'Falkor eet goed' zei mijn moeder 'hij heeft er alweer een op kun je nog een papje geven?'

'Ja welke wil je?' vroeg ik aan mijn moeder terwijl ik opstond van mijn huiswerk. Ze zei 'neem de eerste van de plank maar' Ik pakte de eerst volgende die met spinazie dat vind hij denk ik niet lekker maar oke het is te proberen. 'Zeg is mam hoelaat is het? Want normaal is Lars er om deze tijd er al maar nu niet' mijn moeder haalde haar schouders op. 

'Als je klaar bent met voeren dan ga ik even met hem trainen. Als Lars komt en ik ben al weg zeg dan dat hij naar ons plekke toe moet komen. Ik ging verder met mijn huiswerk na dat ik Falkor een kusje had gegeven.

'En kan hij al een beetje goed vliegen?' Vraagt mam.

'Ja, het gaat hem goed af' antwoordde ik op mijn moeders vraag. 'Hij leert snel!'

'O das mooi. Ik ben klaar want hij wil niet meer, als je wil kun je nu gaan en straks dan help ik je even met je huiswerk' stelde mijn moeder voor. 'Dank je mam ik kom dan rond 6uur thuis en als je me zoekt weet je me te vinden'

'Oké tot straks lieverd!' Ik nam eerst een kijkje door het raam of er niet toevallig iemand staat te kijken. Ik zag niemand dus ik ging maar met Falkor in mijn armen het raam door naar buiten we liepen door tot aan het bos en daar achter ligt een open veldje waar we vaak trainen. Eenmaal door de struiken heen gekropen zag ik dat er iemand daar stond te wachten te staan en te kijken naar de verbrande boomstammen die er nog lagen. Nou ja ik wachtte gewoon zo lang als hij weg zou gaan maar dat ging hij jammer genoeg niet. Dus ik besloot maar naar huis te gaan tot hij uiteindelijk besloot om toch maar weg te gaan dus heb ik mijn kans gegrepen en ging naar het veldje en ging gewoon door met de training. Ik had nog wat touwen mee genomen voor wat trek kracht oefeningen. Ookal had ik telkens het gevoel dat ik werd bekeken door iemand ik trok me er niets van aan en ging gewoon door tot ik iemand uit de struiken zag komen. Het was iemand die ik niet kende dus ging ik door met waar ik gebleven was met Falkor. Tot dat de man foto's begon te maken van ons, hij kwam zelfs naar mij toe en stelde zich voor als Roy.  'Ik kom hier wel vaker en telkens bewonder je me. Ik zou graag een artiekelwillen schrijven over jullie. Hij vroeg aan ons of het goed was en ik zat nog even te twijfelen want als het in een dorp bekent wordt dat ik een draak heb dan komt het zeker ook naar mijn dorp en dan mogen we hier misschien niet meer wonen. Dus antwoordde ik met een nee. Hij liep boos weg. 'Je krijgt er spijt van meisie'