*Vanas pvp*
Αφού ξεμπερδεψαμε με την Κερβερο κατεβήκαμε στην καφετέρια για πρωινό. Μπήκαμε στην με τους δίσκους μας και απλά περιμέναμε την σειρά μας.

Σκεφτόμουν την μητέρα μου πίσω στην Κορέα το τι κάνει και το πως είναι έχω να την δω από κοντά από τότε που με έστειλε εδώ, δεν παραπονιέμαι για αυτό ίσα ίσα εδώ γνώρισα τς φίλες μου απλά θα ήθελα να με θυμόταν κάποτε εκτός από μια φορά το χρόνο δηλαδή στα γενέθλια μου. Ξέρω ότι προσπαθεί να φτιάξει μια καινούργια ζωή με τον κύριο τέλειο όπως τον αποκαλεί αυτή πατριό μου, αφού χώρισε με τον πατέρα μου πριν 9 χρόνια δεν μιλάει για αυτόν ούτε για την ζωή μας πριν και έχω την εντύπωση ότι θέλει να απομακρυνθεί και από εμένα,αλλά δεν θέλω να το πιστέψω.

Κκ: κοπελια κοπελιά
Από τις σκέψεις μου με βγάζει η κυρία της καφετέριας
Κκ: ΚΟΠΕΛΙΆ!
V: Παρακαλώ..
Κκ: καθυστερεις την ουρά!
V: αα εε με συγχωρείτε

Παίρνω τον δίσκο μου και πάω στο τραπέζι μας.

Ε: Γιατί σου φώναζε;
V: Τίποτα απλά είχα αφαιρεθεί
Ε: Που έχεις το μυαλό σου Vana
Μου λέει χτυπώντας με απαλά στο κεφάλι

*Μετά από από σχεδόν ένα μήνα*

Η:Δεν μπορώ να πιστεψω οτι αύριο επιτέλους αποφοιτουμε.
Εv:Και μετά επιτέλους μπορούμε να κάνουμε οτι θέλουμε και να φοράμε οτι θέλουμε.
Μ:Εσύ έτσι και αλλιώς κάνεις ότι θέλεις Evelyn
E:Ναι αλλά μην ξεχνάτε ότι θα μπορούμε να φοράμε οτι θέλουμε και θα ξεφορτωθούμε αυτές τις ξενερωτες στολές
S:Μα φυσικά τι άλλο θα έλεγες εσυ. V:Κορίτσια έχετε σκεφτεί τι θα κάνουμε μόλις αποφοιτησουμε;
H:Τι εννοείς τι θα κάνουμε; Αυτό που σχεδιάζουμε μαζί από τα 8 μας.
E: Προς τι αυτή η ξαφνική ανησυχία Vana;
V: Δεν ξέρω φοβάμαι εννοώ όλες έχετε ένα μέρος να επιστρέψετε,κάπου όπου ανοικετε,κάπου όπου σας θέλουν ενώ εγώ,εγω έχω μια μητέρα που θυμάται την ύπαρξη μου μια φορά τον χρόνο δεν νομίζω να με θέλει κιόλας κάτω από την στέγη της.
M:Εγώ πιστεύω ότι λες ασυναρτησίες.
Ε: Και μην λες ότι δεν ανήκεις πουθενά,ανήκεις με εμάς.
S: Ανήκεις στις D.R.P
Ev: Και αν κάτι προκύψει θα το περάσουμε μαζί.
H: Όπως πάντα άλλωστε.
Λέει τελευταία η Hara πιάνοντας το χέρι μου και σταυρώνοντας τα δάκτυλα μας μεταξύ τους
V:Ευχαριστώ.

12:00
Παίρνω το τηλέφωνο και πληκτρολογώ τον αριθμό της μητέρας μου.
Τουυτ
Τουυτ
Τουυυτ
Τηλεφωνητής: Ό αριθμός που καλέσατε είναι κατηλημενος παρακαλώ αφήστε το μήνυμα σας μετά το μπιπ.
Μπιιπ
V: εμμ μαμα η Vana είμαι απλά ήθελα να σου πω ότι αύριο είναι η τελευταία μέρα μου στο σχολείο δηλαδή η μέρα της αποφοίτησης μου, ξέρω ότι είσαι πολύ απασχολημένη οπότε δεν χρειάζεται να έρθεις απλαα..
Απλά όταν μπορέσεις πάρε με.
Σ'αγαπώ και μου λείπεις καληνύχτα.

*Το επόμενο πρωί*

V: ΞΎΠΝΑ! ΞΥΠΝΆ! EVDO σήμερα είναι η μεγάλη μερααα
E: Μμ..
V:ΑΝΤΕΕ δεν μπορούμε να αργήσουμε όχι σήμερα τουλάχιστον
E: Έλα έλα σηκώθηκα

Φορεσαμε γρήγορα τους τηββενους μας

Η Evdo φυσικά βάφτηκε κάτι που δεν μπορούσε να παραληφθεί από την καθημερινότητα της και βγήκαμε έξω από την πόρτα
H: αυτός είναι συγχρονισμός.
Λέει η Hara που μόλις είχε βγει σχεδόν σέρνοντας την sia έξω από το δωμάτιο.
Τότε ανοίγει και η πόρτα απέναντι και βγαίνει η Mara χαρούμενη μαζί με την Evelyn.
M: ΠΑΙΔΙΆ ΠΑΙΔΙΆ ΤΕΛΕΙΏΣΑΜΕ ΤΕΛΕΙΏΣΑΜΕ ΤΏΡΑ ΘΑ ΠΑΜΕ ΣΤΗΝ ΚΟΡΈΑ ΚΑΙ ΘΑ ΜΠΟΎΜΕ ΌΛΕΣ ΜΑΖΊ ΣΕ ΜΙΑ ΕΤΑΙΡΊΑ ΚΑΙ ΘΑ ΚΆΝΟΥΜΕ ΆΛΜΠΟΥΜ ΚΑΙ ΣΥΝΑΥΛΊΕΣ ΚΑΙ ΘΑ ΑΠΟΚΤΉΣΟΥΜΕ ΦΑΝ ΚΑΙ ΜΕΤΆ ΘΑ ΠΑΝΤΡΕΥΤΟΎΜΕ ΈΝΑ KPOP IDOL ΚΑΙ ΘΑ ΚΆΝΟΥΜΕ ΑΠΌ ΔΈΚΑ ΠΑΙΔΙΆ Η ΚΆΘΕ ΜΙΑ ΚΑΙ ΘΑ ΕΊΜΑΣΤΕ ΕΥΤΥΧΙΣΜΈΝΕΣ ΌΛΑ ΘΑ ΕΊΝΑΙ ΤΕΛΕΙΑΑΑΑ!!!
S: Πάρε και καμία ανάσα.
H: Mara Mara ηρέμησε όλα θα γίνουν στην ώρα τους
Μ: Απλά είμαι τόσο χαρούμενη φτάσαμε ως εδώ μαζί.
Εv: Και θα κάνουμε ακόμη περισσότερα
E: Mαζι!
V: Είμαστε οι...
V.E.EV.H.M.S: D.R.P

Κατεβήκαμε στο αμφιθέατρο και ανοίξαμε την πόρτα.
Όλα τα κορίτσια γύρω μου συναντούσαν τους γονείς τους. Φωνές και κλάματα είχαν πλημμυρίσει το δωμάτιο.
Κοίταξα τριγύρω και τα κορίτσια είχαν φύγει από δίπλα μου και πήγε η κάθε μια στην οικογένεια τους όπου και τους περίμενε.
Ξαφνικά άκουσα κάποιον να φωνάζει το όνομα μου γύρισα πίσω και αυτό που είδα δεν θα το είχα φανταστεί ποτέ
Η μαμά μου η δικιά μου η μαμά ήρθε η μητέρα που έχω να συναντήσω 9 χρόνια είναι σήμερα εδώ και φωνάζει το όνομα μου με ζητάει.
MOM: Vana
Το ξανά άκουσα δεν είναι όνειρο
V:ΜΑΜΑ ΜΑΜΑ
Άρχισα να κλαίω αφού δεν πίστευα αυτό που έβλεπα.
Ασυνείδητα έτρεξα στην αγκαλιά της και την άκουσα να κλαίει και εκείνη με λυγμούς.

V: Δεν περίμενα να έρθεις πραγματικά δεν το πίστευα.
Μοm: Μόλις πήρα το μήνυμα σου ήξερα ότι έπρεπε να σε δω να δω την κόρη σε αυτή την σημαντική της μέρα
Σου ζητώ συγνωμη που σε παρεμελουσα όλα αυτά τα χρόνια απλά.. απλαα.
V: Δεν θέλω να απολογηθεις για τίποτα μαμά σε έχω δικαιολογήσει από μόνη μου όλα αυτά τα χρόνια αλλά τωρα θα είμαστε μαζι θα γυρίσω σπιτι.
Μom: Ναι Vana σχετικά με αυτό απλά στην οικογένεια μας επικρατεί μια ηρεμία τα τελευταία χρόνια και ο Mark πιστεύει ότι θα ήταν καλύτερα να μην ερχόσουν γιατί θα χαλάσει.
Αλλά μην ανησυχείς θα σου νοικιάσω εγώ ένα διαμέρισμα κοντά στο κέντρο και στο σπίτι μας.
V:Εμμ δεν πειράζει κα-καταλαβαίνω

Είπα προσπαθώντας να μην με πιάσουν ξανά τα κλάματα για το αντίθετο συναίσθημα αυτή την φορά.

Μom: Το ήξερα ότι θα καταλάβαινες είσαι καλό παιδί Vana. Έλα να πιάσουμε θέσεις τώρα.

Καθίσαμε και παρακολουθησαμε την υπόλοιπη απονομή.

ΤΈΛΟΣ ΚΑΙ ΑΥΤΟΟ❤

Το επόμενο παρτ θα ονομάζεται πίσω στην Κορέα νομίζω καταλάβατε περίπου τι θα γίνει

Ελπίζω να σας αρέσει αν θέλετε να σχολιάσετε κάτι παρακαλώ μην διστάσετε 😂😙

Η συνέχεια θα μπει πολύ σύντομα😘
Kisses 💋❤
-ΒΆΓΙΑ