'Jij ook al?' vroeg Scot en keek Ailith met een pruillip aan.

'Sorry,' zei Ailith. 'Maar ik wil Varrijk echt een keer bezoeken en dit is mijn kans!'

'Vooruit dan, maar beloof me wel te bezoeken als je terug bent!' zei Scot. 'Waarschijnlijk ben ik gewoon in mijn tuin...'

'Ik had ook niet veel anders van je verwacht,' zei Raïza die net bij ze was komen lopen. 'Maar hoor ik dat goed? Ailith naar Varrijk?'

'Als ik het jaar haal natuurlijk,' zei Ailith.

'Natuurlijk haal je dat!' zei Brynna vrolijk die samen met Dekado -die de laatste tijd steeds meer met hen optrok- er ook bij kwam lopen. 'Jou kennende. Wat had je voor die vorige tentamens ook al weer?'

'Weer het hoogste van de klas,' zei Raïza. 'Als ik het me goed herinner.'

'En ik stond ergens mooi onderaan,' zei Dekado met een glimlach en iedereen lachte.

'Waar gingen jullie ook al weer heen?' vroeg Scot aan Brynna en Dekado.

'We dachten aan Saleum, daar komen de voorouders van Nafish en Eddemis vandaan,' zei Brynna en Dekado knikte.

'Waarom gaan jullie allemaal zo ver?' zei Raïza klagend. 'En dan ook nog eens een jaar!'

'Wij gaan alleen een half jaar hoor,' zei Dekado. 'Alleen Ailith gaat een heel jaar, omdat ze zo slim is.' Ailith keek glimlachend weg door het onverwachte compliment.

'Ja, serieus Ailith. Wanneer mag ik jou hersenen eens lenen?' vroeg Brynna meteen en Ailith lachte.

'Ik houd ze liever voor mezelf, als je dat niet erg vind.' Brynna keek verdrietig.

'Nauw moe...'

———

'Daelyn!' riep Ailith en niet veel later werd er naar haar terug gebruld. Ailith liep het pad af in de richting waar Daelyn geluid vandaan kwam. Het was het eind van het jaar en alles had Ailith mee gezeten. Doordat ze boven aan de klas stond met haar scores kreeg Ailith ook extra geld om naar het buitenland te gaan, iets wat ze moeilijk af kon wijzen.

Daelyn had het iets minder mee zitten. De kleine draak was nu meer dan een half jaar oud, maar groeide traag. Haar spanwijdte was het enige dat eindelijk op iets begon te lijken, maar in hoogte kwam ze niet veel verder dan Ailiths knieën. Daarnaast bleek ze een schade door haar eigen vuur te zijn opgelopen, omdat haar vuurbestendigheid nog niet zo ver ontwikkeld was... Gelukkig herstelde ze snel, maar vuurspuwen zat er voor een tijdje niet meer in.

De twee vonden elkaar midden op het pad. Ailith ging door haar knieën en aaide de wyvern -die op het moment alleen op haar poten stond- over het hoofd.

'Hoe gaat het vliegen?' vroeg Ailith daarna en Daelyn spreidde haar vleugels. Ze waren weer wat groter in oppervlak geworden, maar zagen er nog niet heel vliegwaardig uit. Daelyn gromde wat en Ailith ging in kleermakerszit op de grond zitten. Ze glimlachte en keek toe hoe de witte draak iets weg hupte. Daarna kwam ze half naar Ailith toe rennen en sloeg een paar keer met haar vleugels. Ze kwam een paar centimeter de lucht in, maar wist haar belans met moeite te behouden. Ze maakte nog een kleine slag en viel toen op Ailiths schoot. Verdrietig gromde ze en Ailith aaide haar.

'Komt nog wel,' zei Ailith en aaide haar weer. Daelyn keek naar de grond en vouwde haar vleugels stevig aan haar zij op en leek te zuchten. Ailith bedacht zich plots iets en pakte Daelyn op. De draak, verbaasd door de plotselinge actie, stribbelde een beetje tegen, maar kwam tot rust toen Ailith haar op haar schouder zette. Daelyn was licht voor een draak, dus het was net te doen voor Ailith. Daelyn keek nieuwsgierig van haar nieuwe plek om zich heen en leek bijna te lachen.

'Rondje door de academie?' vroeg Ailith daarna en kreeg een avontuur volle blik van de wyvern terug.

Zo liep Ailith lachend met een draak op haar schouder de academie door. Zich van niemand of niks iets aantrekkend. Ze ging binnen kort naar Varrijk, een plek met veel draken en een klein gebergte waar Ailith hoopte iets over goud te vinden. Daarnaast was Varrijk bekend voor de beste wyvern trainingen en Ailith had het gevoel dat ze Daelyn daar konden helpen groeien al zou het misschien niet per se in grootte zijn.

Na bloemen bij Rehemns altaar te leggen ging Ailith samen met Daelyn weer terug naar de het gedeelte van de academie waar de drakentuin was. Daar stopte ze bij de trap die naar Noraré's kubus leidde. Voorzichtig haalde Ailith haar draak van haar schouder af en vouwde haar handen in elkaar.

'Beste God van de draken en de reizigers. Ik vraag u over ons te waken en ons te begeleiden wanneer wij ons niet meer in Kaydra bevinden,' zei Ailith en sloot haar ogen om een minuut stil te zijn. Het water om de steen kabbelde rustig en Ailith voelde zich tot rust komen. Ze haalde haar handen uit elkaar en keek naar het gat dat het zwarte marmeren blok altijd belichte. Ze lachte.

'Kom Daelyn, vandaag laat ik je mijn echte huis zien.'

———

'Bij Maiko, wat een schatje!' zei Tero die Daelyn eerder zag dat Ailith. Ailith lachte terwijl haar vader door zijn knieën ging en Daelyn probeerde te aaien. De wyvern had daar duidelijk niet zo'n zin in en ontweek Tero's hand telkens.

'Wie is er schattig?' vroeg Armis verward vanuit de woonkamer.

'Mijn draak, al is ze daar zelf niet al te blij mee,' antwoordde Ailith. Tero keek op.

'Kon je haar niet eerder meenemen?' vroeg hij en zijn aandacht ging meteen weer naar de draak die Tero nu eerder uit zat te lachen dan af te wijzen. Ailith lachte.

'Ik moet er altijd een speciaal formulier voor aanvragen zodat ze er zeker van zijn dat de draken goed behandeld en verzorgd worden,' zei Ailith. 'Maar als ik mijn derde jaar gehaald heb, kan ik haar altijd en overal mee naartoe nemen!'

'Moeten we dan een extra kamer voor haar maken?' vroeg Armis met een lach.

'Dat zien we dan wel, eerst naar Varrijk,' zei Ailith daarop en haar vaders knikten.

'Ik zou ook nog een keer naar Varrijk moeten...' zei Tero.

'Je mag langskomen als je wilt,' zei Ailith.

'Als ik weer tijd voor vakantie heb...' zei Tero en dacht diep na.

'We komen wel voor je verjaardag als je dat niet erg vind,' zei Armis en Ailith lachte.

'Ik zou ook niet anders willen.'

———

Ailith ademde diep in en uit. In haar linker hand had ze haar koffer, de rest van haar spullen waren al ingeladen. De Egrima waren druk bezig met de goede spreuken voor te bereiden en Ailith hoopte dat de magie niet uit zou vallen. Al had ze van Cy later gehoord dat alleen Kydra zonder magie zat en de rest van het land niet beïnvloed was.

'Moge Noraré bij je zijn!' zeiden haar vaders die haar aan het uitzwaaien waren. Ailith glimlachte en draaide zich daarna om. Samen met Daelyn liep ze het vaartuig in dat op een normale woonkamer leek, maar dan vele malen groter zodat er genoeg mensen in zouden passen.
Daelyn gromde zacht en Ailith keek haar draak met een glimlach aan.

'Het gaat een leuk jaar worden. Dat beloof ik,' zei ze en stapte in.

*Maiko, godin van het huis en de vriendelijkheid

En dat was deel 2! En ja, in deze wereld zijn vliegtuigen vliegwoonkamers xD

En phoe studeren is zwaar >.< maar wel een stuk leuker dan de middelbare XD

Alleen een klein beetje jammer is dat ik elke dag om half negen begin en een reistijd heb van ± anderhalf uur. Ik hoop snel een kamer te vinden...

Dat waren de struggles van vandaag xD adios!