Vermoeid kwam Ailith op vrijdagmiddag na haar tentamen thuis en liet zich met een plof op de bank vallen.

'Hoe ging het?' vroeg Armis die de deur open had horen gaan en daarom van de tafel geklommen was. De tafel waar hij op gezeten had lag vol met blauwdrukken en andere ontwerp benodigdheden.

'Ik hoop goed,' zei Ailith duidelijk moe en draaide zich op haar rug zodat ze haar vader kon zien. 'Waar is paps?'

'Druk bezig buiten,' zei Armis. 'Hij werkt zich de laatste week echt te pletter... Enig idee wat we voor hem zouden kunnen doen?' Ailith dacht na.

'Geen idee... Veel liefde geven?' Armis lachte.

'Dat is stap één inderdaad.' Hij zuchtte. 'Hoe bevalt je nieuwe kamer je?' vroeg hij overstappend op een ander onderwerp.

'Wel goed? Het is heel gezellig met Raïza, maar ik mis jullie wel,' antwoordde Ailith en maakte plaatst op de bank zodat haar vader ernaast kon zitten.

'En nog enige aanwijzingen naar goud gevonden?' vroeg hij toen hij zat. Ailiths ogen werden groot.

'Ik heb helemaal naar niks nieuws gezocht!' zei ze verbaast en ging rechter zitten. 'Ik heb het ook zo druk gehad.'

'Je lijkt je vader wel,' zei Armis lachend.

'Welke?' vroeg Ailith zoals ze vaker wel deed en haar vader sloeg zijn arm om haar heen.

'Beide sukkel,' zei hij en trok haar naar zich toe.

'Ik kan ook niet anders,' lachte Ailith. 'Anders zou ik nooit jullie dochter kunnen zijn.'

'Gaat het naast de tentamens ook allemaal goed?' Ailith knikte. 'Met je vrienden, Raïza, Brynna, Scot?' Ailith knikte weer.

'Zo ver ik weet wel.'

'Goed. Nog iemand anders die je aandacht trekt?' Ailith lachte.

'Zou je willen, maar nee.' Armis lachte nu ook. Armis dacht na en keek haar daarna weer aan.

'Help je zo mee met koken?' vroeg hij en Ailith zuchtte.

'Vooruit,' zei ze. 'Maar alleen als je me morgen laat uitslapen.'

———

Ailith werd de volgende dag wakker van luid geklop op haar deur.

'Je zou me toch laten uitslapen?' zei ze vermoeid en wreef in haar ogen.

'Ja, maar ik wist niet dat je bezoek zou krijgen,' antwoordde haar vader.

'Wat?' zei Ailith verbaast en was meteen klaarwakker. Ze trok zo snel als ze kon haar kleren aan en deed daarna de deur open.

'Dat was snel,' zei haar vader.

'Wie is het?' vroeg Ailith terwijl ze haar T-shirt goed streek.

'Een leraar van je,' antwoordde Armis. Ailith fronste en liep snel de trap af. Tero praatte met de gast en Ailith hoorde dat hij net thee had gezet.

'Meneer Verurs,' zei Ailith toen ze in de woonkamer stond. Verurs stond op en glimlachte beleefd.

'Goede morgen mevrouw Ambres,' zei hij en Ailith keek hem verward aan. 'Net wakker neem ik aan?' Ailith knikte in een verwardheid die bijna niet te beschrijven was.

'Waarom bent u hier?' vroeg Ailith spontaan en kreeg een afkeurende blik van Tero die zich altijd aan beleefdheidregels wilde houden in het bijzijn van gasten. Een plotse vraag stellen hoorde daar niet bij.

'Om het even over het tentamen te hebben,' zei hij en rechte zijn bril. Ailiths hart stopte met kloppen en een naar gevoel stroomde door haar lichaam. 'Ga vooral zitten.' Ailith knipperde een paar keer met haar ogen en ging tegenover haar leraar zitten met een zwaar kloppend hart. Dit was niet goed. Had ze het zo slecht gemaakt dat ze nu al van de academie af moest? In theorie waren er maar een paar seconden verstreken, maar in elke seconde waarin niet werd gesproken begon Ailith zich steeds slechter voelen.

'Ook thee, Ailith?' vroeg Tero en Ailith knikte als een geest. Verurs merkte dat en schraapte zijn keel.

'Ik zou je geen zorgen maken, het is niks ernstigs. Alleen maar positief,' zei hij met een kleine glimlach en overhandigde Ailith een papier. 'Ik denk dat je het beter zelf kan lezen dan dat ik het zeg.' Trillend nam Ailith het blaadje aan. Hij zei dat het positief was, maar het drong nog niet helemaal tot haar door. Ze vouwde het papier open en even later liet ze het bijna uit haar handen vallen. Ze keek meneer Verurs verbaast aan.

'Dit meen je niet,' zei ze.

'Wat meen je niet?' vroeg Tero nieuwsgierig terwijl hij een kop thee voor Ailiths neus zette. Ailith lachte.

'Maar hoe dan?' zei ze lachend.

'Je bleek de stof meer dan goed onder de knie te hebben,' zei Verurs. Ailith knikte.

'Maar één fout?' vroeg Armis verbaast die over haar schouder mee had gelezen. Verurs knikte.

'Ja, en daarom is er een voorstel van de hogere raad gekomen.'

'Binnen een dag?' vroeg Ailith verbaast, Verurs knikte weer.

'Daar staat de academie bekend voor,' zei hij. 'Maar wat is voorgelegd is dat je als eerste een drakenei mag uitkiezen.' De angst die Ailith even geleden had gevoeld was nu helemaal weg en had plaatst gemaakt voor een gevoel van geluk, nee voorspoed.

'Bij Kaydarum,' fluisterde Ailith vol vreugde. Verurs lachte.

'Ik heb het gevoel dat je als je zo door gaat het derde jaar makkelijk haalt,' zei hij. Ailith knikte zelfverzekerd.

'Daar kunt u van op aan!'

———

Aah! Spannend, spannend, spannend! dacht Ailith terwijl ze haar gewicht van de ene naar de andere voet verplaatste. Vandaag was dé dag. Ze trilde van opwinding, eindelijk kwam ze een stap dichterbij de antwoorden die ze al jaren zocht.
De deur waar ze voor stond te wachten ging open en een bekend gezocht verscheen.

'Ailith!' zei Gewn vrolijk en omhelsde haar nichtje. 'Goed dat je er bent!'

'Hoi Gewn,' zei Ailith die een knuffel terug gaf.

'Ik ben echt trots op je, wist je dat?' zei ze met een glimlach van oor tot oor. Ailith knikte lachend.

'Ik had niet veel anders verwacht.'

'Ben je er klaar voor?' vroeg Gewn, Ailith knikte. 'Volg me dan naar de mooiste plek van de academie.'

Gewn loog niet toen ze zei dat het mooi was, Ailith keek haar ogen uit. Er hing een warme sfeer in de grotachtige ruimte waar ze binnen liepen en op de grond lagen patronen van verschillende kleuren edelstenen die de mythe van Noraré uitbeelden. Daarnaast waren er verschillende nesten die op verschillende hoogtes lagen en op gepaste afstanden van elkaar. Sommige waren leeg, andere hadden een of twee eieren. Min een die in het midden stond en helemaal vol met verschillende kleuren drakeneieren lag.

'Loop maar naar voren,' zei Gewn en wees naar het grote nest. 'De draken kiezen de geschikte eieren uit waardoor we ze niet verstoren tijdens het broeden.' Ailith keek het nest in, er lagen in totaal dertig eieren die allemaal in grote, kleur en structuur verschilden.

'Zijn er maar dertig die het gehaald hebben?' vroeg Ailith toe ze de eieren geteld had. Gewn schudde haar hoofd.

'Nee, eerder het dubbele. Maar de ei-selectie neemt altijd veel tijd in beslag,' antwoordde ze en Ailith knikte. Gelukkig wist ze dat zowel Brynna als Raïza het gehaald hadden, dus daar hoefde ze zich niet al te veel zorgen over te maken.

'Dat is nog steeds niet veel,' zei Ailith en Gewn stemde daar mee in.

'Het eerste tentamen is altijd het moeilijkst en meest beslissend, daarna  vallen de meeste af omdat het niet zo goed met hun draak loopt of omdat iets anders hun interesse gevonden heeft.'

'Oké, maar ei?' Gewn lachte.

'Het is niet heel moeilijk, je moet er gewoon eentje kiezen.'

'Dat is het?' vroeg Ailith verbaast.

'Het is eerder stap een, de rest leg ik uit als je keuze vastgelegd is.' Ailith knikte en keek weer naar het nest. Het was gemaakt van een heleboel takjes waar tussen kleine bloemetjes in waren gevlochten. De bloemen gaven zachtjes licht en Ailith herinnerde zich dat Scot die ook in zijn tuin had en dat ze yanginbloemen genoemd werden. Ailith zuchtte en scande met haar ogen de eieren af. Haar ogen bleven even op een simpel wit ei met zwarte vlekjes hangen, daarna keek ze weer verder. Er was een ei met schubben, een met stekels, een ander die op een discobol leek qua kleur en vorm en een die een zacht paarse kleur had. Ailith zuchtte, dit was moeilijker dan verwacht. Waarom was er ook zo veel keus?

'Hoe kan ik ooit kiezen?' vroeg ze daarom.

'Volg je gevoel of pak er een met je ogen dicht,' zei haar tante met een knipoog. Ailith keek weer naar het nest en haar ogen gingen weer naar het kleine wit gestipte ei.

'Mag ik het gewoon pakken?' vroeg ze en Gewn knikte.

'Zo lang je voorzichtig bent, maar dat spreekt voor zich.' Ailith liep naar de andere kant van het nest en pakte voorzichtig het kleine ei op. Het moment dat de warme schil haar handen raakte voelde ze het kloppen van een hart. Haar ogen werden groot van verbazing terwijl het kloppen in het ei in een rustig tempo door ging. Daarna nam ze het ei voorzichtig in haar armen en drukte het zachtjes tegen haar borst aan.

'En nu?' vroeg ze en voelde dat het kloppende ei een rustgevend gevoel gaf.

'Verder met het volgende deel, volg mij,' zei Gewn en Ailith volgde haar met het ei in haar armen de ruimte uit.

Ze kwamen in een deel van de drakentuin waar de grond bedekt was met witte tegels en waar een witte balie stond. Het was een raar gezicht dat wit met daarachter een stel bomen en struiken. Naast de balie waren er ook twee bureaus die tegen elkaar aangeschoven stonden. Aan een van de bureaus zat de maar al te bekende meneer Verurs een boek te lezen. Hij keek op op het moment dat ze binnen, eerder buiten, kwamen en legde zijn boek neer. Gewn liep naar de balie toe en Ailith stond een beetje verloren met het drakenei in haar handen. Verurs stond op en liet zijn ogen op het ei vallen.

'Interessante keuze,' zei hij terwijl hij zijn bril wat beter voor zijn groene ogen zette.

'Siron, welk ei is het?' vroeg Gewn terwijl ze wat gefrustreerd achter de balie iets stond te zoeken.

'Een van een Wyvern,' zei hij en keek Ailith aan. 'Vind je het erg als...' Hij gebaarde naar het ei. Ailith schudde haar hoofd en gaf het ei aan hem, maar terwijl ze dat deed werd ze verrast door een flashback. Verurs nam het ei rustig aan, maar Ailith voelde zich alles behalve dat.

Siron, galmde er door haar hoofd en een lichtje ging branden. Hij was hem dus!

En toen wist Ailith het ook, hoezee!

En ik heb mijn diploma nu officieel! Als in ik heb er nu een papiertje van xD yas

Redfirestar out! *gooit rookbom, maar die is te oud, dus dat faalt*