⚠ UNEDITED ⚠

Pinindot ni Flame ang doorbell. I just wait silently beside him. Bakit iba ang nararamdaman ko? Pakiramdam ko ay nakauwi na ako ng sarili kong bahay dahil sa nakikita kong Christmas decoration sa labas ng bungalow.

Di nagtagal ay may narinig na kaming mga yapak ng paa. Rinig na rinig namin ang pagbukas ng gate at bumungad sa amin ang malapad na ngiti ng isang ginang na isang lingo ko ng di nakikita.

"Oh iho. Buti napadalaw ka!"

"Nga pala Tita," nagsimula ng magsalita si Flame. Nasa likuran ako ni Flame kaya di ako napansin ng taong matagal ko ng na miss. Nahihiya akong magpakita. "As I promise, I brought her."

Napawi naman ang ngiti ng taong kaharap ko nang itulak ako ni Flame papunta sa harapan niya.

Ang ngiti niya ay napalitan ng luha. Di siya makapaniwala sa nakikita.

"Ma, do you hate me?" mahina kong wika habang nakayuko. I abandoned them without explanation. Paniguradong kakamuhian nila ako.

"I'm so---" I was about to apologize when Mommy suddenly hugged me.

"I'm sorry anak. Napaka-useless ng mommy mo. Di ko man lang magawang bawiin ang mahal kong anak." mangiyak-ngiyak na wika ni mama.

"Mommy. I miss you! I really want to see you badly. I'm sorry ngayon lang ako nagpakita." Mahina kong wika sa dibdib ni mama. Pinipilit kong pigilan ang luha ko dahil nasa likod ko lang si Flame. Ayokong ipakita sa kanya ang lame side ko.

"Mommy! gutom na ako! Sino ba 'yang nasa labas?" Natigilan naman ako nang marinig ko ang boses ni kuya Denver mula sa loob.

Di ko namalayan ay nakalapit na pala si kuya Denver sa amin. Humiwalay ako kay mommy at ngumiti kay kuya. Na-estatwa naman siya nang makita niya ako. He blinked many times before he step closer to me.

"S-Serenity!" sigaw ni kuya Denver at masayang papalapit sa akin. I spread my arms to hug him. Ngunit bigla niya naman akong binatukan!

"Aray kuya!" sigaw ko at malakas ko siyang sinipa sa tuhod ngunit mabilis din siyang nakailag. We are both fighters that's why natural na lang sa amin mag-sparring habang nagbabangayan.

"Ang sama mo talagang bunso! Akala ko iiwan mo na talaga kami." emosyonal na wika ni kuya habang tinatabunan ng kaliwang braso niya ang kanyang mga mata.

Don't tell me umiiyak si kuya?
Nakabungisngis naman ako habang nakatigin kay Kuya.

"Yikes. Ang lame mo kuya! There's no way na iiwan ko kayo noh! May 250 ka pang utang sa'kin!" singhal ko naman kay kuya. Bigla naman akong niyakap ni kuya.

"Di kita babayaran," kumunot naman ang noo ko. Sapak ata ang gusto ng hinayupak na 'to. "Di kita babayaran para naman babalik-balikan mo si kuya." malambing na bulong ni kuya at mas hinigpitan pa ang pagkakayakap sa akin.

Nagulat naman ako sa ikinikilos ni kuya. First time kong makita si kuya na ganito. Mukhang malungkot nga ito nang mawala ako to the point na takot akong bitawan kahit na pinaghihiwalay na kami ni Flame.

"Kuya Denver, may lugar ang pagiging sister complex mo." Flame said with a hint of irritation. Pinipilit niya kaming magkapatid na maghiwalay habang magkayakap. Ano bang problema niya? minsan nga lang manglalambing si kuya eh umepal naman 'tong isa at di lang 'yon nakikikuya rin ang loko.

"Walang selosan brad." nakangising wika ni kuya Denver habang di parin ako pinakawalan sa kanyang yakap.

"Let go of her!" Flame said. Nakikita sa mukha niya ang inis. Why these two guys acting strange? Naiipit ako sa bangayan nila. Parang manika ako na pinag-aagawan.

"Ano bang kaguluhang nangyari dito sa labas?" tinulak ko bigla si kuya nang marinig ang boses ni Daddy. Masaya akong tumakbo papalapit sa kanya. I am like a puppy now wagging my tail to meet my owner.

"Daddy!" I shouted then immediately hug him. Di naman kaagad nakakilos si Daddy dahil sa gulat.

"My baby..." bulong ni Daddy sa kanyang sarili at di parin ito makapaniwala.

He patted my head and I looked at him with a big smile.

"I-I'm sorry." malungkot na wika ni Daddy.

"Galit ka ba kay Daddy baby? Nagsinungalig ako sa 'yo all these years." Hinubad niya ang kanyang salamin at marahang pinahid ang mga luhang umaagos. Habang pinagmamasdan si Daddy ay di ko na mapigilan pang umiyak.

"Daddy. I'm not angry but thankful to you that you adopted me! I'm really thankful that you treated me like your real daughter." Umiiyak ako ngayon sa harap ni Daddy. They all shock because it's the first time they saw me cry in front them. I usually prefer to cry in a secluded place to show them that I am emotionally strong but now I can't stop myself to show them how weak I am. I am always pampered by them and I didn't noticed that the strength I need was them, my family.

Pumasok na kaming lahat sa bahay. I found out that Flame gave my family a house to hide from the Mafia. He knew that Mr. Rosencranz will make a move to harm my family if I still resist him.

"Why did you bother to help my family?" I asked Flame. Naiwan kami ni Flame dito sa sala habang ang tatlo naman ay naghahanda sa kusina for dinner.

"Because it's YOUR family." kalmado niyang wika. His elbows are resting to his knees. Ipinagcross niya naman ang dalawa niyang kamay.

"If the Mafia will know your actions. What will you do then?" Nag-aalala kong tanong. Medyo di parin ako makapaniwala na tutulungan ako ni Flame na makitang muli ang pamilya ko. Di rin ako makapaniwala na itinago niya ang pamilya ko para maprotektahan sila mula kay Mr. Rosencranz.

"If they'll found out about my foolish action then I'll kill them first before they will kill me." pasimple niyang wika habang nakatingin sa akin. Napangiwi na lamang ako sa sagot niya. There's no need to worry about this bastard.

While we are waiting. I just realize that Flame isn't that bad at all. I take a glimpse of him while he is sitting calmly.

"Umm... I..." nagdadalawang isip kong wika.

"I'll just say this once," I said without looking at him. My cheeks are burning like hell "Thank You."

Napayuko naman si Flame. He didn't bother to say anything. But he suddenly hide his face with his two palms.

I just looked at him with nervousness. "He-Hey. Anong nangyari sa 'yo?" tanong ko dahil kakaiba na naman ang ikinikilos ni Flame. Masakit ba mukha niya at kailangan niyang takpan?

Lumapit ako sa kanya at mabilis na inalis ang kamay niya sa mukha. Laking gulat ko ng makita ang pula niyang mukha.

"Don't look at me idiot!" masungit niyang wika at nilipat ang tingin sa sahig. He looks like he was embarrassed.

He is showing his cute side now. Napangiti ako at mabilis na hinalikan ang kaliwang pisngi niya. Kitang-kita naman sa mukha niya ang gulat at dumoble pa ang blush sa mukha niya.

"If words are not enough then kiss will do." Mabilis pa sa alas kwatro akong tumakbo papuntang kusina. He didn't react to my simple thank you so how about a kiss? palihim akong tumawa. That guy looks so funny.

Isn't it bad for a little teasing, right?

To be continued...