P.o.v Liam
'Eva is wakker, maar schrik niet er iets mis met haar. Jullie zullen dat wel zien als je haar ziet.' We kijken elkaar aan en lopen naar haar kamer. 'Whoooooooo.' Komt eruit de kamer. Daniël stapt als eerste naar binnen en ik als laatste. Eva heeft een knuffel vast en praat er tegen. Zodra wij binnen zijn kijkt ze ons aan. 'Jongens zijn stom en meisjes zijn leuk.' Zegt ze zonder problemen. Ze zit in een kleermakerszit en er liggen kleurplaten op haar bed met potloden. 'Eva?' Ik pak haar beer perongelijk vast en laat hem gelijk weer los als Eva begint te huilen. Sarah komt dichterbij. 'Wat is er meisje?' Zegt ze alsof het heel normaal is. Eva stopt met huilen en wijst naar mij. 'Die vreemde meneer wilde mijn beer afpakken.' We kijken elkaar aan. 'Eva doe niet zo kinderachtig. Je bent geen vijf meer.' Ze kijkt me aan. 'De witjasmensjes zeiden dat ik zes was dus lekker peu.' Oh god. Waar zijn we in beland. Ik ga op het bed zitten. 'Sorry dat ik aan je beer zat. Vergeef je me?' Ze knikt en pakt haar beer weer vast. 'Whoo.' Dan gaat ze liggen slapen met de beer stevig tussen haar armen geklemd. 'Jongens hoe gaan we hier mee om?' Daniël loopt de kamer uit en slaat de deur dicht, waardoor Eva wakker wordt en begint te huilen. Niall klimt op het bed en zet Eva op zijn schoot en wiegt heen en weer. Ze word langzaam rustiger. Ze nestelt zich tegen Niall aan en slaapt verder. 'Ze heeft een flinke klap gehad.' Zegt Niall. Ik knik. 'Ik vraag me af wat er met Daniël is.' 'Wie is Daniël?' Vraagt Eva zachtjes. Ze bleek toch niet te slapen. 'Das jou vriendje.' Ze kijkt me raar aan. 'Vriendjes zijn vies.' Ik glimlach. 'Eva je bent niet echt zes. Je hebt een ongeluk gehad, maar daar kan je weinig aan doen.' Ze reageerde er niet op. 'Zullen we een film kijken?' We knikken. 'Welke film wil je kijken?' 'FROZEN!' Zeggen Eva en Niall tegelijk. Eva begint te lachen en dan te huilen. 'Wat is er?' Vraag ik. 'Mijn buikje doet raar en het doet pijn.' 'Wil je wat eten?' Vraag Niall. Eva knikt. Na het eten kijken we de film. Eva en Niall zingen met alle liedjes mee. Gelukkig heeft ze haar geweldige stem nog. Nadat de film is afgelopen komt er een dokter binnen. 'Jongens, Eva mag morgen naar huis.' Zegt hij en verlaat de kamer weer. Eva begint te stuiteren en Niall heeft moeite om haar in bedwang te houden. Het is raar om zo'n oud meisje zo te zien. Dan kijkt ze naar mij. 'Papa mag ik bij jou zitten?' Ik kijk haar aan en kijk dan naar de rest. Ik knik. Ze springt op en gaat op mijn schoot zitten. Ze pakt mijn hand en begint met mijn vingers te spelen. Ze denkt dat ik haar vader ben... 'Papa? Waar is mama of is dat mama?' Ze wijst naar Sarah. 'Nee schat, ik ben je tante. Je mama is op vakantie.' Zegt Sarah. 'Mag ik haar bellen?' Sarah schud haar hoofd. 'Nee, je mama heeft rust nodig.' Eva knikt. Ze begint zachtjes te zingen terwijl ze weer met mijn vingers speelt. Haar hoofd rust op mijn borst. Ik wieg een beetje. Dan komt Daniël weer binnen met tranen in zijn ogen. 'Papa? Waarom is hij verdrietig?' Daniël kijkt kijkt me aan en ik haal mijn schouders op. 'Ik ben verdrietig, omdat je niks meer weet. Niks van ons en je gedraagt je als en kleuter!' Sarah slaat hem terwijl Eva begint te huilen. Daniël schrikt ervan. 'Het spijt me, maar ik vind het gewoon moeilijk.' Hij geeft Eva een kus op haar wang. Eva word rood. 'Papa, mijn buikje doet weer raar. Het lijkt alsof er beestjes in rond kriebelen.' Daniël glimlacht. Dat ze niks meer weet betekend niet dat ze al haar gevoelens kwijt is.'Dat vertel ik je jou wel.' Ze knikt. Ik kijk op mijn mobiel en zie dat Simon gebeld heeft. 'Eva kan je even bij Louis zitten?' 'Wie is dat?' Ik wijs naar Louis. Ze knikt en loopt er een beetje bang heen. Ik loop naar buiten en bel Simon. (S/L)

S: Hey Liam. Jullie moeten morgen de tour beginnen in Spanje dan naar Italië en dan naar...
L: Kan niet.
S: Hoezo?
L: Eva heeft een ongeluk gehad en ik nu soort van een zesjarige.
S: Oh god. Ik zal alles afzeggen, maar je begrijpt dat jullie dan wel een interview moeten geven?
L: Ja komt goed.
S: Ik regel het interview om zes uur morgen.
L: Is goed bye.

Ik hang op en loop terug naar de kamer. Ik zie een huilende Eva op de grond zitten. 'PAPA!' Gilt ze en rent naar me toe en geeft me een knuffel. 'Ze miste je.' Zegt Sarah. Ik knik. 'Papa mag dit rare ding uit mijn arm?' Ik schud mijn hoofd. 'MAAR IK WIL DAT DING ERUIT!' Schreeuwt ze. Niall rent naar de gang en komt terug met een dokter. 'Hey Eefie. Hoe voel je je?' 'Goed, maar dit ding in mijn arm is stom.' 'Dat snap ik, maar je mag morgen naar huis en dan mag hij eruit. Okay?' Ze knikt. Ik til Eva op en leg haar in bed. 'Ik wil niet slapen.' Ik zucht. 'Moet er iemand bij je liggen?' Ze knikt en wijst naar Daniël. 'Mag hij?' Ik knik. Daniël gaat onzeker naast Eva liggen, die gelijk tegen hem aan kruipt en een bolletje van zichzelf maakt. 'Slaap lekker Eva.' Zeggen we allemaal. 'Slaap lek...' Zegt ze. We horen Daniël grinniken. 'Ze slaapt.' Zegt hij. 'Okay. Ze denkt nu dat jij haar vader bent en dat haar moeder op vakantie is en dat ik haar tante ben.' Zucht Sarah. 'Die laatste twee waren je eigen schuld.' Zegt Harry. 'Ja ik moest iets en als ik zei dat ik haar moeder was is het niet slim om bij jou in bed te slapen.' Harry knikt. 'Dat zou inderdaad niet handig zijn.' Zegt Niall. 'Jongens, we zouden morgen op tour moeten, maar ik heb Simon de situatie uitgelegd en we moeten alleen een interview geven morgen.' Zeg ik. 'Ze gaan nooit geloven dat het waar is.' Zegt Harry. Ik knik. 'Dan laten we het zien, dan moeten ze het wel geloven.' Zeggen Niall en Louis tegelijk. We knikken. 'Wat denk jij Daantje?' Hij geeft geen reactie. Ik zie dat hij een arm om Eva heen heeft geslagen en ook in slaap gevallen is. Ik glimlach. 'Als wij ook even gaan slapen, dan hebben we genoeg energie om Eva in bedwang te houden morgen.' Zegt Niall. We knikken. Ik blijf nog even wakker als de rest al slaapt. Hoe heeft dit kunnen gebeuren? Waarom rende ze weg? Ik word wakker, blijkbaar toch in slaap gevallen, van een huilende Eva. Ik zie Daniël staan net een vies gezicht. 'Papa?' Zegt ze zacht. 'Ja?' 'Ik heb perongelijk in bed geplast.' Ze word heel rood. 'Maakt niet uit joh. Trouwens Daniël stonk toch al.' Zeg ik lachend en Daniël kijkt me nep boos aan. Eva lacht ook. Ik geef Eva schone kleren die ze aan trekt. De rest word wakker nader er een dokter is geweest die Eva verloste van het infuus. We pakken zoveel mogelijk in. Eva heeft de beer vast en houd mijn hand stevig vast. We lopen naar buiten. Er staan papz en Eva vindt het heel erg eng. Dat zie je gewoon aan haar. 'Wat is er gebeurd met Eva?' 'Papa wie zijn dat?' Zegt ze bang. 'Waarom noemde ze je papa?' 'Kan ze nog zingen?' Eva begint te huilen als ze foto's maken. Ik til haar op en loop snel naar de auto. Ik zet haar tussen Niall en Daniël. Ze legt haar hoofd op de schouder van Daniël en sluit haar ogen. Nog even en dan is het interview. Ik hoop dat ze het aan kan.