⚠ UNEDITED ⚠

DRAGON KNIGHT GANG

♚•♘•ⓓⓚⓖ•♘•♚

Chloe POV

Some fragments of my memories are slowly coming back...

He savored my lips hungrily and I keep pushing him. I really hate this man. Di parin siya nababago, he's still obsessed with me.

"Sto--" I tried to refused but he didn't let me. He kissed me harshly. My lips already soar and he locked me in his arms.

I want to cry but I don't want him to see me like a girl. I want to strangle him to death and make him suffer in my hands but I can't...

I closed my eyes, I felt empty... ano ba ang kulang? Di ko maintindihan... bakit puno ng kasinungalingan ang buhay ko? Bakit ganito? I want to live peacefully and be with everyone yet why all things turned out like this? I'm just a normal girl, bakit ako pa?

Stop being stubborn Chloe...

I heard someones voice inside my head. Who are you?

Just accept everything but don't you dare reject me, I'm Serenity... You're Serenity... that's it.

I'm trying yet it hurts at the same time... pare-pareho kayong lahat, all of you want the old me...

kahit si Flame... He wants me back as Serenity, then fine. I'll give him what he wants. I'll destoy him.

Really Chloe? Are you really sure you want to destroy him? It isn't just unfair that you are running away again? Why not face him as Chloe? How could you do that to yourself? You're not Serenity Baskerville... Stop acting... Di mo pa naaalala ang lahat kaya stop acting like you already hate him. You are still Chloe Rosencranz... the weak and stupid... Chloe Rosencranz...

He slowly licks my chin then down to my neck. Nanginginig ako sa ginagawa niya. I'm disgusted. I'm disgusted with myself. bakit ko siya hinahayaang gawin niya sakin 'to.

I clenched my fist. Di na ako nanglaban pa.

"Go on. Ravish me, hell I care" matigas kong wika na nagpatigil sa kanya at agad na tinitigan ako sa mata.

"I hate you Zeke Flame Ashford" I said.

As Serenity but never as Chloe

He smiled at me but I found it fake and cupped my face "That's right Serenity, hate me. kulang pa yung ginawa ko sayo noon. Hate me"

I stunned from what he said. Are you serious?

"Why?" I whispered. Nalilito na ako sa sitwasyon. He did this to me just to make me hate him. I already decided to hate him but after he said those words... biglang bumaliktad. Di ko kayang magalit pa sa kanya.

"That's right Serenity, hate me. kulang pa yung ginawa ko sayo noon. Hate me"

"That's right Serenity, hate me. kulang pa yung ginawa ko sayo noon. Hate me"

"That's right Serenity, hate me. kulang pa yung ginawa ko sayo noon. Hate me"

His voice echoed inside my mind

Not now. bakit ganito? di ko na magawang magalit pa sa kanya. Napatingin ako sa mga mata niya. It seems like in a verge of crying. Ayoko mang maniwala pero I could feel the pain.

Niloloko ko lang ang sarili ko, eventhough na unti-unti na akong may naaalala yet... It can't easily change me. I'm still Chloe in heart...

"I won't hand you again to that family..." He painfully whispered.

Family... the Avilio Family... I remembered that Mafia family...

Realizations slowly sink in...

Alam ko na kung bakit niya ginagawa sakin 'to...

He wants my memories back to repent his sins. He wants me to hate him because he believes that he deserved it. He didn't let me forget about his sin that's why he harshly kissed me earlier when I said that I already forgotten his sins. He wants me to hate him... yet here I am, ready to forgive him.

"I hate you" I said again in a serious tone.

Yeah. I hate him for being like this. For being stubborn, I already forgive him but still he wants himself to be punished. Damn Pride of his.

"That's right, hate me!" he shouted but I didn't falter. Halatang halata sa kanya na kabaliktaran ng mga sinasabi niya ang gusto niyang iparating sakin.

"I hate you Zeke" I said again in a monotone voice.

I hate you in a long time but it all changed in one snap. You never smile in front of me. Not even once. My goal change... I want you to smile for me.

No choice but I need to hear his wish, coz' he suffered in a long time.

"I hate you for making this hard for me..." I whispered.

I hate you because... You... you make me act like this. My heart didn't stop hammering faster. I could feel his warm breath and it makes me dizzy.

I hate this! I must hate him no matter what! But I want to hug him!

Niluwagan niya ang pagkakahawak sakin. He just stared at me with pain.

Don't look at me like that Flame. di ko alam ang gagawin ko sayo. di ko rin alam kung ano ang nararamdaman ko. Ang kalaban ko sa sitwasyong 'to ay ang sarili ko. I can't control my own feelings.

"Don't look at me like that Flame, I hate you for being weak. nasaan na yung masamang Flame na nakilala ko?" I said to him. "Nasaan na yung kinaiinisan ko?!"

I want him to live in the past. I want him to show me the Flame that I really hate from the past. para naman may rason akong kamuhian siya ngayon at di na ako mahihirapan pang magpanggap na kinakamuhian siya.

He's dumbfounded after what I said.

"You can't blame me. Being forgotten hurts the most" he whispered habang ngumisi ng mapait.

Napakagat labi ako ng mapansin ko na may pumapatak sa pisngi ko. I really hate this! Bakit pati ako nasasaktan? I can't believe that he's crying!

I clenched my fist. This is not him. This is not the wicked Zeke Flame anymore. How could I hate him if he acts like this?!

Sa sobrang galit ko sa sarili ko ay biglang gumalaw ang katawan ko at di sadyang nasuntok si Flame sa kaliwang pisngi kaya napaupo siya sa sahig.

Nagulat ako sa ginawa ko pero agad naman akong tumayo at kinwelyuhan siya "Don't come here to beg but I want you to accept everything that everything will be forever must buried in the past. Ayoko na pakiusapan mo ko na kamuhian ka dahil kitang-kita ko sa pagmumukha mo na nasasaktan ka! You're a fucking coward!" umalingawngaw ang sigaw ko sa loob ng silid.

Kitang-kita naman sa mukha ni Flame ang pagkasindak. He just looked at me like I am the last thing he ever saw in his entire life.

Hingal na hingal naman akong napabitaw sa kwelyo ng jacket niya at bigla akong napaupo sa sahig. I breathed harder, di ko makontrol ang sarili ko. Di ko maintindihan ang nararamdaman ko ngayon habang nakatitig sakin si Flame. My heart wants to explode. I look stupid right now. Parang bomba ako na bigla-bigla na lang sumasabog. I'm afraid of myself. It is damn uncontrollable.

He looked at me and suddenly swears. Nagtaka naman ako pero umabot ng isang minuto bago ko narealize na...

I forgot my towel...

That my towel... where?

My towel....

.

.

MY TOWEL AY NAGPAIWAN SA KAMA?!!!!

Bigla akong namutla. My heart was hammering faster. I'm also dumbfounded.

Tinitigan ko ang katawan ko at ganun din siya. Napuno ng katahimikan sa loob ng silid. Pakiramdam ko ay nakikiramay ang mga ibon at insekto sa labas dahil kahit ni isa ay walang nagtangkang sirain ang katahimikan.

"Fuck! What are you doing?!" biglang sigaw ni Flame sakin. I just looked at him innocently.

"A-ano ba dapat ang gagawin ko?" wala sa tono kong tanong. Pero di ako tumayo o gumalaw man lang, pakiramdam ko kasi na magpapaiwan ang kaluluwa ko sa hiya.

"What are you a child?!" Singhal niya at agad na tumayo at kinuha ang towel sa higaan at agad na ipinulopot sakin. "babae ka ba talaga? Wala ka man lang hiya na ipakita yang katawan mong walang laman?"

Oh. Akala ko pa naman na may epekto sa kanya.

So safe, wala akong mapapala na mahiya pa. He's the kind of man na walang interes sa mga ganitong bagay. Nakahinga naman ako ng maluwag. Confirm. Si Flame ay beke. Sigurado ako dun.

The situation changed, he currently reprimands me like nothing happened. He's like a mother nagging her child.

"Why bother? Nakita mo na ang dapat di makita, kaya wala na akong magagawa pa" simple kong wika. Di naman nakakabuntis ang pagtitig. So, why bother? I used to bathe with my brother kaya sanay na.

Bigla namang nagdilim ang mukha ni Flame sa sinabi ko.

"Bahala ka sa buhay mo." malamig niyang wika at agad na tinabunan ang mukha gamit ang likod ng kamay niya at agad na siyang tumalon sa bintana at iniwan ako.

"His face... looks red" I whispered and unconsciously bit my lip.

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~

"Your late" seryosong wika ni Sir Akabane. I gasped. Napayuko ako at natatarantang ibinagsak sa lupa ang gamit ko para batiin si Sir.

"Sorry Sir. I just lost something kaya natagalan ako. I assure you na di na po mauulit" taranta kong wika. Takot ako pagdating sa kay Sir Akabane. Di ko din masisi ang sarili ko kasi nararamdaman ko ang bloodlust sa taong kaharap ko. He's not just an ordinary teacher, It's the same of what I've felt to Suzy Sensei, something dangerous...

Tinitigan niya lang ako at agad na tumalikod sa'kin at nauna ng pumasok sa bus. Napahawak naman kaagad ako sa dibdib ko ng di ko na siya matanaw. Nakahinga ako ng maluwag. I think magiingat na talaga ako sa susunod.

Pansin ko ang magkasunod na tatlong bus. Mukhang marami pala kami sa training camp. Sa bagay, 1st year to 3rd year yung makakasama sa mission at tatlo lang sa amin sa 1st year section A yung nakapasa. So, it means na may chance yung ibang member ng THUG na makasama sa mission. pero wala silang sinabi sakin tungkol dito at ako rin naman... di ko nasabi sa kanila na nakapasa ako sa mission. lately... nawawalan na kami ng communication ng mga ka gang ko. Nakakamiss din ang mga mokong na 'yun.

Sumunod na ako sa pinasukang bus ni Sir Akabane. I looked at everyone. Halos di ko kilala ang nasa loob ng bus. Mukhang puno na yung upuan sa harapan kaya nagpatuloy ako sa pinakadulo ng bus para maghanap ng bakanteng upuan. May ilang vacant seat pero mukhang di ata nila gusto na may katabi. They just glared at me with the look "Don't you dare sit beside me or else you're dead"

I just sigh. What a troublesome gangsters.

Napadpad na ako sa pinakadulo ng bus. Kinakabahan ako dahil may nararamdaman akong may nakatitig sakin. Hanggang ngayon ay wala pa akong mauupuan.

Napansin ko ang isang lalaking nakaupo sa dulo. Wala ni isang nagtangkang makatabi ang lalaki. Di naman siguro ako mapapaaway kung tatabi ako sa kanya di ba? at ang lawak ng bakanteng upuan. Sayang naman.

Di niya naman siguro ako mapapansin na tumabi sa kanya dahil natabunan ng jacket yung mukha niya at pansin ko yung head phone. Mukhang natutulog.

Hinay-hinay kong inilapag yung gamit ko sa upuan ng bigla itong nagsalita

"What do you think your doing?" maangas nitong wika. Oh shit. Nagising ang lalaki.

I was taken aback. Nagulat ako sa bigla nitong pag galaw.

Agad na inalis ng lalaki ang jacket sa mukha niya at bumulaga sakin ang maamo nitong mukha habang nakapikit pa ito. Mukhang tinatamad pa itong idilat yung mata niya. Natatabunan naman ng ilang hibla ng buhok yung makapal niyang kilay.

He swears between his breaths. Mukhang galit nga siya.

I just looked at him dumbfounded.

Agad niyang inalis sa tenga niya ang headphone at agad na inilagay sa bandang leeg. He slowly opens his right eye. Nataranta ako nung bigla niyang idilat ang dalawang mata niya na parang di makapaniwala sa nakikita. Dali-dali kong kinuha ang gamit ko at tumalikod sa kanya.

"Chloe?" he finally asked.

I didn't say anything. Dali-dali akong tumalikod at naglakad papalayo sa kanya ng biglang may humablot sa kamay ko.

"T-teka" I shrieked.

"Shhh. Tabi tayo" wika ni Art habang dali-daling kinuha ang gamit ko at pinaupo sa tabi niya.

"Art. What do you think you're doing?" galit na wika ni Flame sa likuran namin.

Si Flame lang naman yung lalaking natutulog sa likuran. Tsaka di ko man lang napansin na narito rin pala ang isa sa kasamahan ni Flame, siya siguro yung nararamdaman kong nakatitig sakin kanina.

Di parin ako mapakali. Sa dinami-dami ng estudyanteng makaharap ko ay bakit si Flame pa? Nang-aasar ba siya?

"Chill Flame, I just want to talk to Chloe" Art said habang inaakbayan ako. pansin ko naman ang pagsipa ni Flame sa inuupuan ni Art.

"Stop touching her" malamig na wika ni Flame.

"Overprotective" Art murmured. Naramdaman ko naman ulit ang pagsipa ni Flame sa likuran namin.

"Anong sabi mo?" maangas niyang tanong kay Art. Magbarkada ba talaga sila o kaaway?

I just sigh.

Pagod na akong makinig sa bangayan ng dalawa. Mabuti na lang at may mauupuan na ako pero paniguradong di ako magiging komportable sa byahe.

Tinanggal ko ang pagkakaakbay ni Art sakin at agad na tumayo para ilagay yung bag ko sa bandang ibabaw namin.

"Sit beside me"

Napatigil ako sa naring ko. Kahit kailan talaga ay di parin nagbabago. Nakakalimutan niya na ba na dapat kinakamuhian ko siya ngayon? Siya pa nga nagrequest nun e. Ang labo talaga kausap.

"Why bother?" malamig kong wika sa kanya at di ko na siya nilingon pa at agad na umupo sa tabi ni Art.

Di na nagsalita pa si Flame. Mukhang naiintindihan niya naman kung ano ang gusto kong ipahiwatig sa kanya. If he really wants me to hate him then magsisi siya. I'm a kind of girl na masunurin. I will hate him forever if he wants me hate him forever, but sorry to tell you. Walang forever. Humanda ka sakin Flame pag nakaisip ako ng paraan at babawiin mo rin yang sinabi mo sakin.

To Be Continued...

[A/N: Under Revision po ang ibang chapters. I think I should improve this story para may worth naman yung pagsusulat ko. :D start na ako sa page-edit ng mga mali. Sorry natagalan sa pag update. Walang internet connection sa province. Haha :D Sana nagustuhan niyo po ang chapter na 'to!!!! ^____^ ]