Rieder

Ik heb het gedaan. Ik heb iemand bewust het leven ontnomen. Ik ben een moordenaar. Met die gedachte zak ik in elkaar. Ik hoor twee draken 'Rieder!' roepen. Ik let er niet op. Ik heb drakenbloed aan mijn klauwen. Hoe moet ik ooit een goede leider worden als ik mijn eigen onderdanen vermoord? Ik zie hoe Resterniel naast mam land. 'Is hij gewond?'

'Niet dat ik zie. Een gekneusde rib en een paar blauwe plekken van de val. Ik denk dat de echte schade serieuzer is.'

'Wat dan? Wat heeft mijn adoptiezoon?'

'Een psychische schok. Hij heeft iemand gedood. En de eerste keer kan het hard aankomen. Maar er is nog iets. Hij heeft de woestijnsteen gebruikt. Een enkele elementsteen kan veel energie kosten. Pas als iemand meerdere stenen gebruikt gaan de kosten omlaag. Hij had dood kunnen gaan aan de krachten die hij heeft ontketend.'

'Maakt het gebrek aan energie de schok dan niet erger?'

'Inderdaad. Hij heeft de energie niet om de depressie te bevechten.'

'Kan je hem dan geen energie geven?'

'Ik weet wel hoe het moet, maar heb zelf ook veel energie gebruikt. Als ik hem nu mijn energie ga geven ga ik er zelf aan, en wordt Rieder nooit beter.'

'Geef hem dan mijn energie.'

'Dat is verboden! Het kan je fataal worden!'

'Ik ben al jaren stervende. Elke keer dat een van mijn kinderen stierf of mij pijn deed stierf een stukje van me. Als ik mijn dood betekenis kan geven dan doe ik dat. Rieder is de toekomst van de draken.'

Mam knikt. Ze legt haar linker klauw op Resterniel, en haar rechter klauw op mij. Ik voel de energie door mijn lichaam stromen, en daarmee ook de wil om de depressie te bevechten. Vlak daarna hoor ik mam zeggen: 'Dit is hoeveel energie ik over durf te zetten. Het enige wat ik Rieder nog kan geven is tijd.'

'Ik zal hier blijven om over hem te waken. Hij is zwakker dan ik hem ooit heb gezien. Hij heeft bescherming nodig.'

De wereld wordt zwart.

'Rieder. Gaat het?'

Ik wordt weer wakker. Mam houdt mijn kop in haar klauwen. Mijn hoofd bonkt. 'Ik voel me een stuk beter. Ik heb alleen koppijn.'

'Dat had ik al verwacht. Je bent een halve dag van de wereld geweest. Je bent vandaag dicht bij de dood geweest.'

'Ik voelde me verschrikkelijk, omdat ik iemand het leven heb ontnomen. Ik wilde hem het leven ontnemen, omdat hij jou bedreigde. Hoe kan ik mijn volk beschermen als ik bewust iemand vermoord?'

'Schat, je vermoord niet omdat je het leuk vind. Je dood omdat je andere wil beschermen. En daarom verdien je het om te leven. Toen jij bewusteloos was werd er bijna gevochten over wie jou in veiligheid mocht brengen. Resterniel, de twee wachters, je vader, Restaria en ik vielen elkaar bijna aan. Uiteindelijk heb ik je hierheen gedragen. De rest wacht buiten.'

'Waarom ben ik zo geliefd als ik slechts een ordinaire moordenaar ben?'

'Je bent meer. Je hebt in je korte leven meer draken geholpen dan de gemiddelde volwassene. Er zijn veel draken die jou iets schuldig zijn. En trouwens: hij was geen burger. Het was iemand van Dagenraad. Volgens de wet is iedereen die deel maakt van een verboden sekte geen burger.'

'Dat maakt het nog niet goed.'

'Het is goed genoeg. Je hebt hem vermoord in zelfverdediging, en daarbij mijn leven gered. Plus: hij loog. Hij zei dat hij zich overgaf.'

'Je hebt waarschijnlijk gelijk. Ik ben aan het overreageren.'

'Het is in orde. De dood is nooit makkelijk. Al helemaal niet op jouw leeftijd. Ik laat de rest binnen. Ze zijn bezorgd.'

Moeder loopt weg. Niet lang daarna hoor ik mam zeggen: 'Hé! Rustig aan!'

'Rieder!' roept een overduidelijk vrouwelijke stem voordat een paarse streep me om de nek vliegt. Als ze stil staat zie ik dat het Restaria is. 'Ik heb jou ook gemist, Restaria.'

'Ik was zo bang voor jou! Ik dacht dat je dood ging!'

'Er is meer voor nodig dan een simpele depressie om mij dood te krijgen.'

'Je reageerde nergens meer op! Je was gewoon stil en bewoog je spieren niet!'

'Restaria, ik was bewusteloos. Ik had veel energie verbruikt, en voelde me niet lekker. En om het erger te maken bevocht ik een depressie. Als mam en Resterniel er niet waren geweest zouden we nog niet kunnen praten.'

'Wees alsjeblieft nooit meer zo roekeloos, broertje.'

'Ik kan het niet beloven. Ik heb mezelf beloofd jullie te beschermen, en een draak houdt zijn of haar beloftes.'

Als iedereen binnen is, is het mam die als eerste een vraag stelt. 'Waar heb je die elementsteen vandaan?'

'Ik heb hem gekregen van Resterniel. Ze zei dat ze het ergens gevonden had.'

Mam kijkt wantrouwend naar Resterniel. 'Ik wil nu twee dingen weten. Waar heb je het vandaan en waarom heb je het niet aan mij gegeven?'

'Een tijdje geleden moest ik weer eens eten kopen, omdat Aral een handvol was. Ik zag een draak die zich verdacht gedraagde. Ik volgde hem, en kwam erachter waarom. Hij had twee elementstenen bij zich. De vuursteen en de woestijnsteen. Ik sprak hem kort daarna aan, en gaf hem twee keuzes. Of hij gaf beide stenen aan mij, of ik zou hem aangeven voor diefstal en achterhouden van bewijsstukken. Hij koos voor het eerste. De volgende dag maakte ik de belofte dat ik hem zou leren vliegen, en vertelde ik hem over het cadeau. Hij had, zoals ik had gehoopt, de steen verborgen zodat niemand het wist dat hij hem had. De steen was zo goed verborgen dat ik niet eens zeker wist of hij hem wel had voor vandaag. En waarom ik de steen aan Rieder gaf? Ik weet dat bij jullie de steen ongebruikt in een hoop schatten zou belanden. Ik wist zeker dat Rieder de steen bij zich zou houden. Ik wist alleen niet dat hij de steen zou gebruiken.'

'Je weet dat we het hier hebben over Rieder? De draak die in een gevecht het voor elkaar krijgt om te lachen als hij gewond raakt? En hij had dood kunnen zijn!'

'Ik wilde niet riskeren dat Rieder al meteen twee stenen zou hebben. Wat als hij de stenen kwijt zou raken? Aral raakt ook al een hoop schatten kwijt.'

'Rieder is niet Aral.'

'Je kan nooit zeker genoeg zijn.'

'Heb je de vuursteen nog steeds?'

'Ik heb hem altijd bij me. De Elementstenen zijn zo waardevol dat ze niet onbewaakt mogen zijn. Nog geen seconde.'

'Zoals Rieder. Hij hield de steen onder zijn armband verborgen, zodat hij zou voelen als iemand het wilde stelen.'

'Ik vrees dat de steen in de armband vast zit.'

Vader komt ertussen door. 'Ik weet dat ik waarschijnlijk minder weet over magie dan jullie twee, maar volgend mij horen de elementstenen bij elkaar te zijn zodat ze elkaars magie kunnen versterken en de kosten kunnen verminderen.'

Moeder kijkt bedachtzaam naar vader, dan naar Resterniel en als laatste naar mij. 'Ik haat het om dit te zeggen, maar Riester heeft gelijk. Rieder heeft de woestijnsteen al weten te activeren. Wie weet wat voor een krachten hij gaat ontdekken? Hij heeft de andere stenen ook nodig. Als het niet is om de stenen te gebruiken is het wel om energie te besparen.'

Moeder rent weg. Ondertussen trekt Resterniel een van haar platen omhoog. Een roodoranje steen valt eronder uit. 'Dit is de vuursteen. Het klinkt misschien onnodig, gezien het feit dat wij als draken al een redelijke beheersing van vuur hebben. Maar deze steen is een geval apart. Want naast dat het de drager volledige controle over normaal vuur geeft, kan het ook invloed uitoefenen op het aardvuur en zelfs het levensvuur ontnemen of geven. Van wat ik erover heb gelezen kan het iemand het leven ontnemen zonder dat je in de buurt bent, maar voor elk leven dat je ontneemt kan je ook iemand die stervende is het leven schenken. Een legende vertelt over een van de originele bezitters, die samen met zijn hofhouding meer dan drie duizend jaar heeft geleefd. Uiteindelijk veroverde een drakenkoningin de steen in een gevecht, en stierven ze een voor een aan ouderdom. Er wordt gezegd dat er nog zielen in de vuursteen zitten. Als dat waar is bestaat de kans dat je niet hoeft te betalen als je de stenen gebruikt.'

Dan komt mam binnen. Ze hijgt en is buiten adem. 'Heb ik iets gemist?'

Resterniel schudt haar kop. 'Niet veel. Slechts een uitleg van een aantal krachten van de steen en een legende. Ik heb alleen maar verteld wat ik heb onderzocht, want van magie weet ik niks.'

'Dan denk ik dat ik ook een uitleg moet geven. Om te beginnen bij de krachten. De boomsteen heeft de kracht om planten en bomen in enkele seconden te laten groeien, en heeft macht over meerdere aspecten van het leven. De steen bezit krachten die vaak met moeder aarde worden geassocieerd. Net zoals de vuursteen kan de boomsteen het leven verlengen. Wees er voorzichtig mee. Oh, nog een ding: je kan er andere ook mee genezen.'

'Zijn er ook legendes over?'

'Eentje. Tijdens een oorlog millennia geleden was een leger aan de verliezende hand. De commandant gebruikte de boomsteen om iedereen te genezen, maar gaf zelf zijn leven. Dat heeft het tij van de oorlog gekeerd, en uiteindelijk de draken gered.'

'Ik zal hulp nodig hebben mijn nieuwe krachten onder controle te krijgen. Met instinct alleen kan ik het nooit redden.'

'Je hebt gelijk. Met drie stenen in je bezit moeten de kosten al genoeg gedrukt zijn om te beginnen met lessen over je krachten. Maar ik kan het niet alleen, zoals traditie voorschrijft.'

Een stem komt uit de opening van de grot. 'Je hebt daarvoor mijn hulp nodig.'

Mam kijkt verbaasd op. 'Moeder aarde, wat doet u hier?'

'Ik had mijn rechter klauw achter gelaten bij Rieder, om een oogje op hem te houden. Hij is mijn favoriete draak geworden. Ik zag hoe hij heeft gevochten tegen een onmogelijke overmacht, en die heeft verslagen. Ik heb ook gezien hoe hij de prijs ervoor heeft betaald. Een hele tijd geleden had ik hem een belofte gedaan, en die niet gehouden. Rieder heeft daar de prijs voor betaald, en betaald die nu nog. Toch was hij zo goed dat hij zei: we vinden wel een manier om mijn eer te herstellen. Ik had hem ook al beloofd om wat van mijn krachten met hem te delen toen bleek dat hij er talent voor had. Daarom heb ik besloten om hem te leren al mijn krachten te gebruiken. Van communicatie met andere rassen tot meekijken door de ogen van en besturen van dieren om hem heen. Dan betaal ik voor mijn fout en krijgt hij de vergoeding die hij verdient.'

'Een grote belofte?'

'Wel een redelijk grote belofte, en ik ben aan alle kanten de mist in gegaan...'