'Het valt toch wel mee?' vroeg Raïza, Ailith schudde haar hoofd.

'Ik heb echt te veel gemist,' zei ze en keek een beetje verdrietig naar de grond.

'Maar,' zei Raïza.

'Maar?'

'Maar, je hebt nu wel de tijd bij de draken.'

'Hoe bedoel je?' vroeg Ailith verward, omdat ze duidelijk geen idee had waar Raïza op doelde.

'Het was echt druk toen, iedereen wilde die beesten zien. Ik heb het geluk dat ik een meter tachtig ben, dus ik kon er makkelijk over heen kijken. Al had ik wel wat dichterbij willen staan om de uitleg goed te kunnen horen...' Raïza zuchtte en stopte een pluk haar achter een van haar horens.

'Dan heb ik inderdaad geluk,' zei Ailith bedenkelijk.

'De les is voorbij,' zei de leraar. 'Jullie mogen gaan.' Ailith wisselde wat oogcontact met haar vriendin.

'Die man staat vast al te wachten. Ik red me heus wel!' Van dat tweede was Ailith wel overtuigd, van dat eerste niet. Iemand die pas een paar seconden voordat de les begint verschijnt, vond ze niet iemand die al zou zitten wachten. En gelijk had ze. Meneer Verurs kwam net aanlopen toen ze het lokaal verliet.

'Kom je mee?' vroeg hij. Ailith knikte en zwaaide nog naar Raïza die haar duimen opstak. Ailith lachte, maar volgde Verurs daarna snel.

'Waar verblijven de draken eigenlijk? Ik zie ze wel zo af en toe vliegen, maar...' vroeg Ailith aan meneer Verurs.

'Daar kom je zo achter,' antwoordde hij eentonig en Ailith keek hem vreemd aan. Was het zo veel moeite dat te vertellen?

Ze liepen helemaal naar beneden, drie trappen af. Waarom ze de lift niet namen bleef voor Ailith een raadsel, maar ze voelde geen drang het te vragen. Net toen Ailith dacht dat ze er wel erg lang over deden, stopte Verurs. Ze stonden bij een deur die dichtbij het altaar van Norarè stond, de God van de draken die altijd op een vreemde manier vereerd werd.
Ailith werd er altijd door afgeleid en vandaag was geen uitzondering. Ze keek naar het blok dat op een voetstuk stond. Om het voetstuk heen stroomde water dat van een trap afliep. Je kon naar het altaar toe lopen door van steen naar steen te gaan met grote stappen. Maar het water was niet het vreemde en hetgeen dat Ailith altijd zo fascineerde. Wat altijd haar aandacht trok, was het gat in de muur. Dat gat stond in verbinding met het zwarte marmeren blok op het voetstuk en liet zonlicht door. Dat zonlicht scheen als een schijnwerper op de kubus en gaf het ondanks dat het marmer altijd koud aanvoelde een warme gloed.

'Mevrouw Ambres?' De vraag haalde Ailith uit haar waas.

'O, ja. Sorry, ik kom al,' zei ze snel en volgde meneer Verurs de deur door.

Ze liepen een glazen gang door, maar er was niet veel te zien naast het bekende interieur dat overal in de academie te zien was. Ailith was ondanks dat het niet veel zou voorstellen toch wel een beetje zenuwachtig. Stel dat de draken haar niet mochten of er iets raar zou gebeuren net wanneer ze naar binnen zou stappen.

'Graag geen geluid maken totdat ik je er weer toestemming voor geef,' zei Verurs en had zijn hand op een metalen deur gelegd. Ailith knikte onderdanig en vergat al haar angsten. Ze wilde nu alleen nog maar weten wat er zich achter die deur bevond! Verurs ging als eerst, dat was vanzelfsprekend, en Ailith volgde langzaam zodat ze alles goed kon opnemen. En wat ze moest opnemen was veel. Om hen heen stonden veel bomen die ver naar boven reikten, sommige raakten het plafond zelfs. Voor hen een pad dat naar boven leidde waar een rotsachtig sculptuur stond.

'Jeetje,' zei Ailith zacht en kreeg een waarschuwende blik van de man voor haar. Ze hief haar handen op als excuus en Verurs draaide zich weer om. Ze liepen het pad op en Ailith kon nu ook water horen stromen, maar waar het was zag ze niet. Ze wilde het vragen, maar hield zich in denkend aan die boze blik. Ze ademde diep uit en ving haar eerste glimp van een draak op. Een glimmend reptiel dat een duikvlucht in de lucht maakte en ergens even later in een boom neerstreek. Ailith maakte oogcontact met het dier dat haar met een schuin kopje aankeek en zijn vleugels daarna weer spreidde.

'Ik denk dat het veilig is,' zei Verurs uiteindelijk en Ailith keek hem vragend aan.

'Hoezo was het gevaarlijk dan?' Verurs lachte zacht.

'Een oude draak die een ongeluk heeft gehad en niet goed tegen geluid kan.'

'Ow,' zei Ailith en keek rond.

'Heb je vragen?' vroeg meneer Verurs haar.

'Ja,' antwoordde ze. 'Hoeveel draken zitten hier eigenlijk? En hoe groot is dit wel niet?'

'Ik heb werkelijk geen idee, waarschijnlijk meer dan duizend. En dit neemt bijna een vierde van de academie in.'

'Wow.' Verurs knikte instemmend.

'Geen vragen hier meer over?' Ailith schudde haar hoofd. 'Goed, dan gaan we nu verder met de rondleiding.'

Ze liepen om de rost heen en Ailith zag zo hier en daar puntige staarten uit de gleuven steken. Ze vroeg zich af hoeveel er in zouden zitten en of de rost misschien wel een ingang was naar een ander deel van het gebouw. Verurs begon plots op zijn vingers te fluiten. Hij keek de lucht in en even later kwam er een roetzwarte draak hun kant op vliegen. Het beest was groot en Ailith deed een stap naar achteren. De draak landde voor Verurs neus en maakte een knetterend geluid. Dat geluid ging gepaard met bliksemschichten die zich over zijn huid bewogen en de draak lichtte geel op. Verurs keek de draak met een omhoog getrokken wenkbrauw aan waardoor het dier snoof en zijn elektriciteit achterwege hield.

'Goed,' zei Verurs met een glimlach en legde zijn hand op de snuit van de draak. 'Dit is Taykir.' Ailith werd aangekeken en ze slikte, die draak was wel een beetje eng.

'Euhm, hoi?' Verurs lachte.

'Taykir, dit is Ailith, iemand in de draken opleiding.' Taykir kantelde zijn hoofd en keek Ailith doordringend aan. Nog een paar ogen gingen open waardoor Ailith schrok en bijna naar achter struikelde. Verurs lachte weer, maar Ailith zag de lol er niet van in.

'Ik zal je wat dingen over Taykir en andere draken vertellen,' zei Verurs en krabde de draak onder zijn kin. 'Taykir bezit vier poten, vier ogen, vier staarten en vier vleugels. De magie die hij bezit komt van de bliksem en zorgt voor zijn zwarte huid.' Ailith knikte.

'Moet ik dit eigenlijk opschrijven?'

'Nee, je onthoudt het wel.'

'Als u het zegt...' zei Ailith twijfelend.

'Maar verder, bij andere draken kunnen de aantallen van ledematen verschillen. Je hebt bijvoorbeeld draken die maar twee poten en vleugels hebben, ook wel een wyvern genoemd. Je hebt de normale draken die vier poten hebben, twee vleugels, een staart en twee ogen. Maar door de jaren heen zijn er veel variaties gekomen in zowel poten als vleugels als ogen als staarten.' Verurs stopte met praten en dacht na. 'Naast de ledematen heb je ook verschil in grote. Die varieert tussen de vijf centimeter en de drie meter. Tot de een meter worden draken drakonites genoemd.'

'Moet ik dit echt niet opschrijven?'

'Ik houd je niet tegen.' Ailith rolde met haar ogen en haalde haar tas van haar schouder. Ze pakte een pen en schrift en schreef de informatie op.

'Kan ik verder?' Ailith knikte. 'We houden ons hier bezig met de draken boven de een meter, zul je wel begrijpen. Aan het eind van het eerste blok zal je een draak uit kunnen kiezen om de rest van je opleiding mee te doen.'

'Wat? Echt?' Verurs knikte en Ailith lachte, ze had niet verwacht dat dat al zo snel zou zijn!

'Je moet wel je draak kiezen op basis wat je in de volgende jaren wil gaan doen.'

'Wat kan ik allemaal doen dan?' Verurs keek haar aan.

'Er is een informatieavond daarover binnenkort. Het heeft geen zin voor mij om je dat allemaal nu al te vertellen.'

'A-ha,' zei Ailith en vond dat meneer Verurs zich wel een beetje lui gedroeg. Waren leraren er niet om antwoorden te geven?

'Maar wat ik je nu al kan vertellen is dat er vele mogelijkheden zijn in het onderzoek naar draken.' Ailith knikte.

'En wat heeft u dan gedaan om hier te komen?' vroeg ze, want veel beters wist ze niet te vragen. Verurs keek haar over zijn bril aan.

'Ik doe onderzoek naar het verleden van draken,' zei hij. 'Daarnaast ben ik leraar om geld te verdienen voor een onderzoek dat ik wil uitvoeren.'

'Onderzoek naar wat?' vroeg Ailith. 'Goud?' voegde ze er zacht aan toe en hij lachte.

'Nee, geen goud. Dat zou een verloren zaak zijn.' Ailith beet op haar lip.

'Het is geen verloren zaak...' zei ze zacht en keek naar de grond.

'Volgens mij ben je haar echt, niet?'

'Hoe bedoel je?' Verurs lachte weer.

'Laat maar. Maar als je het wil weten: ik wil onderzoek doen naar de voorouders van onze draken, de grote draken van de mythes. Vraag je je ooit niet eens af waarom ze het in de geschiedenis boeken het hebben over draken die met hun kop de wolken raken als ze op de grond staan?'

'Eerder waarom goud niet zou moeten bestaan als er wel mythes over zijn,' zei Ailith, niet van plan dat onderwerp te laten vallen. Verurs leek na te denken.

'Ik weet het goed gemaakt,' zei hij. 'Als ik in dat onderzoek ooit iets vind wat op goud wijst kom ik je opzoeken.'

'Sorry?'

'Ten minste als je op de academie blijft zitten. Ik denk dat ik het geld over ongeveer drie jaar bij elkaar heb namelijk.'

'Hoezo, zou ik niet op de academie blijven zitten?'

'Oh, je was er de eerste week niet...' zei Verurs en drukte zijn bril hoger op zijn neus en keek haar aan. 'Ik had toen verteld dat tachtig procent het derde jaar niet haalt.'

Yay, draken!

Grappig feitje: Drakonites waren draken die ik ooit voor een ander verhaal bedacht heb, maar nooit uitgewerkt heb xD En toen dacht ik: Ach waarom ook niet. Dus hier zijn de kleine draakjes dan :P

Oh, bijna vergeten. Volgende twee weken geen updates! Woensdag (help) beginnen mijn examens en die gaan door tot 22? mei.

Ik heb er stiekem wel zin in. Want dan kom ik er eindelijk vanaf xD

Groedels en veel geluk aan mijn mede-examenmensjes gewenst! Moge Phillé, de god van geluk,bij jullie zijn :D

P.S. (waarschijnlijk komt de goden lijst in die periode wel online, maar geen echte update dus)