P.o.v Eva
Ik word wakker en sluip naar buiten en klim weg in de boom. 'Hey Eva.' Hoor ik. Er staan een man man onderaan de boom. 'Sorry meneer, maar ik mag niet met vreemde praten.' Hij lacht. 'Dat is niet erg. Wil je een zak snoepjes?' Papa zei dat je van een hele zak heel ziek werd, dus ik schud mijn hoofd. 'Drie repen chocolade dan?' CHOCOLADE! Mijn ogen worden groot en ik knikt hevig. Ik ga zo snel en voorzichtig mogelijk naar beneden. De man pakt mijn hand en trekt me mee. 'Meneer U doet me pijn.' Ik begin te huilen. Er komt iemand naar ons toe rennen. 'Meneer wilt U haar los laten?' 'Nee, ze gaat met mij mee.' Ik huil harder. 'Mevrouw, ik wil niet mee.' De vrouw probeerd helpen, maar de man trapt haar en tilt me op en rent weg. Ik begint te schoppen en slaan, maar stop gelijk nadat hij slaat. Ik begin te gillen van de pijn. Ik hoor een raar geluid en mensen in rare pakjes stappen uit auto's met lampjes op het dak. De deuren staan open en ze hebben een raar ding in hun handen. 'Meneer, laat het meisje gaan.' De man schud zijn hoofd. 'Ze is mijn dochter en gaat dus met mij mee.' 'Meisje is dat je vader?' Ik begin te huilen. 'Ik weet het niet meer. Ik heb een ongeluk gehad zeiden ze. Maar ik wik niet met hem mee.' 'Wie zijn ze?' 'Geen idee. Vijf jongens en een meisje.' Ik voel een naald tegen mijn arm en begin te gillen. Meteen krijg ik een klap in mijn gezicht en hou op met gillen. 'Als iemand iets doet, krijgt ze een overdosis!' Ik snap het allemaal niet meer en de tranen stromen over mijn wangen. Ik hoor een schot en ik krijg een pijnlijk gevoel in mijn arm. Alsof er iets ingespoten word. Dan hoor ik nog een knal en een pijnlijk gevoel in mijn been ontstaat. Nog een schot. Ik val op de grond. 'HIJ IS NEER! HAAL HET MEISJE!' Hoor ik. Ik zie wazig en sluit mijn ogen. 'Meisje blijf erbij! Hoe heet je?' Ik open mijn ogen. 'Eva...' Weet ik nog uit te brengen. Dan zie ik een kamer met drie deuren. Een witte met 'Hemel' erop, een rode met 'Hel' en een groene achter me met 'Leven'. Ik loop naar de groene deur, maar die is opslot. Dan loop ik naar de andere deuren. Het witte deurtje ziet er leuk uit, maar na lang nadenken loop ik naar de rode. Ik open de deur en dan....

P.o.v Liam
Ik ben weer naar binnen gegaan. Ik kreeg het koud, maar ik heb nog steeds niemand me laten troosten. Ik heb niemand nodig. De deurbel gaat. 'Ik ga wel.' Iedereen kijkt op, want ik had nog niks gezegt sinds het briefje. Ik loop met lood in mijn schoenen naar de deur. Ik open de deur en zie een agent staan. 'Goede middag. Jullie hadden iemand vermist of ontvoert opgegeven toch?' Ik knik langzaam. 'We hebben besloten niet te gaan zoeken.' Ik kijk hem raar aan. Ik doe mijn mond open om wat te zeggen, maar hij begint weer te praten. 'We denken namelijk dat we haar al gevonden hebben. Ze werd vastgehouden door een man. Mogelijk de ontvoerder. Hij zei dat hij haar vader was en dat ze met hem mee moest, maar zij wist niet meer of hij haar vader was. Ze is out gegaan en naar het ziekenhuis gebracht. Een agent schoot twee keer naar de man en één keer naar de been van Eva.' Nadat hij Eva zei wist ik zeker dat het haar was.' Ik bedank de agent en ren de kamer in. Iedereen kijkt me aan, maar ik zeg niks en duw iedereen het huis uit, naar de auto toe. 'Liam? Wat is er?' Vraagt Niall. Ik zeg nog steeds niks en stap in de auto, achter het stuur. De rest stapt ook in. Sarah naast mij en de rest achterin. Ik rij snel naar het ziekenhuis. Al snel heeft Sarah het door en zegt dat ik sneller moet rijden. Ik knik. De rest kijkt raar. Als ik de auto geparkeerd heb springen we uit de auto. Sarah en ik dan. We rennen snel naar binnen, met de rest op onze hielen. Sarah vraagt naar Eva. 'Vierde verdieping, kamer drieëntwintig. Sarah begint te huilen. 'De verdieling waar mensen met een overdosis liggen.' We rennen snel de kamer binnen. Daar ligt ze. Lijkbleek. Daniël begint te huilen. De stoere jongen die zich altijd groot hield breekt voor de zoveelste keer deze week. Hij schuift haar een beetje op en gaat naarst haar liggen. Hij slaat een arm om haar heen en legt zijn hoofd in haar nek. Hij sluit zijn ogen en blijft huilen. Dan stopt zijn gehuil na vijf minuten. Hij is inslaap gevallen. Harry heeft Sarah vast die helemaal overstuur is en Louis en Niall hebben elkaar vast. Ik heb niemand. Ik hou mijn tranen tegen. Dan gaat de deur open. Ik ben de enige die omkijkt. Er staat een meisje in de deur opening. 'Oh sorry. Verkeerde kamer.' Ze kijkt de kamer rond en kijkt me dan aan. Ze loopt naar me toe en geeft me een knuffel. Iedereen kijkt me aan, omdat ik niemand toegelaten had. 'Ik had wel de goede kamer.' Fluistert ze in mijn oor. Nu laat ik mijn tranen, die ik vanaf haar missing had opgespaard, de vrije loop. 'Shhhht.' Ze streelt mijn rug. 'Sophia is de naam.' Zegt ze. 'Ze komt er wel bovenop. Belooft.' Ze heeft een warme stem. Dan begint ze zachtjes te zingen. Het maakt me gek genoeg rustig. Dan hoor ik een tweede stem met Sophie meezingen, een stem die ik gemist heb.