P.o.v Eva
Ik ren naar een ander muurtje en hoor voetstappen. "Eva." Zegt Louis. "Ga weg.." Zeg ik en doe mijn handen voor mijn gezicht. "Eva kijk mij is aan. We gaan het niet meer over je verjaardag hebben. Okay?" Ik knik en zucht en uit frustratie begin ik Louis te vertellen wat er allemaal precies gebeurde, niet in te veel details, maar daardoor begin ik te hyperventileren en krijg ik mezelf niet meer onder controle. Louis weet me weer rustig te krijgen en we gaan terug naar het ziekenhuis. Ik hoor iemand zacht huilen en denk meteen terug aan wat ik tegen Daniël zei. Ik ga naast Daniël liggen en zucht. "Sorry Daantje. Ik was gewoon erg gefrustreerd." Zeg ik en Daniël draait zich naar me toe en zoent me. Ik glimlach en zeg: "De vier uren waren nog niet om." Daniël rolt met zijn ogen. "Oh kom toch hier." Zegt hij dan en zoent me nog eens.

P.o.v Niall
Vandaag hebben we het concert en Eva is nogal druk aan het doen met Louis. Daniël zit op een stoel backstage en begint te juichen zodra de muziek begint. We beginnen met You & I, Home, Through the Dark en Little Things. Er worden verschillende dingen naar onze hoofden gegooit en Eva begint keihard te lachen als er een BH mijn kant op komt en ik begin te lachen als zij een flesje naar haar toe gegooit krijgt. Wat ik alleen niet zag aan komen, is dat ze hem ving met haar mond. MET HAAR MOND! Iedereen juicht en klapt. Als we bij het laatste nummer aan komen gaan we op verspreid over het podium staan. Eva staat aan de kant waar Daniël zit en wij wat meer naar de andere kant. We dansen en doen gek tot dat we een gil horen. Het is Eva en als ik haar kant op kijkt ligt ze op de grond, voor het podium bij de beveiliging, en ligt ze daar doodstil. De muziek stopt meteen en ik spring van het podium af en ren naar haar toe. Ze ligt in een verschrikkelijke houding en je wordt er niet goed van als je er naar kijkt.

P.o.v Louis
We zitten allemaal in de wachtkamer van het ziekenhuis te wachten. Na een uurtje komt er een dokter, die we eerder gezien hadden, en hij kijkt ons aan. "Ik had jullie hier liever niet weer gezien. Al helemaal niet weer met Eva." Zegt hij en wij knikken. Ik kijk naar Daniël, die alleen maar voor zich uit aan het staren is. Zijn ogen zijn rood van de tranen en we denken allemaal aan het ergste. "Eva heeft de grote verwondingen en de kans is groot dat het snel voorbij is. Jullie mogen bij haar, ze is wakker." Daniël rent als eerste de kamer binnen en wij volgen. Daniël loopt naar het bed en Eva glimlacht zwak. "Hey jongens." Zegt ze zo vrolijk mogelijk. "Wat gebeurde er nou precies...?" Weet Niall uit te brengen. "Een fan gooide een waterflesje op het podium en die spatte uit elkaar. Ik gleed uit ober het water toen ik door mijn enkel ging." Legt Eva uit. Ze kan amper praten, maar ze blijft door gaan. "Geen zorgen. Het komt wel goed." Zegt ze met een brede glimlach. "Het is niet alsof ik nog geen andere ongevallen overleefd heb." Vervolgd ze. Niet veel later komt Sophia binnen en loopt meteen naar Liam. "Sophia, ga weg. Je hoort bij die Mike." Zegt hij en Sophia krijgt tranen in haar ogen. "Ik moest, maar ik wilde niet. Ik vind je echt leuk Liam..." Zegt ze. "Ze liegt niet Li." Zegt Eva. "Ik zie het aan haar." Vervolgd ze als ze onze blikken ziet. Liam kijkt naar Sophia en knikt als teken dat hij haar vergeeft. "Kiss her, you fool." Zeggen Louis en Harry tegelijk en schieten in de lach. Liam zoent Sophia en we juichen. Voor heel even waren we vergeten dat we weer in het ziekenhuis waren.