terug maar niet thuis
Als ik een brief heb ingevuld bij de boeken man, loop ik terug naar huis en dan wordt ik opeens een steeg ingeduwd door een man nouja jongen die van de ander kant komt. Hij neemt me mee een huis in waar niemand woont. 'Waarom duw je me dit huis in' vraag ik en probeer me los te wringen uit zijn greep. 'Ik vind je leuk meisie' zegt hij en sluit de deur. Ken je me überhaupt? en wie ben jij!?' Vraag ik boos.
'Ja' zegt hij 'je heet Sara en ik heet Lars'
'Oké je kent inderdaad mijn naam, maar ik heb je nooit eerder hier gezien of wel?' Vraag ik verbaasd.
'Nee klopt ik kom ook van een ander dorp en ik wou ook een keer onderzoeken hoe het nou eenmaal zit met die tunnel. Dus dacht ik dat we dat wel samen kunnen doen. En je bent erg knap dus. Ja, maar wil je het met me samen onderzoeken?' Ehm.. ja is goed' breng ik een beetje moeilijk uit. 'Ik heb al een paar boeken van het verleden van mijn dorp' zeg ik en leg se stapel met boeken op een tafeltje. 'Oke zullen we dan hier dan blijven en dit als ons clubhuis inrichten'
'Ja is goed, leuk idee want niemand maakt gebruik van dit huis dus kan dat prima' We beginnen met lezen en ik zit een beetje na te denken over die Lars hij bevalt me niet echt er is iets raars met hem. Ik kijk naar hem en zie dat hij nu andere kleur ogen heeft dan net heel raar eerst waren ze bruin en nu ijsblauw. Als hij op kijkt kijk ik snel weer naar mijn boeken die ik voor mij open heb liggen. En dan hoor ik een geschuif dichter naar mij toe en voel dan een arm om mijn zij heen gaan, ik kijk naar hem en zie dat hij alweer andere kleur ogen heeft alleen maken deze me een beetje bang want ze zijn nu knal rood. En dan duwt hij me ineens naar de grond en gaat hij boven me hangen 'wil je mijn vriendinnetje zijn?' Ik knik en hij probeert me te zoenen maar dan horen we dat de deur open gaat en we pakken zo snel als we kunnen de boeken, nouja dat was het plan maar voor ik het door had, had hij ze al in mijn tas gedaan en mij op zijn armen genomen. En we hoorden rare geluiden, maar we bleven niet luisteren we gingen via achter weg. En we stonden in een verlaten straat hij zet me neer want hij had me al die tijd nog vast en zette mijn tas neer en duwde me tegen de dichtstbijzijnde muur en begint me te zoenen. En dan ineens horen we een schot en we zijn stil. Ik wil naar binnengaan maar hij houdt me tegen...
Bạn đang đọc truyện trên: AzTruyen.Top