'Cheo!' riep een gemantelde die naar een andere gemantelde in de sneeuw toe rende.

'Ik heb je al zo vaak gezegd dat dat mijn naam niet is,' gromde degene die net Cheo genoemd werd.

'Cheosomedo is gewoon te lang, oké?' klaagde de ander.

'Nee, als je me nog een keer zo noemt, negeer ik je.' De ander zuchtte en trok zijn capuchon nog verder over zijn gezicht.

'Oké, maar heb je van Gewn gehoord?' Cheosomedo knikte en trok ook de kap van zijn mantel verder naar beneden om zijn gezicht tegen de komende sneeuwvlokken te beschermen.

'Ja, er staat ons weer iets interessants te wachten.' De man knikte nu ook. 'Verder nog iets?' vroeg Cheo, maar kreeg geen antwoord. 'Gills?' De andere man keek op.

'Sorry, ik dacht dat ik iets hoorde...' zei hij zacht en keek de man voor hem met samengeknepen ogen aan. 'Je bent niet gevolgd, toch?'

'Je praat hier met de leider, sukkel,' zei Cheosomedo en sloeg Gills tegen het hoofd.

'Eerder vice, Gewn heeft het allemaal opgericht, dat jij nou net het tweede lid was.' Cheosomedo zuchtte en rolde met zijn ogen.

'Gaan we nog uitzoeken wat dat geluid was?'

'Misschien wel slim,' antwoordde Gills en liep naar de oorzaak van het geluid, dat uit een besneeuwd bosje kwam. 'Ach, nee!'

'Wat?'

'Maar- Awh, het is maar een kind!'

'Een kind?'

'Kom dan kijken man.' Cheo zuchtte en liep naar zijn kameraad toe.

'Een kind zeg je?'

'Ja,' zei Gills en richtte zich de andere kant op. 'Kom maar, we doen niks hoor.' Hij deed zijn capuchon af. Zijn paarse haar met gouden punten kwam te voorschijn en gaf Gills altijd een rare uitstraling, maar op een of andere manier ook iets magisch. Hij lachte naar het kind dat in de bosjes stond. Gills ogen stonden altijd vriendelijk, waardoor het kind geen angst leek te vertonen. Cheosomedo ging naast hem staan en bekeek het kind.

'Wat is je naam?' vroeg hij.

'Caldre,' was het antwoord.

'Waar kom je vandaan?' Caldre keek naar de grond, maar antwoordde niet.

'Verdwaald?' zei Gills. Caldre schudde het hoofd. 'Weggelopen?' Caldre keek weer op en knikte voorzichtig. Gills lachte. 'Je mag wel met ons mee,' zei hij vrolijk en stak zijn hand uit. Cheo sloeg die weg.

'Dacht het niet, dat is gevaarlijk.' Gills trok snel zijn hand terug en sloeg zich in het gezicht.

'Soms vergeet ik het gewoon weetje...'

'Jij bent juist degene die dat niet moet... Trek handschoenen aan of zo.' Gills keek naar de grond en maakte daarmee duidelijk dat hij die was vergeten. Cheosomedo zuchtte en keek weer naar Caldre. 'Je bent wel een Krimin, dus dat gaat geen problemen krijgen. Enige wat je moet onthouden is dat je deze man hier,' Cheo klopte Gills op de schouder, 'niet moet aanraken. Huid op huid.' Caldre knikte.

'Oké.' Nu was het Cheosomedo's beurt om zijn hand uit te steken.

'Kom mee, we leiden de weg,' zei hij en Caldre nam zijn hand aan.

———

De twee mannen brachten het kind diep het gebergte in, het gebergte waar altijd sneeuw lag dat nooit weg leek te smelten. Tussen al de sneeuw was een grot te vinden, een plek waar het warm was in contrast met alle kou.

'Heb je het niet koud?' vroeg Gills aan Caldre die meteen het hoofd schudde.

'Ik heb het nooit koud,' antwoordde die.

'Waarschijnlijk is dat zijn verborgen kracht,' zei Cheosomedo bedenkelijk. 'Zou ik ook wel willen, mijn tenen vriezen er bijna vanaf.'

'Ja, daar heb je gelijk in, maar we zijn er bijna en binnen is het lekker warm,' zei Gills opgewekt en wreef enthousiast snel zijn handen tegen elkaar. Hij richtte zich tot Caldre. 'Heb je nog een warme dranken voorkeur?' Gills kreeg een vragende blik als antwoord terug.

'Thee is wel goed?'

'Dan wordt het thee. Jij ook Cheo?' Het bleef stil en Gills zuchtte. 'Cheosomedo?'

'Ja, lekker.' Gills lachte en zag de ingang van de grot.

'Laatste stukje rennen?'

'Ben je gek?' zei Cheo, maar dat hield Gills niet tegen om te sprinten.

'Kom op!' riep hij toen hij binnen stond. 'Het is hier lekker warm!'

Even later zaten ze met zijn drieën aan een ronde tafel. Caldre's benen bungelde boven de grond, maar leek het met de thee naar zijn zin te hebben. Cheosomedo had zijn capuchon nu ook naar beneden gedaan en zijn lange zwarte haren vielen in twee staarten elegant naar beneden. Hij had een midden scheiding en een soort grote kralen die als houvast voor zijn haren waren. Cheosomedo's ogen vielen op Caldre voor hem en hij kon niet zien of het een jongen of een meisje was. Caldre's witte haar dat langzaam in een donkere kleur ijsblauw overliep, liet Cheo zich afvragen hoe hij aan die kleur kwam. Maar de kleur zette niet de vraagtekens achter het kind, want Caldre's haar kwam aan de voorkant net iets over zijn schouders en was aan de achterkant helemaal kort. De wimpers lieten Cheosomedo nog verwarder raken, ze waren zo lang en zo wit. Caldre merkte het staren op en keek Cheosomedo aan. Achter Caldre's lange wimpers zaten ogen die uit verschillende ijskleuren bestonden en een vreemde intimiderende werking hadden.

'Oh, we hebben een nieuw lid!' werd er plots in de grot geroepen en een mollige vrouw kwam hun kant op gelopen. 'Gills, Cheosomedo, vertel eens! Wie hebben jullie meegenomen?'

'Willie, dit is Caldre.'

'Oh, wat een mooie naam, van de maangod Calendes,' zei Willie en Caldre glimlachte.

'Dat klopt.'

'Fijn, wat ben jij een slimme jongen!' Toen Willie dat zei leek er iets te breken in het kind en Cheosomedo was even bang dat Caldre ging huilen.

'U-u...' bracht Caldre uit. Willie knipperde een paar keer met haar ogen.

'Ja?' Caldre veegde een traan weg.

'U had het goed!'

'Huh? Cheosomedo, leg uit?' Cheo lachte en snapte wat er gaande was.

'Hij is verbaasd dat je meteen doorhad dat hij een jongen was.' Caldre knikte enthousiast. 'Waarschijnlijk wordt hij vaak als meisje aangezien...' Caldre keek nu verdrietig naar de grond.

'Ach, jee,' zei Willie en zuchtte. 'Maar goed dat dat mijn gave is, precies de goede dingen zeggen om mensen vrolijk te maken.' Ze glimlachte. 'Oh, voordat ik het vergeet.' Willie keek Gills en Cheo aan.

'Wat is het?'

'Gewn is terug en wil jullie spreken.' Cheosomedo keek Gills even aan en daarna weer naar Willie.

'Hoe lang al?'

'Een minuut of vijf?'

'Laten we opschieten,' zei Gills en keek naar Willie. 'Kan jij op Caldre hier letten?' Willie knikte.

'Natuurlijk, geen probleem jongens,' zei ze met een knipoog en een glimlach. 'Haast je.'

De twee mannen liepen zo snel als ze konden naar het diepere gedeelte van de grot waar de vertrekken van Gewn waren.

'Hey,' werd er naast ze gezegd. 'Jullie zijn laat.' Een kleine dame met haar kap op liep snel langs ze en Gills en Cheosomedo zetten de pas erin.

'Waarom ben ik nu zo'n vervloekte krimin,' klaagde Gills. 'Ik wil ook zo snel kunnen lopen.'

'Je kan niet alles hebben,' zei Cheosomedo en ze kwamen in het deel van de grot waar ze moesten zijn. Op de grond was in een cirkel een tien puntige ster getekend. Gewn stond er al en stuurde iedereen naar zijn of haar plek.

'Cheosomedo, ik wil je graag tegen over mij,' zei ze en keek hem aan. Gewn was mooi en op het moment zwanger. Haar zwarte gekrulde haar was opgestoken en bevatte ornamenten in de vormen van sterren. Haar huid was donker en haar ogen net iets lichter. Cheo vroeg zich af wat haar man zou denken als hij wist dat ze hier allemaal capriolen aan het uitvoeren was. 'Gills, je weet de procedure.' Gills knikte en wachtte tot iedereen op zijn sterpunt stond en elkaars hand vast had. Gills pakte als laatste handen vast en haalde opgelucht adem toen er geen geschreeuw van pijn te horen was.

'We kunnen beginnen,' zei Gewn en iedereen sloot zijn ogen. 'Alle kracht naar Cheosomedo.' Cheo voelde plots energie zijn lijf in stromen en werd zich nog meer bewust van de mensen om zich heen en de krachten die ze met zich meedroegen.

'Cheosomedo, vertel ons wat je ziet,' zei Gewn op rustige toon. Cheosomedo haalde diep adem en liet zijn gave zijn werk doen. Hij wist wat er van hem gevraagd werd en richtte zijn kracht naar boven, naar Lyskardis. De vliegende eilanden werden op zijn oogleden zichtbaar als kleurige patronen die zich een weg door de lucht vonden. De bewegingen die ze maakten waren rustgevend en bijna vergat Cheo waar hij naar opzoek was. Hij herinnerde het zich weer toen hij de regelmaat in de patronen begon te vinden en volgde ze met zijn vingers alsof hij op het moment zelf tussen de eilanden zweefde. Hij ademde uit en deed zijn ogen weer open. Gewn keek hem aan en hij knikte.

'Vertel ons,' zei ze en Gills liet als eerste zijn handen los waarna iedereen zijn armen langs het lichaam liet vallen.

'Over twaalf en een half jaar is een nieuwe kans,' zei Cheosomedo rustig. 'Dan staan de eilanden weer gunstig, maar...'

'Maar?' vroeg Gewn.

'Maar, de eilanden zijn dan niet zo instabiel als drie jaar geleden. Dat is drie jaar erna.' Gewn knikte.

'We hebben dus genoeg tijd,' zei ze. 'We gaan van beide mogelijkheden gebruik maken, daar kunnen jullie zeker van zijn.' Degenen in de kring knikten allemaal en Gewn glimlachte.

'Jullie mogen gaan.' De sterpunten werden verlaten en Cheosomedo wilde zich net omdraaien toen Gewn opeens vlak naast hem stond met een hand op zijn schouder.

'Ja?' vroeg hij haar en keek haar aan.

'Het kind.'

'Wat is daarmee?'

'Ik wil dat je je over hem ontfermd.' Cheosomedo haalde een van zijn wenkbrauwen omhoog.

'Sorry?'

'Ik voel dat hij over twaalf jaar van pas gaat komen. Zorg dat hij in onze sekte blijft, zorg dat hij een reden heeft om terug te komen.'

'Waarom vraag je mij dat?' Gewn haalde haar schouders op.

'Ik denk dat het je wel goed gaat doen.' Cheo rolde licht met zijn ogen.

'Wat een antwoord, maar ik zal mijn best doen.'

'Bedankt, ik wist dat ik op je kon rekenen.'

Hehehe, ik houd echt van de krimin 😊
En Caldre is my precious child. Dat je dat even weet 😆

Yay! De update is er eindelijk! 🎉🎉🎉
Heb besloten dat het nu op lopend gaat staan tot ergens in mei, want dan moet ik me op mijn CE's kunnen concentreren 😭
De updates zullen waarschijnlijk op zaterdag zijn, zoals bij mijn andere verhalen ook is geweest ^^

Adiossie!  En maak iets moois van het leven 😉