In de weken die volgen krijgt hij verschillende lessen van zowel Saffiera en vrouwe Du'Quinione. Na het eerste rivierincident waarbij hij gelukkig niet meer opliep dan een stevige verkoudheid, volgden er meerdere oefeningen op de stenen in de rivierbedding. Hoewel het hem in eerste instantie de angst aanjagen, merkte hij dat het springen van rots naar rots steeds gemakkelijker, sneller en beter ging – zelfs wanneer hij meer last had van zijn rechterheup dan anders.
Het waren verschillende soorten oefeningen, die de ijskoude Saffiera hem gaf. Kungfu, gedachteoefeningen, yogahoudingen, allemaal dingen die een goede concentratie en evenwichtsvermogen vereisten. Inmiddels gaat het beter af dan de eerste paar keren. Bij het kungfu en de yoga wilde zijn kreupele been hem nogal eens in de steek laten, dan zakte hij er zo doorheen en kon hij nog maar net voorkomen dat hij in het koude water zou vallen.
Het ijzige bergwater, dat met het verloop van tijd al maar koeler werd naarmate de winter in aantocht kwam.
Toch was het niet alleen maar evenwicht en precisie, wat Saffiera Elias trachtte te leren. Zo is het ook vandaag niet voor de eerste keer dat hem een snelheidstraining te wachten staat. En niet alleen snelheid is belangrijk, ook uithoudingsvermogen en snel denkwerk is een belangrijk onderdeel. Tenminste, dat is wat ze de dag van tevoren aan hem had verteld. Wat het exact is, weet hij ook niet, bedenkt hij zich, als hij blootsvoets op weg gaat naar de standaard trainingsplaats, de ruïne van een tempel die eens bedoeld was voor de verering van de draken en hun schepper, Torin.
Hij denkt terug aan de afgelopen weken terwijl hij zich een weg baant door het stof, proberend om zo min mogelijk stenen en takjes te raken zonder te kijken, om blaren te voorkomen terwijl hij zichzelf traint alles op te merken, zoals zijn beide leraressen hem aangeraden hadden.
Vrouwe Du'Quinione heeft er voor gezorgd dat hij de Latijnse taal steeds meer eigen had gemaakt, zodat hij flink wat zinnen en begrippen in de taal der Goden kon begrijpen, en zelfs naar behoren kon antwoorden, mocht dit van hem verwacht worden. Daarnaast kent hij nu de volledige familielijnen van de vijf belangrijkste families van de Stad van de Drakenrijders. Zijn manieren zijn aangescherpt, zijn taalgebruik verfijnd, zijn kennis vergroot. En dit alles, allemaal voor het diner van komende avond. De maanavond.
De maanavond is het speciale diner bij volle maan, waarbij elke volle maan het familiehoofd van een ander groot huis uit de Stad van de Drakenrijders de gastheer is. Dit wil zeggen dat elk huis per zomerjaar twee keer een maanavond moet organiseren. Deze zomer is de belangrijkste maanavond van een zeer lange periode – era's, misschien – georganiseerd door Huize Caelum. De volle maan valt voor het eerst in vele zomers tegelijkertijd met het grootste feest van verschillende stammen in de Wildernes – Samhain.
Gezien het feit dat het door Huize Caelum wordt georganiseerd, de familie waar hij verblijft, is hij geacht aanwezig te zijn. Niet alleen omdat hij als deel van het huishouden van de familie verplicht is om er bij te zijn, maar ook omdat hij al wekenlang hét gespreksonderwerp van de dag is, en de familiehoofden van de grote huizen willen hem met eigen ogen zien.
Heer Pàntú Gotuku is immers de enige die hem al eens eerder gezien heeft. En sinds die ontmoeting niet vlekkeloos is verlopen de vorige keer, vreest hij voor de avond waarop hij de andere familiehoofden moet ontmoeten. En die avond is aangebroken. Vanavond zou het zover zijn, maar voor die tijd had hij nog een les tegoed van zowel Saffiera als vrouwe Du'Quinione.
Inmiddels is hij aangekomen bij de oude ruïne, en dit keer weet hij haast direct waar zijn docente zich bevindt. In een voor zijn doen stevige looppas hinkt hij naar de rivier, waar Saffiera hem inderdaad op staat te wachten, met twee dikke stokken zo lang als een volgroeide man.
Ze glimlacht niet als ze hem ziet, ze toont geen blijk van herkenning als ze hem opmerkt, niets. Haar gezicht is, zoals altijd, een brok koele berekening, een emotieloze uitdrukking.
Zodra hij binnen gehoorbereik is – wat een relatief korte afstand tot haar is in verband met de bulderende rivier die met de dag sneller lijkt te stromen – gooit ze hem een van de twee stokken toe, die hij, met dank aan zijn verbeterde reflexen, weet op te vangen.
"Houding." Ze loopt om hem heen terwijl hij gaat staan zoals ze hem eerder geleerd heeft bij enkele lessen in kungfu en yoga. Zijn benen wijd uit elkaar, balancerend op de ballen van zijn voeten, zijn gewicht verdelend over zijn beide steunpilaren. Zijn rechterhand heeft hij gesloten om de stok, een beetje uit het midden zodat het bereik groter is. Zijn linkerarm heeft hij voor zijn borst en gezicht, om die te beschermen tegen een eventuele aanval. Hij vraagt zich niet af waarom hij nu al zo moet staan, dat heeft hij inmiddels al afgeleerd. Hij let slechts op wat zij doet, terwijl ze met langzame passen om hem heen loopt. Hij draait voorzichtig met haar mee, de pijn in zijn heup negerend, ook zoals ze hem geleerd heeft. Laat je tegenstander nooit zien dat je zwakke punten hebt. Let alleen op wat zij uitvoeren, denk niet na, maak je hoofd leeg. Een sterke geest zorgt voor een sterk lichaam, een goed observatievermogen, een goede houding en de juiste tactiek zorgen voor een sterke geest in een gevecht. Het is beide belangrijk wanneer je je verdedigt of vecht. Ben alert, altijd.
"Snelheid." Met een vlugge tik weet ze hem tegen zijn schouder aan te slaan, om vervolgens, wanneer hij haar probeert te raken, weer vlug buiten zijn bereik te dansen. Aan haar gezicht is niet te merken dat ze zojuist iets heeft gedaan of van plan is iets te doen. Hoe goed hij haar ook bestudeert, hij krijgt het niet voor elkaar enige informatie op te doen uit haar ogen.
"Kracht." Ze haalt hem bijna onderuit wanneer ze hem van de andere kant benaderd met een klap tegen zijn linkerzij, waardoor hij uit balans raakt.
"Behendigheid." Door af te maken waar ze aan begonnen was, zorgt ze ervoor dat hij plat op zijn rug belandt wanneer ze hem van achteren onderuit haalt met de stok. Zijn ademhaling valt even stil van de harde klap, maar ze geeft hem maar amper tijd om overeind te komen en zijn houding weer aan te nemen voordat ze hem alweer omslaat, vol op zijn buik dit keer.
"Opnieuw."

Met een hete natte doek poetst hij het stof van zijn gezicht en het zweet uit zijn haar, waarna hij zich nogmaals onderdompelt in het heerlijk warme water van zijn bad. Het ruikt heerlijk, naar munt met een vleugje van iets zoutigs, als fris water uit de zee. Hoe hij weet hoe dat ruikt weet hij niet, maar de zoute en toch mintachtige geur deed hem aan de zee denken, en aan de hemel, wat toepasselijk is. Caelum betekent immers hemel in de taal der Goden, zoals vrouwe Du'Quinione hem geleerd heeft in de afgelopen weken. Hij blijft nog even rustig weken in het warme muntwater voordat hij geroepen wordt door zijn persoonlijke jonge dienster.
"Elias?" hoort hij Norryah vragen. "U moet zich klaar gaan maken voor de maanavond, Heer Caelum heeft u verzocht eerder aanwezig te zijn."
Hij zucht. "Natuurlijk, kun je mijn kleren klaarleggen en me een handdoek aangeven?"
Ze geeft hem een hemelswitte handdoek aan, zacht als dons. "Uw kledij ligt al klaar, heer. Het is een wit gewaad met gouden accenten, zoals door Heer Forto Caelum uitgezocht. Hij beschouwt u als een lid van Huize Caelum, Elias. Dat is een goed teken." Ze houdt even stil terwijl ze rustig toekijkt hoe hij zich onhandig afdroogt, balancerend op zijn linkerbeen. Hij zal een groot deel van de avond en nacht moeten staan, dus hij wil zolang het nog kan zijn pijnlijke heup ontlasten.
"Wilt u dat ik u nog even insmeer met muntolie, Elias?" Norryah staat al klaar met een kommetje dikke, glimmende olie waardoor hij het gevoel heeft dat hij niet meer kan weigeren. Hij knikt kort en ze gaat direct aan de slag. Een veegje achter zijn oren, in zijn hals, op zijn borst, in zijn nek en op zijn polsen. Hij voelt zich net een muntblaadje nadat ze klaar is, zo sterk vindt hij de geur.
"Het ruikt nu nog sterk, maar dat trekt snel weg. Beloofd." Ze haalt verontschuldigend haar schouders op. "Nu, he- Elias, hier is uw witte gewaad, op uw bed ligt nog een staf die u kunt gebruiken bij het lopen, om uw heup te ontlasten."
Hij zucht opgelucht, een staf! Zo hoeft hij niet mank en gepijnigd de avond door te komen, en kan hij zijn kreupelheid zoveel mogelijk verbergen.
Op het bed zittend trekt hij zijn onderkleding aan, waarna hij het zijden gewaad over zijn lichaam laat vallen. De zijden stof voelt licht op zijn huid, glijdt zacht over zijn armen bij elke beweging. De mouwen zijn afgezet met goudstiksels, geborduurd op de stof in een indrukwekkend patroon waarin draken een duidelijk voorkomend motief zijn. Ook de riem die het wijde gewaad bij zijn middel bij elkaar houdt, heeft een gouden kleur. Gezien het feit dat de officiële kleur van Huize Caelum , wit is, heeft zijn houten staf ook een witte kleur, met een aantal gouden accenten aan de top die op gelijke hoogte van zijn gezicht zit. De ogen van de kop van de houten draak, zijn met goud gevuld, wat een teken is van rijkdom. Hij voelt zich goed, wanneer hij zichzelf bekijkt. Hij lijkt een lid van het koninklijk huis van Angora, een nobelman, een uiterst rijk persoon.
Een waarachtig lid van Huize Caelum.
Ja, dat voelt zeker goed.

"Over enkele uren zullen de eerste gasten binnendruppelen, als eerste leden van onze eigen familie en hun verloofden of echtgenoten," legt Forto Caelum, het hoofd van Huize Caelum uit. "Dat wil zeggen, mijn moeder Keya, die je kent, mijn vrouw Anyana van Huize Vigor, die je inmiddels al eens hebt ontmoet, mijn broer Xian, mijn zus Amara en haar echtgenoot Fleming Ignem, mijn zoon Zafux en zijn verloofde Yuuki Ignem, mijn dochter Regina en haar echtgenoot Darryl Aeris en hun dochtertje Nebula."
Hij zegt het, ervan uitgaande dat hij de familielijnen van elk huis inmiddels volledig beheerst. Dat is ook zo, vrouwe Du'Quinione heeft er voor gezorgd dat hij dat als eerste in zijn hoofd moest stampen voor het diner. Het zou uiterst ongemakkelijk en onbeleefd zijn als hij niet iedereen bij naam kent, of kan herkennen aan de kleur van hun gewaad. Hij heeft geleerd dat elk Huis een kleur heeft waarmee ze zich mee identificeren op belangrijke gelegenheden. Zo heeft Huize Caelum een witte kleur, en bijvoorbeeld Huize Vigor groen, en Huize Ignem rood.
Het ezelsbruggetje om te onthouden waarom die kleur er bij hoort had hij zelf bedacht, hij vertaalde de namen van de era's oude families vanuit de taal der goden – het Latijn – terug naar zijn eigen taal, om er vervolgens een kleur aan te koppelen die er volgens hem het beste bij paste. De overige kleuren heeft hij maar gewoon uit zijn hoofd geleerd.
"Met de leden van mijn familie kun je gewoon zo goed als vrijuit praten, al verwacht ik van je dat je te allen tijde beleefd blijft en niets verteld over dingen die je belangrijk lijken aan dit huis. Bij de andere families wil ik dat je op je woorden let. Sommige dingen kunnen in het verkeerde keelgat schieten, en de maanavond is de avond in de maand waar alle families in vrede met elkaar omgaan," gaat Forto met een streng gezicht verder. Elias probeert alles te onthouden, al ziet hij er de logica wel van in. Zoals hij van vrouwe Du'Quinione, en Forto Caelum, en Norryah, en zo ongeveer iedereen met wie hij spreekt in het huis gehoord heeft, zijn er overal spionnen, heeft elk familiehoofd van elk Huis overal ogen en oren, zelfs in het huishouden van andere Huizen. Het is niet te voorkomen, vandaar dat belangrijke zaken nooit in het openbaar worden besproken.
Elias knikt. "Komt goed, Heer," zegt hij luid.
"Goed," knikt Forto, "dan daarna zullen de overige personeelsleden verschijnen om iedereen zo goed mogelijk in zijn behoeften te voorzien, en als deel van de familie aanspreekbaar zijn. Hieronder vallen bijvoorbeeld de butler, je docente in de Drakenleer en enkele van de diensters." Hij kijkt niet eens naar Elias om te zien of hij het begrijpt, hij gaat gewoon door. "Dan zullen de personeelsleden van de andere Huizen binnenkomen om alles na te gaan of het veilig genoeg is voor hen om te komen, waarna vervolgens de familiehoofden van de andere Huizen zullen toetreden, tegelijkertijd met hun familieleden."
Nu kijkt hij Elias recht aan. "Er zal je een aantal keer gevraagd worden hoe je hier terecht bent gekomen, en ik wil dat je enkel en alleen de harde waarheid vertelt, maar je laat je vriendinnetje Arya weg. Overal. Doe alsof ze nooit bestaan heeft. Denk er om, er wordt morgenochtend besloten wat er met je gaat gebeuren, dus zorg er voor dat je een goede indruk achterlaat bij de familiehoofden en hun geliefden en dierbaren. Zij zullen beslissen over je lot, dat weet je."
Elias knikt, nu lichtelijk nerveus. Hij moet een goede indruk achterlaten, en dat is dan ook wat hij zal doen. Forto lijkt tevreden te zijn, want hij draait om. "Ik raad je aan nog even te mediteren op je kamer, om een zo rustig mogelijke indruk te maken. Ik zal je laten halen op het moment dat ik je hier weer terug verwacht."

*******

Heeeyy!
Ik ben weer terug van weggeweest, en druk bezig met het schrijven van de nieuwe hoofdstukken die nog komen gaan. Ik weet dat ik jullie erg lang heb laten wachten, dus ik kon het niet laten om dit deel van het hoofdstuk meteen te plaatsen zodra ik het af had. Dit betekent dus wel dat ik nog geen voorraadje heb opgebouwd *Aaaahwww* en dat de volgende update nog wel even op zich kan laten wachten, omdat ik ook nog bezig ben met mijn andere verhaal "brievenbundel," het verhaal dat ik inmiddels bijna heb afgerond. Tegen de tijd dat ik weer een klein voorraadje heb opgebouwd, zullen de updates weer regelmatig(er) worden. In elk geval heel erg bedankt dat jullie zijn blijven hangen hier!
Xxx en een dikke knuf,
Sanne (PhoenixPhee)