De wekker gaat. Met een mep zet ik de wekker uit en draai me om. Oh, sorry. Mijn naam is Rick. Ik ben de alledaagse winkelbezitter. Ik heb een boekenwinkel. Ik leef in Eindhoven. Al van kinds af aan ben ik een draken fan. Het is nu vroeg in de morgen, en ik ben nooit een ochtendmens geweest. Pas na vier koppen koffie en een goed ontbijt kan je mij aanspreken. Ik wil eigenlijk niet opstaan, maar de winkel moet open. Ik kleed me aan en maak mijn ontbijt. Mijn appartement ligt in het stadscentrum. Ik pak mijn lunch in. Dan ga ik naar beneden. Mijn horloge geeft aan dat ik nog een uur heb voor de winkel open moet. Perfecte tijd voor een wandeling in het Dommelplantsoen. Ik loop tussen een paar bomen door. Ik zie een vrouw in een groene jurk op een bankje zitten. Het is nog erg vroeg, dus haar aanwezigheid verbaast me. Ik spreek haar aan. 'Goedendag, mevrouw. Kan ik u helpen?'

De vrouw kijkt op. 'Goedendag, Rick. Ik heb je lang in de gaten gehouden. Hoe gaat het met je?'

Ik kom iets dichterbij de vrouw. Ik zie dat haar jurk gemaakt is van planten die in elkaar geweven zijn. De verschillende accenten zijn bloemen. In haar haar heeft ze ook verschillende soorten bloemen zitten. De punten van haar haren zijn zwart, maar de rest van haar haar is blond. Hoe kan ze mijn naam kennen? En hoe heeft ze mij in de gaten gehouden? 'Ik ken u niet. Hoe weet u mijn naam?'

'Al sinds je geboorte heb ik je in de gaten gehouden. Je bent bijzonder. Ik heb met interesse je leven gevolgd. Zo te zien ben je een uur te vroeg. Zin in een gesprekje?'

'Als u de tijd heeft wel. Ik heb erg veel vragen.'

'Als eerste wil je zeker weten wie ik ben?'

'Dat zou een goed begin zijn.'

'Ik ben moeder aarde. Of tenminste, ik ben de avatar van moeder aarde. Ik kan door de ogen van elk dier zien. Ik heb alleen deze vorm aangenomen om met je te spreken.'

'Waarom bent u geïnteresseerd in mij? Ik ben maar een 30 jarige man in een stad waar niemand bijzonder is.'

'Jij bent wel bijzonder. Jij probeert om de natuur om je heen niet te schenden. En je vraagt aan iemand die je niet kent of je diegene kan helpen. En je bent al sinds je een klein jongetje was geïnteresseerd in draken. Dit maakt jou speciaal.'

'Waarom wil u nu met mij praten?'

'Recentelijk heb je mijn aandacht getrokken. Je hebt veel goed gedaan voor mijn schepselen. Ik heb daarom besloten je een wens te geven. Vraag me iets, en als het in mijn macht ligt dan geef ik het.'

'Ik wil graag een draak zijn. Ik ben als mens geboren en ik werk als mens, maar ben niet erg gelukkig. Ik slaap elke nacht alleen, en elke morgen wordt ik sacherijnig wakker, ondanks dat ik alles heb wat mijn hart begeert. Ik heb een huis zonder hypotheek, een eigen winkel en zoveel boeken als ik maar lezen kan. Ik wil graag opgroeien als een draak. Het leven zien door de ogen van een draak. en uiteindelijk, na het leven van een draak geleefd te hebben, sterven als een draak. Dat is mijn grote wens.'

'Je vraagt een hoop. Geef me tot vanavond. Kom na je werk naar dit park. Ik zal er ook zijn. Dan zal ik je vertellen of het is gelukt.'

'Bedankt, moeder aarde. Ik zal hier vanavond zijn.'

Ik rond mijn wandeling af. Kan ik die mevrouw wel vertrouwen? Is ze wie ze zegt dat ze is? Wat denk ik wel? Het is moeder aarde waar ik het over heb. Niemand kan haar vervalsen. Het is de echte moeder aarde en ze zal mij helpen.

Na mijn wandeling ga ik naar de winkel. Ik drink nog een paar koppen koffie en start de computer op. Achter staan een paar bestellingen klaar. Ik open de winkel en begin met het plaatsen van de nieuwe boeken in het rek. Zoals gewoonlijk zijn er amper klanten. Die zullen wel allemaal rond het middaguur komen. De meeste klanten komen vaak wanneer ik wil gaan lunchen. Ik lunch vaak dus laat.

De rest van de dag is het een gekkenhuis. Meer dan eens staat er een lange rij voor de kassa. Ik kan daarom weinig klanten helpen zoals ik gewend ben. Als ik in de avond de winkel afsluit is de winkel bijna leeg. Nog nooit heb ik zoveel boeken verkocht. Op een dag ben ik ongeveer net zoveel boeken kwijt geraakt als ik normaal in een jaar tijd verkoop. Bijna vergeet ik mijn afspraak met moeder aarde. Ze zit weer op het bankje waar ik haar vanmorgen tegen kwam. In het licht van de lampen zie ik hoe de bijen om haar heen zoemen. Een vogel, ik denk een ekster, zit op haar schouder. Ik kijk een tijdje in stilte hoe moeder aarde in harmonie met haar kinderen omgaat. Ze kijkt niet op. Ze zegt toch: 'Kom zitten, Rick. Nu kunnen we in rust praten. Ik zie dat je jouw belofte niet bent vergeten, ondanks dat je nog nooit zo hard hebt gewerkt. Ik ben ook druk bezig geweest. Ik kan je wens vervullen. Vanavond nog. Maar eerst wil ik graag je vragen beantwoorden.'

Ik loop naar het bankje en ga naast moeder aarde zitten. De bijen zoemen om me heen. Een van de bijen gaat op mijn arm zitten. Ik laat de bij zitten. Moeder aarde houdt haar rechter hand omhoog. Op haar palm rust een bij die groter is dan de rest. 'Dit is een bijenkoningin. Waar de koningin gaat, zal de rest van het nest volgen. Draken leven in een soort gelijke manier. De draken leven onder een koningin. De koningin leid de draken, maar heerst niet over de draken. Ze is in alle opzichten een gelijken. Alleen de andere draken volgen haar omdat ze wijzer is dan de rest. Uiteindelijk is zij de hoogste macht van de draken. Het is wel zo dat steeds meer draken een eindje van de koningin af leven. De koningin leid de draken niet direct. Dat doen de raadsleden. Er zijn zeven raadsleden. Ze adviseren de koningin en leiden dan de verschillende delen van de bevolking die onder hun vallen. Er zijn ook mannelijke raadsleden.'

'Lekker makkelijk te onthouden. Hier heb je de koning en koningin die geen macht hebben, de ministers en de minister president, dan nog ministeries en verschillende taken bij verschillende mensen. Soms als je iets gedaan wilt hebben dan moet je eerst het doolhof doorkruizen wil je bij de juiste personen komen.'

'Dat is inderdaad een voordeel van de draken. Hun regering is erg simpel. De draken zijn van mening dat hoe simpeler het leven is hoe beter. Efficiëntie door minimalisatie. Ik ben het eens met de draken. Ik heb gezien hoe de mensheid eerst begon als simpele stammen. En al vanaf dat moment zijn ze begonnen met het opgooien van rookgordijnen om te verhullen wie de echte macht in handen heeft. En dat terwijl het toch echt allemaal uit te vogelen valt. De ministers zijn in de macht. Maar uiteindelijk komt de macht bij mij. Ze leven allemaal op mij, en ik heb dus macht over iedereen. Hoe veel van mijn kinderen ze ook doden of wegjagen. Uiteindelijk keren ze naar mij, en dan zullen ze aan mijn genade toegewezen zijn. En dat is hoe het leven werkt. Je kan zoveel macht krijgen als je wilt, maar als je tijd op is dan heb je niks aan die macht. Uiteindelijk ben je toegewezen tot de genade van een ander.'

'Hebben de draken veel contact met u?'

'Dagelijks. Ze leven in een van mijn toevluchtsoorden. Als ik niet ergens anders bezig ben dan bevind ik me in de buurt van de draken. Sinds de mensheid me heeft afgewezen zijn zij er voor me geweest. Ik regel dat ze hebben wat ze nodig hebben, en zij beschermen mij in ruil daarvoor. Als ze hulp nodig hebben sta ik klaar voor ze. De mensen hebben hetzelfde aanbod gekregen en het afgewezen. Des te makkelijker voor mij.'

'Hoe zorgt u ervoor dat de draken niet gezien worden? Een gigantische gekleurde hagedis in de lucht valt moeilijk over het hoofd te zien.'

'De draken leven ver van de mensen vandaan. Eens in de zoveel tijd komt er iemand in de buurt, en die jagen we dan weg met illusies en waanideeën. Dan wordt er gezegd dat je gek wordt in de wildernis, en ze blijven dan uit de buurt.'

We zitten even in stilte. De bijenkoningin vliegt naar mijn arm en gaat er zitten. Moeder aarde kijkt geamuseerd hoe de bijenkoningin haarzelf parkeert op mijn arm. Een gevoel van geluk vult mij. Ondanks dat het lente is en de kou nog vat heeft op Eindhoven krijg ik het warm. Moeder aarde legt haar hand op mijn schouder. 'De koningin mag je wel. Ze heeft mijn keuze goed gekeurd. Je bent precies wie wij zoeken.'

Moeder aarde haalt een object achter haar rug vandaan. Het object heeft de vorm van een ei en is kleurloos. 'Er zijn meer dan genoeg mensen die wensen een draak te zijn. Veel wensen het vanwege de macht die ze dan krijgen. Andere omdat ze ontevreden zijn over hun leven. Jij bent een van de weinige die wenst een draak te zijn omdat je bestemd bent een draak te zijn. Als je dit aanraakt zal je wens uitkomen. Dan zal je herboren worden als een draak.'

Moeder aarde houdt het object iets dichter bij me. Ik steek mijn hand uit om het aan te raken. Midden in de beweging stopt mijn hand. Moeder aarde vraagt met een zachte stem: 'Waarom twijfel je?'

'Ik heb meer dan dertig jaar gewerkt om te worden wie ik ben. Als ik dat ding aanraak gooi ik dat allemaal over boord.'

'Je gooit nooit je volledige persoonlijkheid overboord. Niet echt. Je groeit, veranderd, maar zal altijd jezelf blijven.'

Die geruststelling is genoeg. Ik raak het object aan. Moeder aarde legt het op de grond. Het object wordt blauwkleurig. Het groeit tot het tot mijn middel komt. Dan geeft moeder aarde het teken dat ik het nog een keer moet aanraken ik doe wat ze vraagt. Mijn hand gaat dwars door de buitenkant heen. Dan wordt de wereld zwart. Ik zie niks meer. Voel niks meer. Alleen duisternis. Het voelt vreemd prettig aan. Ik voel me veilig zoals een kind in de baarmoeder. In de verte hoor ik een stem. Ik hoor niet wat de stem zegt maar voel me er door gerust gesteld. Dan valt mijn gehoor weg en raak ik in een diepe slaap.