Ze liepen door een stuk van de drakentuin waar Ailith nog nooit was geweest. Niet dat ze op veel andere plekken was geweest, maar toch. Ze bevonden zich nu op een plek waar de bomen die bij de ingang stonden, die Ailith kende, heel klein leken en niks bijzonders. Hier waren geen bomen, alleen gras en een beekje dat op zijn eigen gemak voortkabbelde. Verder schemerde het en zweefden kleine lichtbolletjes om hun hoofden heen.

'Welkom in het grasland,' zei Femmin en had een vriendelijke glimlach op haar gezicht. 'Vandaag zullen jullie leren hoe de draken die in het donker leven hun zintuigen gebruiken om te kunnen vliegen.' Iemand stak zijn hand op.

'Is dat dan met sonar en zo?' vroeg die toen mevrouw Femmin hem toestemming had gegeven te praten.

'Niet helemaal,' zei ze en keek omhoog. 'Zo te zien komt daar ons voorbeeld aan.' Ailith keek omhoog en zag niks in eerste instantie. Maar even laten konden haar ogen de draak in de steeds donker wordende ruimte zien vliegen.

'Ik zie niks,' zei Raïza en Ailith keek opzij.

'Meer naar rechts,' zei ze en Raïza slaakte een kreek van opwinding.

'Ik zag hem!' zei ze en lachte.

'Ik ben trots op je,' zei Brynna. 'Misschien hoeven jouw ogen toch niet nagekeken te worden.' Raïza gaf Brynna een verontwaardigde blik, maar kon niks terugzeggen, omdat de draak op de arm van mevrouw Femmin landde.

'Welkom, Quwt,' zei ze tegen de kleine draak die een gorgelend geluid maakte en met zijn vleugels nog wat heen en weer flapperde. Hier en daar werd er vol bewondering adem gehaald.

'Zo als jullie zien is Quwt niet heel groot. Hij is nu een jaar oud en behoort tot een groep draken die langzaam groeit,' ging Femmin verder en aaide de draak zijn snuit. 'Verder is hij een nachtdraak en dat is precies de reden waarom hij hier is.' Femmin knikte en de ogen van Quwt leken van plezier op te lichten. Hij spreidde zijn vleugels en vloog van haar arm af. Even later zigzagde de draak met een hoge snelheid tussen alle studenten door en landde uiteindelijk op Raïza's hoofd.

'O,' zei die. 'Hallo.' Raïza lachte en de draak leek het wel naar zijn zin te hebben tussen horens.

'Zo als je ziet heeft Quwt een beschermende plek gevonden. Kijk nu goed wat er nu gebeurt.' Mevrouw Femmin haalde een zaklamp tevoorschijn en richtte het op Raïza's voorhoofd. Quwt maakte een piepend geluid en kroop in een, zijn vleugels vouwde zich over zijn kop en lichaam en hij werd bijna helemaal onzichtbaar. Hij bleef piepen en Raïza werd er duidelijk door beïnvloed.

'Mevrouw,' zei ze met trillende stem. 'Alstublieft, kunt u daarmee stoppen?' Femmin keek haar verbaast aan, maar deed de zaklamp weg. Het gepiep hield op en Raïza leek zich nu ook te ontspannen. 'Bedankt,' zei ze en de draak gromde instemmend mee.

'Zo als jullie hebben gezien houd Quwt niet van licht, je zult hem daarom ook nooit in de ochtend hier in de tuin kunnen vinden. Mijn opdracht nu voor jullie: vind een draak, eentje die wakker is,' zei mevrouw Femmin. 'En Raïza, jij hebt geluk.' Raïza glimlachte, maar Ailith kon duidelijk zien dat ze nog een beetje van slag was van wat er eerder was gebeurt.

'Zucht,' zei Brynna en liet haar hoofd in haar nek vallen. 'Nu moeten we nog op speurtocht!' Ze maakte een klagend geluid, maar ging toch samen met Ailith opzoek.

'Jij redt je wel?' vroeg Ailith aan Raïza. Ze lachte.

'Ik heb net een nieuwe vriend gemaakt, ik red me zeker.' Ailith knikte en wilde op dat moment eigenlijk ook horens hebben zodat ze daarmee draken kon vangen.

'Hup, kom op Ailith, ik wil ze vinden voordat het helemaal donker is en ik echt niks meer kan zien.' Brynna pakte Ailiths arm en sleurde haar mee.

———

Al snel bevonden ze zich tussen de dichtstbijzijnde bomen. Mede door Ailith die veronderstelde dat als draken een beschermende plek wilden vinden, zoals Quwt, ze waarschijnlijk tussen een stel takken zouden zitten. Brynna knikte instemmend en ze besloten dat de een de linkerkant in de gaten hield en de ander de rechterkant.

'Euhm, Brynna,' zei Ailith op een gegeven moment en haar vriendin keek naar waar zij naar keek. 'Ik denk dat we iets te ver zijn.' Tussen de bomen door konden ze een andere groep zien, de groep die door Verurs werd begeleid en Brynna maakte kost geluiden.

'Ugh, niet hij weer,' zei ze en keek met afschuw naar hoe de meeste studenten aan zijn lippen geplakt stonden. 'Dit is echt niet gezond.'

'Laten we die kant op gaan,' zei Ailith en wees naar rechts. Brynna knikte en ze begonnen weer met lopen.

'Maar ik snap het echt niet! Wat zien ze in die man?!'

'Jaloers?' grapte Ailith en Brynna zuchtte.

'Ja, misschien wel...'

'O? Vertel?' zei Ailith met een duivelse grijns op haar gezicht. 'Welk duister achtergrondverhaal verberg je?' Brynna begon te lachen.

'Niet zo,' zei ze lachend. 'Het is meer dat hij zo makkelijk aandacht krijgt door niks te doen. Het is gewoon vervelend,' voegde ze er zuchtend aan toe.

'Ervaring?'

'Ja, maar dat verhaal ken je...'

'Ja,' zei Ailith en wist waar Brynna op duidde. Het was niet per se dat Brynna een hekel aan die man had, maar dat meneer Verurs haar heel erg deed denken aan haar broertjes. Brynna was de een na oudste en leek daardoor in de schaduw van haar broers en zussen te staan. Hoe veel ze ook haar best deed, haar broertjes, zusje en haar oudere zus deden niks en werden meer in het huis gewaardeerd dan zij.

'Ik hoop dat hij gewoon een miserabele jeugd heeft gehad.' Nu was het Ailith beurt om te lachen.

'We zijn weer lekker duister vandaag,' zei ze en zorgde dat ze langzaam maar zeker van Verurs' groep wegliepen.

'Als ik te licht zou zijn, zouden we nooit een draak kunnen vinden,' zei Brynna lachend en leek haar eerdere droefigheid te vergeten. 'Ik heb nu het gevoel dat we er een gaan tegen komen.'

'Ik hoop twee,' zei Ailith, 'want zo meteen bedoelde Gewn, ik bedoel mevrouw Femmin, dat ieder apart er een moet hebben gevonden.'

'Haar lessen kennende wel...' zei Brynna bedenkelijk. 'Maar jij kent haar beter dan ik.'

'Klopt, laten we er dus twee zoeken.' En zo vervolgden ze hun zoektocht, maar zonder veel succes. Brynna schreeuwde gefrustreerd.

'Waar zijn die Harehe beesten!' zei ze en Ailith kreeg opeens een ingeving.

'Wacht!' zei ze en gebaarde naar Brynna dat ze dichterbij moest komen. 'Femmin zei dat we gingen leren hoe draken in het donker kunnen vliegen,' vervolgde Ailith fluisterend.

'Ja, zo iets,' fluisterde Brynna terug.

'Dus stel, je wilt je studenten iets leren en je stuurt ze op pad. Wat betekent dat?' Brynna dacht na en keek Ailith daarna stralend aan.

'Je bent geniaal!' zei ze en hield daarna haar handen voor haar mond. 'Je hebt gelijk en geluid kan zomaar iets zijn wat die beesten afschrikt.' Ailith knikte, blij dat Brynna het nu ook door had.

'En daarnaast,' ging Ailith verder op een zachtere toon. 'Zitten ze, de draken, ergens verscholen tussen scherpe dingen die als bescherming kunnen bieden. Al denk ik dat dat alleen voor de kleine draken geld.'

'Denk jij wat ik denk?' zei Brynna en Ailith zag een gezichtsuitdrukking die ze herkende als een die onheil bracht.

'O, nee,' zei ze.

'O, ja. We gaan een stel grote draken vangen!'

'Dat gaat ons echt niet lukken...' zei Ailith terneergeslagen, omdat ze doordat idee aan haar lengte herinnerd werd.

'Echt wel! Wie heeft hier platina bij het hardlopen gewonnen vorig jaar?' Brynna wiebelde haar wenkbrauwen wat. 'Een draak vangen is een eitje vergeleken met dat!' Ailith twijfelde aan dit plan, maar een andere optie hadden ze niet echt als ze geen kleinere konden vinden in deze steeds dikker wordende duisternis. Daarnaast stond Ailith altijd open voor een avontuur en opzoek gaan naar draken viel daar onder.

'Oké, vooruit,' zei ze uiteindelijk en Brynna juichte.

'Opzoek naar gigantische draken!' Ze vervolgde weer hun weg, maar net iets anders dan voorheen. Ze begonnen te luisteren en hoopten zo een zware ademhaling van een grote draak te kunnen horen. Na een tijdje bleek Phillé leek bij hen te zijn, want ze vonden een drakennest.

'Dit is precies wat we nodig hadden,' zei Brynna zacht. 'Er ligt daar een jonkie. Als we die pakken hebben we een kans dat de moeder achter ons aankomt.' Ailith knikte en voelde de adrenaline naar haar hoofd stromen.

'Wie pak hem?'

'Steen, papier, schaar?' vroeg Brynna en Ailith knikte. Brynna won.

'Klaar?' Brynna knikte en sloop naar het nest toe. Ailith was op haar hoede en stond achter de boom te wachten op het teken. Brynna pakte het drakenjong voorzichtig op en knikte waarna ze begon met rennen. Ailith kwam uit haar schuilplaats en liep naar de slapende moeder draak toe.

'Sorry, u wakker te maken,' zei Ailith, 'maar er is net iemand met uw kind weggerend.' Het ooglid ging omhoog en Ailith slikte. Een fel blauw oog keek haar doordringend aan, maar de draak leek wel te hebben begrepen wat Ailith gezegd had. Ze keek namelijk om zich heen, zoekend naar iets. Uiteindelijk gromde de draak en keek Ailith vragend aan. Het viel Ailith op dat de ogen van de draak een rare reflectie hadden in het donker. Was dat het antwoord op de vraag van Femmin? Ailith wilde er niet te veel aandacht aan besteden en het reptiel voor haar nu zo snel mogelijk naar de verzamelplaats te brengen.

'We moeten nu weggaan,' zei Ailith. 'Anders ontsnapt ze met uw kind!' De draak kneep haar ogen samen en stond op haar kop bleef nog steeds dichtbij de grond zodat ze Ailith in de gaten kon blijven houden. De draak gromde en draaide iets met haar kop om aan te geven dat Ailith de weg moest wijzen. Toen begon het rennen. Brynna had natuurlijk al een grote voorsprong en Ailith zou haar nooit meer in kunnen halen als Brynna niet zou stoppen bij de verzamelplek. Ze bleken niet al te ver van de plek verwijderd te zijn en Ailith vond het bijzonder dat de draak steeds naast haar was blijven lopen zonder er zelf vandoor te gaan. Ze keek opzij en glimlachte. De draak gromde en voorkwam daarmee dat Ailith tegen een boom aan liep. Ze ontweek het hout op het laatste moment en bedankte de draak die tevreden gromde. Ze kwamen aan het eind van het bos en de ogen van de draak waren gefixeerd op de kleine draak die aan Brynna's been vastgeklemd zat. Twee vleugels werden uit geslagen en de draak wilde het laatste stukje vliegen.

'Stop!' zei Ailith en de draak stopte met lopen en vleugels uitslaan. Haar felblauwe ogen werden klein en keken haar geniepig aan. Ze gromde diep. En wierp daarna haar kop de lucht in. Ze brulde, maar het was niet te horen. Ailith keek gespannen toe, dit was niet goed. Achteraf gezien bleek het wel goed te zijn, want alleen de kleine draak reageerde erop. Het dier maakte zich los van Brynna's been en flapperde vrolijk naar zijn moeder toe die bij de bosrand stond te wachten. De moederdraak kwam haar kind tegemoet en liet de kleine draak haar rug op gaan. Ailith verwachtte dat ze nu weg zou vliegen, maar wonder boven wonder bleef ze Ailith volgen tot ze bij de kleine groep mensen waren. Daar liet ze zich in het gras vallen en bleef daar met half gesloten ogen liggen. Ze opende haar ogen weer helemaal toen ze merkte dat er iemand zich over haar heen boog.

'Goed, gedaan,' zei mevrouw Femmin. 'Jullie zijn de eerste die een grote draak hierheen hebben weten te lokken.'

Ik ga momenteel stuk door mijn eigen grappen 😂😂😂
Brynna is geweldig, ik hou van die meid 😆

En ja, de draak heet Quwt omdat die cute is 😆 (sorry voor de slechte humor van dit hoofdstuk 😂)

Groezzelz!