Śniadanie zjadłyśmy z zespołem Austriaków, dzięki czemu nie był to nudny, rutynowy posiłek.

Kraft jak zawsze rozśmieszał wszystkich, Fettner mu dogryzał, Michael obserwował wszystko i rzucał czasem jakimś śmiesznym tekstem, Schiffner sprzeczał się z Koflerem jaki rodzaj pieczywa jest lepszy, Gregor natomiast...

On nie udzielał się w ogóle. Siedział zamyślony i grzebał jedynie widelcem w talerzu.

Przesunęłam się więc bliżej niego i zagaiłam:

-Co się stało? - Ten podniósł głowę, a jego spojrzenie wyrażało kompletnie nic. Totalna pustka.

-Nic... - Mruknął i z powrotem wbił wzrok w stół.

-Gregor - Wzięłam jego dłoń i schowałam w swoich. - Przecież widzę, że coś jest nie tak.

-Źle spałem po prostu - Stwierdził, usilnie nie patrząc mi się w oczy. Wiedziałam, że nie mówił mi prawdy, ale nie naciskałam. Jak będzie chciał, to sam mi powie.

Pod skocznię dotarliśmy autami. Razem z Anią dotrzymywałyśmy towarzystwa trenerowi, Gregorowi i Schiffnerowi.

Kuttin udzielał chłopcom rad, a myśmy patrzyły tylko po sobie nie rozumiejąc z tego nic. Chyba zapomnieli, że nie mówimy po niemiecku.

-Na skoczni - Odezwał się Gregor, który milczał od samego rana - Będzie ta niespodzianka, którą ci obiecałem.

-Okej - Uśmiechnęłam się pokrzepiająco co Schlierenzauer odwzajemnił.

W pewnym momencie mężczyzna odciągnął mnie na bok, uprzednio prosząc Krafta aby został z Anią.

-O co chodzi? - Spytałam, będąc ciągniętą w kierunku jakiegoś małego budynku.

-Zobaczysz - Uśmiechnął się tajemniczo i otworzył przede mną drzwi.

Już otwierałam buzię, żeby mu coś powiedzieć, ale rzuciwszy okiem na pomieszczenie, coś jakby szczęka mi się zablokowała.

Dookoła mnie znajdowali się w zasadzie sami moi ulubieńcy! (Czytaj Norwegowie, bo Austriaków już poznałam).

Tu Tande składał papierowy samolocik, tam Forfang smsował pewnie z Celinką, w kącie Hilde wydurniający się ze Stjernenem.

Gregor zabrał mnie do domku reprezentacji Norwegów.

I to Norwegów, którzy ze względu na temperaturę byli bez koszulek.

-Zamknij buzię bo ci ślina pocieknie - Usłyszałam przy uchu.

Odwróciłam się w stronę Gregora, którego humor od poranka zmienił się o 180 stopni.
Teraz tryskał pozytywną energią i miał uśmiech od ucha do ucha.

-Chłopaki! - Krzyknął chcąc zwrócić uwagę wszystkich zebranych. - To moja...przyjaciółka Julia, strasznie chciała was poznać.

-Hyggelig å møte deg!* - Musielibyście widzieć w tym momencie minę Schlierenzauera.
Wyglądał jakby oczy miały mu z orbit wylecieć.

-Hvor er du?** - Zapytał Hilde podchodząc do mnie jako pierwszy

-Jeg kommer fra Polen***- Odpowiedziałam uśmiechając się.

Porozmawiałam z nimi jeszcze chwilę w ich ojczystym języku, ale w końcu wymiękłam.
Umiałam trochę, ale do płynnego mówienia było mi daleko.

W każdym razie, Gregor przypatrywał mi się uważnie.

-I ty chcesz mi powiedzieć, że umiesz mówić po norwesku, ale z głupim niemieckim masz problem?

-Dokładnie tak panie Schlierenzauer - Uśmiechnęłam się szeroko, tak że prawie mi policzki rozwaliło.

Miałam świetny humor, a spotkanie ze skandynawską drużyną jeszcze go pogłębił.

-To kogo lubisz najbardziej? - Zapytał podchwytliwie.

-Hilde - Odparłam natychmiastowo. - Jest mega śmieszny! Ale Daniel... - Tu westchnęłam głośno.

-Daniel co? - Z twarzy zszedł mu uśmiech, który również przedtem przyozdabiał jego twarz.

-Nic nic... - Odparłam rozmarzonym głosem.

No bo nie ukrywajmy, ale Daniel André Tande jest jednym z najpiękniejszych ludzi świata.

Ta blond grzywa, powalający uśmiech i ciepłe spojrzenie, którym obdarza każdego.

Nie uwierzę, jak mi ktoś powie, że Daniel w ogóle na niego nie działa.

-To co teraz? - Zapytałam powracając już do stanu normalności.

Chyba...

-Idziemy do nas - Odrzekł sucho Austriak. - Mamy trening zaraz.

Wolałam się już nie odzywać i po prostu podążyłam za nim.

Gdy już weszliśmy do domku zobaczyłam kadrę austriacką, która miała na wpół założone kombinezony.

Mówię wpół, ponieważ ich klatki piersiowe oraz brzuchy nie były niczym odziane.

I podobnie jak w przypadku Norwegów, przechodziłam swój mały wewnętrzny zawał serca.

Podeszłam szybko do Ani, która stała w kącie i również przyglądała się temu z zachwytem.

-Niezłe widoki co? - Zapytała.

-Przed chwilą widziałam Norwegów - Odpowiedziałam. - Również bez koszulek.

-Co?! - Krzyknęła trochę za głośno, przez co skoczkowie zwrócili na nas uwagę, ale zbyłam ich machnięciem ręki.

-Gregor w ramach niespodzianki zabrał mnie do nich, żebym mogła ich poznać.

-O mój Boże! I jak?! - Zapytała podekscytowana dziewczyna.

-Żebyś ty widziała Tandego... - Po raz kolejny tego dnia westchnęłam z rozmarzeniem.

Widok tego blondwłosego Norwega zostanie mi w pamięci na bardzo długo.

-A Gregora co ugryzło? - Wskazała głową na ubiegającego się Tyrolczyka.

-Nie mam pojęcia - Wzruszyłam ramionami. - Może ma zły dzień.

-To niemożliwe - Stwierdziła brunetka.

-Dlaczego?

-Przy tobie jest cały czas uśmiechnięty i tryska energią - Odparła przyjaciółka.

-A ty dalej swoje? - Zapytałam.

-Oczywiście - Przytaknęła z tym swoim wkurzającym uśmieszkiem.

Nie powiedziałam już nic, tylko pokręciłam głową na znak, że się z tym całkowicie nie zgadzam i wróciłam do obserwowania skoczków.

Wszyscy byli już ubrani i słuchali trenera, który przekazywał im ostatnie rady.

Niby zwykły trening i to do letniego Grand Prix, a jednak wszystko było bardzo poważne.

Rzuciłam na nich ostatnie spojrzenie, szczególnie na Gregora.

Kuttin zaprosił nas na specjalne miejsce w dole skoczni, gdzie ku mojemu przerażeniu stał Walter Hofer.

Na szczęście był oddalony o paręnaście metrów i skupiał się na swojej krótkofalówce.

Każdy po kolei oddawał swoje skoki, które były bardzo dobre.

Gdy nadeszła kolej Gregora, wpatrywałam się dokładnie w ten mały punkcik na górze skoczni.

Niezła prędkość najazdowa, bardzo ładne wybicie i ...

-O kurwa... - Powiedziała stojąca obok mnie Ania.

****************
DUM DUM DUUUUUUM!

Co tam Bąbeleczki moje kochane? Jak sądzicie, What Happened?!

Aha i macie tłumaczenie:

*Hyggelig å møte deg - Miło mi was poznać
**Hvor er du - Skąd pochodzisz
***Jeg kommer fra Polen - Pochodzę z Polski

Parę updatesów:
-pisałam parę rozdziałów temu, że w środę mam zawody z siatki...Ekhem....przegrałyśmy 😩
- 20 marca mam 18 urodzinki, wiec jakby ktoś chciał mi złożyć życzenia, to może sobie zapisać 😂😂😂
-Raw Air to błąd FISu, ogólnie pomysł niezły, ale totalnie źle zaplanowane

To tyle
Dzisiaj pewnie napisze kolejnego, prawdopodobnie po dzisiejszym PROLOGU (xdddd)

Do następnego!
J.