De wekker ging en doodvermoeid rolde Ailith haar bed uit. Ze wreef een paar keer in haar ogen, het was vijf t-a. Over precies één tijdperk moest ze op de zestiende verdieping zijn en ze hoopte vurig dat Scot er was om haar daar heen te vliegen. Ze liep naar beneden, naar de keuken toe en stelde de koelkast in. Even later stond het eten voor haar klaar en was de koffie warm. Ailith gaapte en wreef weer in haar ogen. Waarom was het zo vroeg? Ze prikte in haar boterham, maar at hem uiteindelijk toch op. Ze keek op de klok en zag dat ze nu nog maar een half uur had! Geschrokken pakte ze haar koffiemok, morste wat op haar pyjama en liep met koffie en al naar boven. Ze kleedde zich snel om en nam zo nu en dan een slok van haar ochtend drank. Uiteindelijk sloeg ze het laatste beetje naar achter en rende half naar de gang toe. Daar pakte ze haar tas, haar jas en opende de deur. De kou sloeg in haar gezicht, het was donker buiten. Gelukkig wist Ailith dat wanneer de zon eenmaal opkwam het meteen tien graden warmer werd, maar die gedachte kon haar op dit moment niet warm houden. Het was met die reden dat ze besloot om naar de academie te lopen. Al was het nu meer een rustige looppas, want anders kwam ze te laat.

Eenmaal bij het vertrek platform zag ze Scot niet. Wanhopig keek ze om zich heen, het was uitgestorven. Ailith was eigenlijk verbaast over het feit dat de academie überhaupt open was.

'Hey, Ailith,' zei een stem achter haar en Ailith keek op. Voor haar stond een goed vriendin van haar, een Telyin. Ze was lang, had een blauwe huid en horens die als een soort krans uit haar hoofd staken. Haar haar was zwart, lang, had hier en daar een edelstenen kraal en zat zo nu en dan vast in een hoorn.

'Raïza!' zei Ailith opgewekt, Raïza glimlachte.

'Hey,' zei ze nog een keer. 'Goede morgen.'

'Ja, vertel mij wat! Waarom zo vroeg?'

'Dus jij zit ook bij de draken lessen?' Ailith knikte.

'Ik ben zo blij dat ze me hebben aangenomen!'

'Snap ik, ik was vorige week ook bang dat ze mij niet wilden hebben, maar hier ben ik dan...' Raïza keek op de klok en vloekte. 'Wil je een lift?'

'Graag,' zei Ailith en werd meteen op Raïza's rug gezet.

'Houd je vast, anders komen we te laat!'

'Vertel mij wat,' mompelde Ailith en hield haar vriendin stevig vast. Raïza controleerde nog even of Ailith goed zat en begon daarna met naar de muur toe rennen. Even later raakten haar voeten de muur en ze begon omhoog te lopen. De Telyin stonden hier bekend om en Ailith was samen met Raïza meerdere keren naar een van de muurklim wedstrijden gegaan. Het was Raïza's droom om ooit eerste in de sport te worden en ze gebruikte daarom elke mogelijkheid om beter te kunnen worden.

'Verdieping zestien!' zei Raïza opgewonden en liet Ailith van haar rug afgeleiden. 'En geen recordtijd...' zuchtte ze er achteraan.

'Volgende keer beter, maar laten we nu naar de les gaan,' zei Ailith en begon te lopen.

Een paar minuten voor zes kwamen ze aan en waren meer dan verbaasd dat het hele lokaal, dat best wel heel groot was, al helemaal vol zat. Er waren nog twee plekken, maar niet naast elkaar waardoor Raïza met een pruillip afscheid van Ailith nam. Ailith kwam naast een jongen te zitten die met zijn hoofd op de tafel lag, het was duidelijk dat hij sliep, want zijn ademhaling was te rustig voor iemand die wakker zou zijn. Ailith zuchtte, zakte onderuit in haar stoel en sloeg haar armen over elkaar.

Voorin het klaslokaal stond een bureau, maar de leraar was nergens te bekennen. Uit verveling keek Ailith naar de klok die boven het witte bord hing. Langzaam tikte de minuten voorbij. Pas een paar seconden voor klokslag zes liep er een man naar binnen die Ailith meteen herkende. Het geroezemoes dat er was stierf weg en meneer Verurs keek over zijn bril de klas in. Daarna legde hij een bundel met documenten op tafel en ging in de stoel zitten. Zijn ellebogen zette hij op het tafelblad, zijn handen legde hij op elkaar. Zijn neus drukte tegen zijn duimen aan en zijn blik ging door het lokaal heen.

'Dekado Medrix,' zei hij met luide stem. 'Ik accepteer geen slapende mensen in mijn les.' De jongen naast Ailith bewoog wat en tilde slaperig zijn hoofd op.

'Wat...?' zei hij zacht en keek wazig voor zich uit. Maar toen hij de blik van de man achter het bureau zag schoot hij overeind en ging in een rechte houding zitten. 'Sorry meneer!' zei hij en het zweet leek hem op het voorhoofd te staan.

'Ik wil dit niet meer in mijn les zien,' zei Verurs met samen geknepen ogen en haalde zijn neus van zijn handen. Hij stond op.

'Dit is voor iedereen de tweede week les. Juffrouw Ambres is de enige uitzondering. Is er iemand zo aardig haar te vertellen wat ze heeft gemist?' Niemand stak zijn hand op en niemand nam het woord. 'Goed om te weten dat niemand hier aardig is,' zei Verurs en liep weg bij het bureau. 'We beginnen met de les.' Zijn blik ging naar Ailith toe en ongemerkt ging ze rechter zitten. 'Ik zou je graag na de les willen spreken,' zei hij en deed het scherm achter zich aan.

Al snel merkte Ailith dat ze echt een hele week gemist had. Het was niet vrijwillig, maar ze was blij dat ze er ten minste kon zijn. De les ging dieper in op de processen die zich in een drakenei plaatsvonden. Maar doordat ze bepaalde informatie uit de vorige les had gemist snapte ze maar weinig. Gelukkig was de jongen naast haar zo aardig om de betekenis van sommige woorden toe te fluisteren. Ze bedankte hem na afloop.

'Geen dank,' zei hij. 'Ik ben al blij dat ik niet in de problemen ben gekomen erdoor.'

'Kom je dat dan vaak?' vroeg Ailith nieuwsgierig.

'Nog niet, maar je had de eerste les moeten zien. Echte hel. Het is nu veel beter.' Ailith trok vragend haar wenkbrauwen op, maar ze ging er niet verder op in. Achteraf bedacht Ailith zich pas dat dat kwam doordat meneer Verurs op dat moment achter haar stond.

'Ambres?' werd er gevraagd en Ailith keek om.

'Ja?' zei ze en stopte er snel nog even 'meneer,' achter.

'Wil je nu de stof doornemen, of eerst een kleine pauze?' Ailith keek haar leraar verbaast aan. Ze had verwacht dat hij meteen alles door wilde nemen.

'Nu doornemen is wel goed,' zei ze. 'Moet ik ergens zitten... Of?' Verurs gebaarde naar een kruk naast het bureau, Ailith knikte. De kruk wiebelde een beetje en Ailith vroeg zich af hoe dat kwam. De academie stond namelijk bekend om het feit dat alles in goede conditie was. Ze keek haar leraar vragend aan, maar die had zich al op de leerstof gefocust.

'Ik leer je de basis voor nu. De rest kan je waarschijnlijk zelf wel ontdekken,' zei hij en keek over zijn bril heen.

'En als dat niet lukt?' vroeg Ailith.

'Dan ben ik bereid je het uit te leggen,' antwoordde hij en schoof met zijn hand over het tafelblad waar een scherm verscheen.

Het volgende uur was voor Ailith intensief, voor haar studiegenoten niet, want die hadden een uur meer pauze dan zij had. Ailith zuchtte en probeerde het allemaal te bevatten.

'Dus het vuur beïnvloedt de uitkomst van het ei?' Verurs knikte.

'Inderdaad, als het van de ouders sterk is, is het kind er beter tegen bestand.'

'Oké, was dat het?' Verurs knikte weer en Ailith stond op van de wiebelige kruk. Maar voordat ze het lokaal kon vertalen, werd haar naam nog een keer geroepen. Ze keek om.

'Er was vorige week ook een kennismaking met draken die je hebt gemist,' zei haar docent. 'Zullen we daar een afspraak voor maken?' Ailith knikte enthousiast. Een van de redenen dat ze deze studierichting had gekozen was door de draken!

'Wanneer komt het u uit?' vroeg ze.

'Morgen elk moment van de dag,' zei hij en keek haar weer over zijn bril aan en Ailith veronderstelde dat hij wel verziend moest zijn. Al was het raar dat hij een bril had, omdat magie iedereen kon verlossen van zulke kwalen.

'Dan kom ik morgen na de les,' zei ze.

'Welke les? Dan kom ik je ophalen.' Ailith wilde het aanbod afslaan, maar wilde ook zo snel mogelijk kennis met de draken maken...

'Analyse der magie,' zei ze uiteindelijk.

'Derde verdieping, toch?' Ailith knikte. 'Zie je dan.'

Raïza ♥

Ze is echt geweldig, weer een personage waar ik van hou 😆
En yas! Volgend hoofdstuk draken :D #fissa