- To od czego zaczynamy? - zapytałam przez ramię Michaela, który przeglądał zawartość moich teczek.

    - Potrzebujemy listy członków Noaha.

    - Skąd ja mam ci wziąć nazwiska tych ludzi? - uniosłam wysoko brwi, odwracając się w stronę monitora.

Naprawdę nie mam pojęcia od czego zacząć. Niby wiem czego szukać, ale nie wiem jak.

    - Kto to Noah? - zapytała Agnes, bawiąc się jakimś scyzorykiem.

    - Można powiedzieć, że nasz wróg. - mruknęłam.

    - Nie można tylko powiedzieć, on jest naszym wrogiem - wtrącił się Clifford.

    - Jak wygląda?

Wcisnęłam odpowiedni folder i po chwili wyskoczyły mi zdjęcia, które ponad rok temu robiłam. Otworzyłam odpowiednie, na którym było widać prawie całą twarz Noaha i pokazałam Agnes. Ta stanęła wyprostowana, szeroko otwierając usta.

    - Znam go - jęknęła, opadając na podłogę, obok Michaela.

    - Skąd? - zapytałam w tym samym czasie co przyjaciel.

    - Przychodził czasami z facetem Alexis... ale miał na imię Natan, nie Noah.

    - Skąd ja to znam. - mruknęłam sama do siebie, co nie uszło uwadze Michaela, gdyż pojawił się obok mnie z uniesionymi wysoko brwiami. Westchnęłam, podpierając podbródek. - Kiedyś Noah do mnie i Toma przyszedł, przedstawiając się mi jako Natan, a dwadzieścia minut później, bili się w kuchni...

    - I nic nie mówiłaś?

    - Co miałam mówić?

    - Nie ważne... Znalazłem informacje o siedzibach Noaha. - podał mi białą teczkę.

Wyjęłam wszystkie kartki i przestudiowałam je. W programie wyszukującym, w komputerze, wpisałam parę adresów i z uśmiechem, odsunęłam się od biurka.

    - Noah jest w opuszczonym banku, na St.Starthree - wstałam, kierując się w stronę wyjścia z piwniczki.

    - Po co idziemy do Noaha? - zapytała Agnes, dorównując ze mną kroku.

    - On będzie wiedział gdzie jest twoja siostra, a wtedy my dowiemy się czy mój brat naprawdę żyje.

Wspięłam się po schodkach i nie czekając na przyjaciół, opuściłam dom. Oparłam się o SUV-a Michaela i wyciągnęłam mentolowego papierosa. Zaciągnęłam się głęboko, przymykając oczy. Boje się tego, co może się wydarzyć, a do tego wszystkiego, mam złe przeczucia... które zwykle mnie nie zawodzą.

    - Za dużo myślisz - szepnął Michael. Otworzyłam oczy i spojrzałam na czerwonowłosego. Jasne słońce, idealnie padało na jego twarz, wszystkie jego rysy były widoczne, a co najgorsze, jego usta, były piękne. Otrząsnęłam się z myśli o tym, jaką mam ochotę go pocałować, za co powinnam się uderzyć i spojrzałam na niego z uśmiechem.

    - O czym chciałeś ze mną pogadać, Michael?

    - Pod wieczór to załatwimy - pocałował mnie w czoło i wyciągnął zza pleców broń. - nie bój się tego użyć, kiedy będzie trzeba.

Złapałam za pistolet i schowałam go zza pasek spodni, tuż obok drugiego.

    - Ale ty wiesz, że ja mam już broń i parę noży? - zachichotałam.

    - Agnes się pochwaliła twoim wyczynem z ochroną w szkole, także wiem... ale to dla bezpieczeństwa, lepiej mieć więcej broni, niż w ogóle.

    - Nie flirtujcie, tylko jedźmy, naprawdę muszę się dowiedzieć o co chodzi z tą całą Alexis - warknęła Agnes, wsiadając z tyłu do samochodu. Zdziwiona jej zachowaniem, zaciągnęłam się ostatni raz papierosem i depcząc go, wsiadłam na miejsce pasażera, z hukiem zamykając drzwiczki.

    - Nie flirtuje się z przyjaciółmi - burknęłam.

    - Tak? A mi się wydawało, że jeszcze sekunda i połykalibyście się na masce tego auta... - westchnęła. Odwróciłam się do niej i pokazałam środkowego palca. Siadając z powrotem prosto, spojrzałam w przednie lusterko, napotykając rozbawione spojrzenie Clifforda. Uderzyłam go lekko w ramię i odwróciłam wzrok. Chłopak ruszył z piskiem opon, kierując się w stronę starego banku, a ja w tym czasie, wyjęłam telefon i wybrałam numer Caluma.

    - Co jest? - w słuchawce rozbrzmiał jego zdyszany głos.

    - Maraton przebiegłeś?

    - Uciekanie przed czterema gorylami Noaha, z jednym pistoletem, nie jest truchtem, Rose. Co się dzieje?

    - Jedziemy na St.Starthree, musimy wyciągnąć od tego dupka, gdzie jest Alexis.

Usłyszałam w telefonie parę strzałów i krzyków, na co głośno wciągnęłam powietrze. Michael spojrzał na mnie pytająco więc, włączyłam głośnomówiący.

    - Postrzelili Ashtona! - krzyknął Cal.

Otworzyłam szeroko oczy.

    - Gdzie jesteście? - warknął Michael, mocno zaciskając kierownicę.

    - Kurwa mać! Jedziemy do szpitala, Jasmine ma zostać i się rozejrzeć. Luke musimy go przenieść do auta - chłopak mówił do swoich towarzyszy, po czym skierował się do nas; - Ja i Luke zawieziemy Ashtona do szpitala obok twojego liceum, Rose, a wy jedźcie do tego banku, Jasmine będzie na was czekać.

Hood rozłączył się, więc rzuciłam telefon na tylne siedzenia, tak aby nie uderzyć Agnes. Spojrzałam Na Michaela, który w skupieniu prowadził autem.

    - Możesz trochę zwolnić? Jedziemy sto osiemdziesiąt na godzinę, ale to nic... - Agnes się nerwowo zaśmiała.

Clifford nie zwolnił, a jeszcze bardziej przyśpieszył. Moje złe przeczucia, jak widać sprawdzają się.

A/n: Um, troszkę zepsułam ten rozdział, prawda? Teraz zrobi się trochę krwawo, może coś was zaskoczy, ale więcej nie powiem, miejcie niespodziankę! x