Was ik maar als een vogel in de lucht.
Helemaal alleen op de vlucht.
Weg van alles wat me hier op aarde bindt.
Weg van de liefde, waar ik de pijn in vind.
Weg van het rouwen, het verlies en het huilen.
Weg van het leven, met zijn gaten en kuilen.
Weg van begrijpen, aanpassen en accepteren.
Weg van de maatschappij, met de richtlijnen die ze ons leren.
Weg met de vraag wat een ander graag wil.
Zodat ik alleen kan zijn, helemaal stil.
Geen vragen hoe het met de ander zal gaan.
Want het gaat alleen om mij voortaan.
Doen wat ik wil, want ik hoef geen rekening te houden met iemand.
Geen verplichting, geen dit kun je beter anders doen van niemand.
Nee, dan is het alleen ik, mezelf en mij.
Dan ben ik voor het eerst helemaal vrij.
Ik zal dan reizen naar allemaal verschillende landen.
Dansen in grotten, lopen op vulkanen en slapen op stranden.
Ik zal genieten van iedere ster en lachen naar het noorderlicht.
Schrijven over de avonturen en het prachtige uitzicht.
Denkend dat alles zo perfect zal zijn.
Want het zijn mijn keuzes, mijn.
Ik zal duizenden verhalen hebben en van alles beleven.
Maar wat is het waard, als ik de liefde niet kan geven?
Want ik ben dan weg, weg van alles wat me hier op aarde bind.
Weg van de liefde, waar ik de schoonheid in vind.
Weg van het lachen, geluk en de mensen.
Weg van het leven, met zijn dromen en wensen.
Weg van de troost, een knuffel en een zoen.
Weg van het geloof dat ik dit niet alleen hoef te doen.
Weg van de mensen en hun vriendelijk woord.
Dat mijn o zo kleine hartje bekoord.
O ja ik zal, als ik alleen ben gelukkig zijn, maar dan voor even.
Want ik ben te veel om mijn familie en vrienden gaan geven.