†1†

'Oké, we zijn er bijna!' zei Ailith en voelde een gevoel van geluk door haar heen stromen toen ze haar stad in de verte zag. Daelyn brulde en sloeg hard met haar vleugels. Ze versnelde en Ailith moest zich stevig aan de riemen om Daelyns nek vasthouden. Haar geluk breidde zich uit terwijl ze zo snel vlogen. Ailith hield van vliegen, de eerste keer dat Daelyn eindelijk het luchtruim invloog, kon Ailith niet wachten om haar daarin te volgen. Daarnaast hadden de bewoners van Varrijk haar geholpen met een zadel uitzoeken en met de training van het vliegen. Het was een geweldig jaar en daarnaast had ze alle punten gehaald die er te halen vielen. Jammer genoeg had ze geen goud kunnen vinden, maar dat was ook wel een beetje te ambitieus geweest.

Daelyn helde naar links en Ailith drukte zich stevig tegen haar draak aan zodat die minder weerstand zou hebben. Daelyn sloeg nog een keer met haar enorme vleugels en drukte ze daarna tegen haar lijf aan, maar wel zo dat Ailiths benen niet geplet werden. Als een speer vlogen ze schuin op Mitredis af. Op boomtop hoogte sloeg Daelyn haar vleugels weer uit en het zilveren gebouw van de academie was duidelijk in de verte te zien.

'Eerst langs huis,' zei Ailith en wist dat Daelyn had onthouden waar dat was. Daelyn vertraagde en cirkelde langzaam naar beneden totdat ze bij het huis aan kwam. Daelyns klauwen lieten Ailiths spullen voorzichtig op de grond vallen en landde er daarna zachtjes naast. Ailith lachte en klom even later van haar draak af. Ze keek op en Daelyn keek met pretogen terug.

'We zijn thuis,' zei ze zacht en liep naar de voordeur toe om aan te kloppen. De deur werd opengedaan door allebei haar ouders en voordat Ailith er iets tegen kon doen werd ze door de twee omhelst.

'Ailith!' zeiden ze beide blij en plette haar bijna door de grote hoeveelheid liefde die ze haar gaven. Uiteindelijk lieten ze haar los met enorme glimlachen en Daelyn werd gespot. Tero's mond viel open en Armis fronste lachend.

'Hoe groot is ze nu wel niet!' vroeg Tero verbaasd. 'Bij je verjaardag kwam ze nog niet verder dan je heup!' Ailith lachte en keek trots naar Daelyn.

'Ze is als ze op haar poten staat twee meter vijftig.'

'Bij Noraré, Rehemn en Kaydarum!' zie Armis en liep samen met zijn man naar de draak toe die hen leek te herkennen. Ailith sloeg haar armen over elkaar en keek lachend toe. Het zag er grappig uit zo'n enorme draak in hun voortuin.

'Zullen we je spullen maar naar binnen brengen?' vroeg Armis nadat ze de wyvern genoeg aandacht hadden gegeven.

'Lijkt me fijn,' zei Ailith en met z'n drieën begonnen ze alle spullen naar binnen te brengen. Eenmaal alles in het huis pakte ze alles ook meteen uit.

'Oké,' zei Ailith en veegde het zweet van haar voorhoofd weg. 'Ik moet nog even naar de academie om Daelyn daar af te geven. Waarschijnlijk kom ik vanavond weer terug.' Haar ouders knikten.

'Ga maar snel, want ik denk dat Daelyn ook wel naar huis wil.' Ailith knikte nu ook en liep naar buiten. Ze controleerde alle gespen van Daelyns zadel nog eens en keek haar draak aan.

'Klaar?' Daelyn knikte en liet zichzelf tot de grond zakken zodat Ailith er makkelijk op kon. Toen haar bereider eenmaal zat spreidde Daelyn haar vleugels in hun volle spanwijdte. Ze ging iets door haar poten en sprong de lucht in terwijl ze een grote slag met haar vleugels maakte. Haar lichaam trilde door een prettige grom en ze vloog in minder dan een dertigste t-a naar de landplaats van de academie toe. Een plek waar Ailith vorig jaar eigenlijk alleen maar met Brynna was geweest voor de vlieglessen van Nafish.
Daelyn landde netjes en Ailith kon zo van haar afglijden. Niet veel later was Ailith druk in de weer met het zadel dat naast dat het groot was, enorm veel gespen had die ze moest los maken. Daelyn wachtte geduldig op de verlossing van het zadel en hielp, toen het zadel eenmaal uit haar nek en rug verwijderd was, Ailith het zware ding op te ruimen. Ailith was zo druk bezig dat ze niet merkte hoe iemand met zijn draak richting het landingsgebied liep.

'Varrijk heeft haar goed gedaan,' zei hij en Ailith keek om waardoor twee groene ogen achter een bril haar blik vingen. Ze lachte.

'Inderdaad,' zei ze en aaide Daelyn over haar neus. Taykir hield zijn kop schuin en keek Daelyn met zijn vier ogen aan alsof hij probeerde op te halen hoe hij Daelyn kende. 'Is Icara er ook nog steeds?' vroeg Ailith daarna, omdat ze wist dat Daelyn die graag weer zou willen zien.

'Ze heeft geen bereider,' zei Verurs, 'dus die is er. Maar ik zag dat je je jaar gewoon had gehaald in Varrijk?' Ailith knikte.

'Klopt,' zei ze en keek naar Taykir die in een redelijk zware uitrusting zat. 'Wat gaan jullie doen?' vroeg ze nieuwsgierig en Verurs lachte.

'Een rondje vliegen met de nieuwe uitrusting,' antwoordde hij.

'Ziet er goed uit,' zei Ailith en glimlachte naar de draak. Taykir gromde tevreden en liet zijn bliksem onder zijn harnas door knetteren.

'Kom we gaan,' zei Verurs tegen de draak en klom zonder al te veel moeite op Taykirs rug.

'Goede vlucht,' zei Ailith en Verurs lachte.

'Dat zal niet al te moeilijk zijn,' zei hij en richtte zich tot Taykir. 'Klaar?' Taykir brulde vol kracht en zijn vier vleugels kwamen los van elkaar. Na een paar slagen waren ze een redelijke afstand van de grond en vloog Taykir de lucht in. Ailith draaide zich daarna om en liep met Daelyn de drakentuin in.

Ailith merkte dat Daelyn het raar vond om weer terug te zijn, alles voelde kleiner kreeg Ailith van haar te  horen en ze rolde met haar ogen. Die grote wezens ook altijd.

'Ailith?!' riep een verbaasde stem. 'Ailith!' En voordat ze het wist werd Ailith door een dolblije Brynna omhelst. 'Je leeft nog!' Ailith lachte hard.

'Natuurlijk, wat dacht je anders?' Brynna lachte nu ook en liet haar vriendin langzaam los.

'Jeetje Brynna, waarom ren je plots zo hard weg?!' Dekado kwam in een drafje hun kant op lopen. 'Oh! Hey Ailith!' Hij deed zijn hand omhoog als begroeting en Ailith deed hetzelfde.

'Maar Ailith, vertel! Hoe was het?' Ailith lachte door Brynna's enthousiasme.

'Mag ik eerst Daelyn veilig thuisbrengen?' Nu lachte Brynna ook.

'Ha ha, sorry. Natuurlijk mag dat!' zei ze. 'Maar vertel je me dan wel alles?' Ailith knikte.

'Al is het misschien slimmer als we dan de rest van onze vrienden ook vinden, dan hoef ik het maar een keer te vertellen.' Brynna knikte met een blik die zei dat Ailith daar een punt had.

'Ailith?' zei een andere bekende stem opeens.

'Raïza!' zei Ailith die de stem uit duizenden kon herkennen. De Teylin kwam naar haar toegelopen gevolgd door een enorme paarse draak met felblauwe ogen. Eenmaal bij de groep gevoegd omhelsde Raïza Ailith stevig.

'Wat ben ik blij dat je nog heel bent!' zei ze en Ailith lachte.

'Waarom denk iedereen steeds dat ik dood zou gaan of zo?' zei ze en de rest lachte nu ook.

'Hoe was het?' vroeg Raïza daarna meteen en haar draak liet zich op de grond zakken waardoor zijn blauwe veren vleugels opeens goed te zien waren.

'Geweldig,' zei Ailith met een zucht. 'Maar is Scot ook nog ergens?' Raïza en Brynna keken elkaar aan en daarna naar de grond.

'Wat is er aan de hand?' vroeg Ailith zacht. 'Is het weer zijn ouders?' Raïza keek op.

'Ik denk dat je het hem beter kan opzoeken dan het ons te laten vertellen... Het is ingewikkeld...' Ailith knikte en ademde even diep uit.

'Ik bel hem vanavond dan wel even...' zei ze en hoopte dat hij het in Lyskardis uit hield.

'Maar vertel Ailith!' zei Brynna die te nieuwsgierig was naar wat Ailith het afgelopen jaar had gedaan. Ailith glimlachte.

'Nou vooruit dan.'

*Bij tijd aangeven staat 1/60 voor een minuut. Als het bijvoorbeeld vijftien twee dertigste t-a is is het 4 over 3 in de middag :P
Vijftien en een half t-a is dus half vier.
Want ja dat is gewoon veel logischer en minder verwarrend.

Ja, hoezee! Het eerste deel van deel 3 😃

Ik heb de afgelopen weken echt niks geschreven >.< min misschien 200 woorden voor Het spel van de Koningin, want dat moet ook nog af worden geschreven 😅

Dus ik hoop dat ik niet al te snel door mijn voorraad heen ga >.< Ik moet namelijk elk weekend leren voor een module :/ maar het is wel interessant :D
Dus als je nog iets over planten wil weten? (Al weet ik niet alles natuurlijk 😆)

Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top