmerrie," zei Thuja wat angstig. "Kan dat wel?"

"Dat moeten we vragen," zei Gina en ze kreeg een knik van begrip terug.

"Maar die herinnering," zei Torreya. "Dat moet toch betekenen dat Ephedra in de buurt was? Waarom zou je anders haar herinneringen tegenkomen?"

"Ik heb ook haar dromentuin gezien," zei Gina.

"En jij, Picea?" vroeg Thuja. Picea leek op te schrikken, iets wat Gina voelde doordat haar haren nog steeds in diens handen lagen.

"De dromer zit nog steeds aan Ephedra's kant van de droom," zei die. "Ik heb een poging gedaan die te verplaatsen, maar alles wat ik probeerde te maken werd tegengewerkt. Alles rond de dromer is nu wel onkruidvrij."

"Dat is goed om te horen," het was deze keer de stem van de directeur die sprak. Gina had niet gemerkt wanneer ze in hun midden was gekomen, maar het leek alsof ze het hele verhaal mee had gekregen. "Hoe meer onkruid verdelgd is, hoe beter." Ze stapte naar de bank toe en ze keek de dromenvangers een voor een aan. "Ik ben blij te horen dat jullie zo veel voortgang gemaakt hebben. Ephedra is onmisbaar. We willen haar graag terug." Het was even stil en Gina haalde diep adem voor ze sprak.

"De nachtmerrie zei een dromenvanger geweest te zijn," zei ze zonder erop te letten hoe vreemd de zin wel niet klonk. "Weet u of er een groene dromenvanger verdwenen is?"

"Zou je dat nog eens kunnen zeggen Ginkgo? Een nachtmerrie die een dromenvanger is geweest?"

"Ik had een herinnering gevonden van Ephedra en het onkruid."

"Ik had niet verwacht een dromenvanger uit een Elite moeten vertellen dat je de woorden van een nachtmerrie met een korreltje zout moet nemen." De woorden voelde als een stomp in Gina's maag. "Maar er zijn meer dromenvangers die niet meer onder ons zijn. Soms enkel met de reden de rust te zoeken. Soms om andere, persoonlijke redenen. Redenen die ik niet vrijgeef."

"Dus er is niemand zonder goede reden vertrokken?" vroeg Gina, wetend dat ze hiermee een beetje over de lijn ging.

"Dat heb je correct," zei de directeur, maar ze was duidelijk niet blij met Gina's twijfels. Gina moest toegeven dat zelf ook niet te zijn. Ze wilde de nachtmerrie's woorden niet geloven. Ze wilde zo graag aannemen dat alle woorden die de nachtmerrie zei leugens waren. Maar Ephedra zat gevangen in een droom. Dit was geen normale nachtmerrie. Als de nachtmerrie inderdaad een dromenvanger was geweest, veranderde dat alles. De nachtmerrie had namelijk ergens gelijk gehad. Ze wisten niks van ze. Ze wisten niet waar ze vandaan kwamen. Ze wisten niet hoe ze ontstonden. Ze wisten enkel dat ze er waren en dat ze dromen innamen als ze te lang met rust werden gelaten. Maar was dat alles? Ginkgo dacht terug aan de woorden van het onkruid. "Soms is het beter een nachtmerrie te hebben," had die gezegd. Die had gezegd dat dromenvangers de variatie weghaalden die de nachtmerries brachten.

"Vergeet dan dat ik het gevraagd heb," zei Gina ondanks haar gedachten op de achtergrond overuren draaiden. "U heeft gelijk. Het waren loze woorden van de nachtmerrie die me enkel beïnvloedden wegens ik een herinnering met Ephedra heb gezien."

"Goed," zei de directeur en de frons die op haar gezicht was verschenen verslapte de greep op haar wenkbrauwen. "Dan verwacht ik dat jullie deze laatste nacht haar succesvol terugbrengen. Maar in het geval dat het niet lukt, verwacht ik wel dat jullie de droom verder onkruidvrij maken. De nachtmerrie is te hardnekkig om alleen te laten. We willen niet dat de zaadjes ervan naar andere dromen overslaan."

"Begrepen," zei Gina en haar ploeggenoten knikten al was het allemaal met een zwaar hart. Allemaal hoopten ze dat ze Ephedra met hun laatste poging uit de greep van de nachtmerrie konden halen.

.○.•.○.•.○.

Nog twee hoofdstukken te gaan yeet