P.o.v Daniël
Eva is nog steeds niet wakker. Ik begin me zorgen te maken. We zitten thuis op de bank en Eva ligt op mijn borst. Niall loopt rondjes door de kamer. Louis zit met zijn vingers te spelen. Harry word gek en loopt naar boven. Liam probeerd iedereen gerust te stellen. En ik. Ik zit rustig met Eva op schoot me zorgen te maken. Dan schiet ze overeind. Ze slaakt een gil. Ik schud haar een beetje. Ze stopt met gillen en kijkt me aan. Harry is ondertussen beneden gekomen. De tranen rollen over haar wangen. Ik wieg een beetje heen en weer. 'Eva?' 'Kan je ons vertellen wat er is gebeurd met je vader?' Vraagt Harry. Eva knikt. 'Mijn ouders waren professionele koks. Op een dag wilde mijn vader de wereld zien en liet ons gewoon achter. We hadden niks meer van hem gehoord. We vreesden het ergste. Mijn broer wilde opzoek, maar kwam een meid tegen en trouwde ermee en hebben een kind. Ik heb altijd geprobeerd hem te vinden via het internet. Zonder resultaat.' Zegt ze in één adem. Ze neemt een hap lucht en gaat verder. 'Als klein kind heb ik leren koken en toen mijn vader weg ging was ik zeven. Toen moest ik al voor het gezin koken. Mijn moeder was depressief en had nergens zin in en mijn broer kon niet koken. Ik werd vaak gepest door dat mijn vader weg ging. Ze riepen dingen zoals "Je vader heeft je vast verlaten omdat hij geen lelijk kind wilde" en dat soort dingen.' Haar schouders schokte. 'En nu laat hij zich zien tijdens je eerste concert. Daar moet hij een reden voor hebben toch?' De rest knikt, maar ik zie Eva twijfelen. 'Ik wou dat hij voor altijd weg bleef.' Zegt ze en rent naar boven. Louis wil er achter aan gaan, maar Liam houd hem tegen. 'Ze heeft even tijd alleen nodig.' Ik loop naar boven en hoor haar piano spelen en zingen. Ze zingt Titanium. Ik ga op mijn kamer tegen de muur zitten en luisteren naar haar gezang. Langzaam val ik in slaap.

Wrm wou ze dat haar vader zich nooit meer liet zien? Hebben jullie een idee? 😂😂