Dragon Knight Gang

♚•♘•ⓓⓚⓖ•♘•♚

Chloe's POV

"I found you" A guy said to me with a frown. He looked at me with annoyed eyes. In a second, my heart stops beating.

We met again.

Ang tadhana mismo ang gumawa ng paraan para harapin muli ang isa't-isa. We're both looking at each other like we are strangers... but my heart seems beating for him, it is calling for him. I don't know why but this is only the second time meeting him. Yet, I feel something strange. Nagkita na ba kami? Bakit di ko siya maalala? Bakit ganun na lang ang pagkasabik na makita siya? Marami akong gustong itanong sa kanya pero hindi ngayon ang tamang panahon para alalahanin yun.

Life is a puzzle and some stories are not yet told...

The guy's wearing black leather jacket. He really stands out compared to the other guys with him. Kapansin-pansin ang suot nilang kwintas. The pendant looks expensive, it is a dragon shape. I think may kinalaman ito sa grupo nila, like a symbol or insignia?

He seems different today and a bit scary. I bit my lip to avoid from shivering.

How could I face this kind of man? He's damn tall with a fair skin. Mukhang anak mayaman ang lalaking 'to pero sa kilos niya ay parang di nakapagaral ng etiquette. I think nagrebelde siya at walang magawa kundi ang manggulo kaya ako ngayon ang napagtripan.

But something bugging me and damn I don't know what it is. His brown eyes seem familiar and very captivating. I can't look away.

Pansin ko na maraming nakatitig sa lalaking kaharap ko ngayon. Di ko sila masisi dahil he's really like a celebrity. His beauty stands out. His black straight hair that covers his eyebrow was way too cool.

It took me a minute to look away. This is bad. I know something wrong might happen if magtatagal pa ako dito.

I ignored him. It's according to my plan. Ignore him is the best choice. I won't do some reckless stunt again. It might worsen the situation.

"Hey bitch, don't ignore me" He said sharply. I'm a bit startled from what he said. How could he be that bold? Pakiramdam ko ay kinakain na ako ng mga titig ng mga taong nasa paligid namin.

I'm scared right now. I hold my bag tightly. Huminga ako ng malalim. Kinakabahan at nanginginig na ako sa takot.

This guy is a real deal. Sa lahat ng taong binangga ko, bakit siya pa?

Nilampasan ko ang lalaki at pasimpleng naglakad palayo sa kanya. Kailangan kong makalayo sa lugar na 'to. Ayokong may madamay na mga inosente. These guys could do something harmful.

Habang naglalakad ako ay pansin ko namang sumunod ang lalaki at ang mga tauhan niya. Palakas ng palakas ang tibok ng dibdib ko. Pakiramdam ko ay nanglalamig na 'ko sa kaba. Napakagat na lang ako sa mga kuko ko. Wala pa akong alam na dapat gawin para lubayan nila ako.

I walk without thinking, I walk without destination. What a dumb.

I gasped when I noticed that someone's running towards my direction. Sa sobrang kaba ko ay napatakbo na rin ako. Goodness. Ano ba 'tong napasok ko?

Sinikap kong di puntahan ang mataong lugar. I preferred to hid in a seclude place. If you think I'm a fool then I won't complain.

Di naman siguro masama na ilayo ko ang mga inosenteng tao sa kapahamakan. Di ba?

Napadpad ako sa isang madilim na eskinita. Napahinto ako. Dito na lang talaga ang makakaya ng paa ko. Habang ako'y nagpapahinga ay may napansin akong may lalaking naglalakad patungo sa direksyon ko at nakauniporme katulad sa aming paaralan. Di kaya schoolmate ko ang lalaki?

Nang makalapit na ang lalaki sa kinauupuan ko ay napansin ko kaagad ang maamo nitong mukha. Kilala ko ang lalaking 'to pero di ko pa siya nakausap kahit minsan. He's one of the popular guys at school. Di niyo ako masisisi kung bakit di ko pa 'to nakakausap baka isipin niya kasi na belong ako sa kanyang fan club. Which is absolutely wrong coz' I'm already in love with Limrod Styles, one of the members of the varsity. But I'm such a big fool of believing that jerk. Kasalanan lahat ni Lim 'to kung bakit nasa ganito akong sitwasyon ngayon.

Nang nakalapit na siya sa kinaroroonan ko ay napatingin kaagad siya sakin na nagtataka. Nakapamulsa ito at nakasabit ang itim niyang bag sa balikat. Bigla siyang napahinto sa harapan ko kaya napatitig na rin ako sa kanya na nagtataka.

"Chloe Rosencrantz?" he asked while brushing her hair with the used of his fingers.

Napatayo ako at inayos ang pagkakasabit ng sling ng shoulder bag ko "ako nga" simple kong sagot. I should start running by now or else...

I heard some noises sa di kalayuan kaya agad ako napatingin sa dereksyon kung saan nagmumula ang ingay. Nakita ko naman ang di mabilang na kalalakihan na papunta sa dereksyon namin. Namutla ako bigla.

"What's wrong?" he asked. Napatingin ako sa kanya. Wait. He's a guy. He could help me but tama ba talaga 'to? Madadamay siya pag humingi ako ng tulong sa kanya. Di ko na alam ang dapat kong gagawin. Nagpabalik-balik ang tingin ko sa lalaki at sa mga lalaking humahabol sakin.

Napatingin ako sa I.D ng lalaki and eventually looked at him. No other choice.

"Junho, mauna ka na. nandito na pala yung mga sundo ko" pagsisinungaling ko. Oh please! Syempre ayokong magpasundo sa kanila! Umalis ka na bago pa na makalapit ang mga lalaking 'yan dito.

Napahinga naman ako ng maluwag ng tumango lang siya at agad na naglakad paalis. Bahala na kung ano mang mangyari sakin. Kasalanan ko din naman kung bakit nasa ganito ako na sitwasyon.

I looked again to the bunch of guys running towards my direction. My heart is hammering so fast. Di ko na mabilang kung ilang beses na akong napalunok.

Napatingin ako sa lalaking namumuno sa kanila aka brown eyes. Nakatitig siya sakin ngayon, kitang-kita sa kanya ang galit. Mukhang sabik na sabik na siyang parusahan ako. Nanginginig na ako sa takot. Ayoko pang mamatay. Ayoko na dito na lang matatapos ang lahat.

Di ko namalayan na napapaatras na ang nanginginig kong mga paa. wala sa sariling tumakbo ako palayo sa kanila. Gusto kong umiyak pero walang magagawa ang pagiyak sa sitwasyong ito.

Tumakbo ako ng malakas at di ko alam kung saan ako dadalhin ng mga paa ko. Hingal na hingal ako. walang katapusan ang madilim na eskinita. Paliko-liko ako sa kahit saang direksyon basta masiguro lang na di nila ako masusundan. I'm a fast runner but still di parin makakayanan ng paa ko ang sakit. Ngayon lang ako nagsisisi sa pagsuot ng high heels. My right foot already soars.

Habang patuloy parin ako sa pagtakbo ay may naramdaman na lang akong pares ng kamay na pumulupot sa waist ko at agad na hinablot papunta sa isang madilim na sulok ng eskinita.

Nagulat ako sa ginawa niya at sisigaw na sana ng bigla niyang tinakpan ang bibig ko at agad na itinaas ang hintuturo niya banda sa kanyang labi na nagpapahiwatig na kailangan kong tumahimik.

"Don't worry, ako 'to" He whispered and I just nod with relief. Inalis niya naman ang kamay niya na nakatabon sa bibig ko kasabay ng paghinga ko ng maluwag. Kinabahan ako dun ah. Akala ko katapusan ko na. di ko akalain na nandito pa pala siya.

"Why are you still here Junho?" I asked him. Buti naalala ko pa ang pangalan niya.

"I just noticed something strange from you. It bothers me, that's why I'm came back. Di naman ako nagkakamali dahil nakita ko mismo kung pano ka nila habulin. I don't know what the reason behind all of this but I want to help you" He said while looking at me intently. I just slightly smile but I don't want him to be involved in this kind of situation.

"Thank you but you don't have to help me"" I said then slowly peeped on the way outside.

"That's rude, lady" he said while observing the place. Tinitigan ko siya ng mabuti. He doesn't need to help me. He doesn't even know me.

"Hey, are you just trying to help because you want something from me?" I suspiciously asked him. I narrowed my eyes but he just frowned in exchange.

"Don't get me wrong. I don't need something from you. Ayoko lang na maging witness sa isang krimen. It's troublesome for me" aniya

"That's good news then" wika ko habang tinitigan ang mukha niya. This guy is actually good looking. Ngayon ko lang napansin. I think mas gwapo pa siya compare kay Lim.

"We must get out from here first" he said and I nod.

Di nagtagal ay napagdisiyonan naming lumabas sa pinagtataguan. Mukhang nakalayo na sila sa lugar na 'to dahil higit 30 minutes kaming nanatili sa pinagtataguan.

Nakahinga kami ng maluwag at ngumiti sa isa't-isa. We're safe. Nagpatuloy kami sa paglalakad. Buti na lang at kabisado ni Junho ang bawat sulok ng eskinita. Habang naglalakad ay nag-uusap kami ni Junho about sa kasalanan ko sa kay brown eyes. He just laughs at me coz' he thought that I'm already insane and I just keep frowning at him. Akala ko pa naman na maiintindihan ako ng gago pero nagkamali pala ako. He's also a bully.

Habang nagtatawanan kami sa gitna ng kalsada ay di namin kaagad napansin ang isang nakasunod na itim na kotse. It seems the car was tracking us. Pero di nagtagal ay napansin kaagad namin ang kahinahinalang kotse pero huli na ang lahat dahil bigla itong pumagitna sa harapan namin.

Gulat naman kaming napaatras at agad na humarang sa harap ko ang braso ni Junho para protektahan ako.

"Let's get out of here at once" seryosong wika ni Junho at agad ako hinila sa braso. Dali-dali naming nilampasan ang itim na kotse pero agad naman akong may naramdaman na kamay na humawak sa kanang braso ko. Nagitla ako at agad na tiningnan ang may ari ng malamig na kamay. I gasped when I saw again the pair of beautiful brown eyes.

Nanigas ako sa kinatayuan ko kaya napahinto na rin si Junho at nilingon ako. He seems confused but eventually gets the situation kaya agad niya akong hinila papalapit sa kanya para ilayo ako sa lalaking kaharap ko ngayon. But unfortunately the brown eyed guy doesn't know how to let go. He grips my arm harder which makes me scream in pain.

"Let go of me!" masungit kong sigaw sa kanya but he didn't bother to let go. I tried to get away from his grip but the more I tried to struggle the more his grip became harder.

I looked at the guy with furious. He's cruel to the point that he wants my bone break into pieces. He's a ruthless devil.

"Bastard. You're hurting her, let go of her arm" kalmadong wika ni Junho pero halata sa kanya na nagpipigil lang. Somehow he just sense that something bad might happened if he will do some reckless action against the guy. He's wise enough to notice the sneers of the followers of brown eyed guy.

Brown eyes didn't listen and Junho looked at him furiously. Di na nakatiis si Junho kaya agad niyang nilapitan si brown eyes at tinulak. Muntik na akong mapasigaw sa marahas na pagtulak niya dahil muntikan na akong tumilapon kasama ni brown eyes. Buti na lang at napabitaw agad si brown eyes sa pagkakahawak niya sakin at agad akong inalayan ni Junho.

Napahinga naman ako ng maluwag ng makawala ako sa pagkakahawak ni brown eyes. Hinimas ko ang namumula kong braso. That guy was really insane.

"You've really done it weakling" seryosong wika ng lalaki. Pinagpag niya ang itim niyang leather jacket na para bang inaalis ang ano mang dumi na dumikit rito. I looked at him with disgust. Seriously? Nandidiri na siya sa pagtulak sa kanya ni Junho? He sure knows how to irritate people.

Nagdilim bigla ang mukha nito "You're an outsider" he's pertaining to Junho "Get lost because it got nothing to do with you"

Junho clenched his fist "Don't you dare touch her" I looked at him. He seems serious this time. Mas mabuti pang iwan niya na lang ako dito dahil in the first place, he doesn't have a reason to protect me. We're not related with each other. I'm just stranger to him.

The brown eyed man suddenly shows her creepy grin "I hate stubborn. Would you mind if I kill you first?"

Napalaki ang mata ko sa sinabi niya. This guy is dangerous. Kinakabahan na 'ko. This is bad. Agad kong kinalabit si Junho at agad na hinarap sakin. He looked at me with anger in his eyes. Mukhang nangangalaiti na siyang sugurin si brown eyes but he's not the kind that could be mess with.

"Junho, listen. They want me. You don't have to risk yourself for me. I could handle this myself. I promise, just please get away from here safely" I said to him but he just look at me in rage.

"I don't want to" he whispered then suddenly hid me on his back. Nagulat ako sa ginawa niya. Hinablot ko naman ang shirt niya para sabihing wag niyang ituloy ang binabalak niya.

"I don't want you to touch her because she's my girlfriend" He said without hesitation. Bigla naman akong nabingi sa sinabi niya. Hinawakan ko siya sa braso at hinarap sakin pero hindi niya ako hinayaan. It seems he doesn't want me to look at his face. Di ko siya masisisi dahil pati ako ay namumula na sa hiya. Ano ba kasing nakain ng lalaking 'to at kung anong pinagsasabi sa harap ng mga hoodlum?

"Oh. Really?" the brown eyed guy said in disbelief. Ngumisi ito na para bang nakaisip ito ng magandang idea.

"Grab her" utos ni brown eyes sa kanyang mga kasamahan. Bigla naman kami ni Junho nagpanik dahil pinalibutan kaagad kami. Napalunok ako.

Bigla akong hinablot sa isa sa kasamahan ni brown eyes at mabilis na itinutok sa leeg ko ang patalim. Nanginig ako sa takot. Di ko na magawang sumigaw pa dahil ramdam ko ang malamig na metal na dumampi sa leeg ko.

"Shit, don't touch her!" tarantang sigaw ni Junho pero di niya magawang manlaban dahil alam niya na ikakapahamak ko ang pag kilos niya ng masama.

Napasigaw ako sa takot ng mapansin ko ang hawak ng isang lalaki sa likuran ni Junho. "No!" pero huli na niyang napansin iyon ng bigla siyang atakihin patalikod gamit ang isang baseball bat. I gasped when I saw a blood flowing from his head. Napaluhod siya at napayuko sa sakit. He swears when he noticed his blood drops unto the ground.

Di ko namalayan na naguunahan ng bumagsak ang luha ko. This guy doesn't deserve this. It's my fault of dragging him into this situation. I should be the one cursing in pain. I should be the one suffering not him.

Junho suddenly move from his feet. Pinilit niyang makatayo at hinay-hinay na papalapit sa dereksyon ko pero agad naman itong hinarangan ni Brown eyes.

Bigla namang kumilos ang lalaki na may hawak sakin at mas idiniin ang patalim na nakatutuk saking leeg.

"Move or the girl will die" seryosong wika ni Brown eyes pero di natinag si Junho sa sinabi niya at pinilit parin ang sarili na makalapit sakin.

"Don't push yourself idiot!" mangiyakngiyak kong sigaw kay Junho.

"Shut up. I'm trying to be cool here" nakangising wika ni Junho pero halata sa kanyang boses ang panghihina. Napakagat labi ako para pigilan ang sarli na humagulhol. This guy is really an idiot. Nagawa niya pang magbiro sa ganitong sitwasyon.

Nakaharang parin si Brown eyes sa harap ko habang relax na relax na nakapamulsa. Mukhang wala talaga siyang balak na palampasin si Junho.

"Step aside asshole" galit na wika ni Junho at itinulak si Brown eyes sa tabi.

Napangisi naman si Brown eyes sa ginawa ni Junho pero bigla na lang sinipa si Junho sa sikmura.

"Stop that! Ako naman ang pakay niyo di ba? kaya ako na lang saktan niyo mga duwag!" I shouted but it seems that I am just nothing but a useless bitch. Di nila ako pinakinggan at mas pinahirapan pa nila si Junho. Di tumigil ang pag agos ng luha ko.

Brown eyes just stared at me, like he enjoyed torturing me emotionally and torturing Junho physically. He really used in doing such hideous things.

I bit my lip. I think I should stop this. Di na kakayanin pa ni Junho pag nagtagal pa 'to.

They want me to be dead then I'll give their fucking want! Hinawakan ko ang kamay ng lalaking may hawak sakin. Ang kamay niya na may hawak ng patalim.

"Wag kang malikot o mauuna kang maputulan ng ulo" Pananakot ng lalaki. Pero di ko parin siya tinigilan. Tinangka ko ulit na agawin ang patalim sa kanya kaya mas idiniin niya pa ito sa leeg ko. Napapikit ako sa sakit ng bumaon ang patalim sa balat ko. Di alam ng lalaki na sinasadya kong ibinabaon sa sarili kong leeg sa patalim. I think this is the right answer to help Junho. Nararamdaman ko na ngayon ang mainit kong dugo na ngayon ay kumalat na sa kamay ko.

Bigla namang napalingon si Brown eyes sakin at napatingin sa dumudugo kong leeg. Bigla niyang tinulak ang lalaking may hawak sakin at agad naman akong ngumisi sa reaksyon niya.

"Feel better now? Eto naman ang gusto mo di ba?" wika ko at agad na idiniin ang patalim sa sarili kong leeg. Gulat naman ang lalaking may hawak sakin kanina dahil di niya napansin na nakuha ko ng di niya napapansin ang patalim na hawak niya.

Agad naman akong kinwelyuhan ni Brown eyes at agad kong nabitawan ang patalim. Galit na galit niya akong tinitigan.

"You crazy! You tried to kill yourself just because of that guy?!" sigaw niya sakin. He is really furious. I just smirked at him. Buti naman at natuon na ang atensyon nila sakin at nilubayan na si Junho. He really hurt while watching me in one eye.

"I am sorry" I mouthed. Sana naintindihan ni Junho. Nilingon ko naman ang lalaking may hawak ng kwelyo ko at tinitigan ng masama.

"I am willing to die for the sake of my beloved boyfriend" I answered sweetly. Even though it is not true that he's my boyfriend yet I am willing to kill myself for the sake of other people.

The pain on my neck is nothing compared to Junhos'

"D-don't hurt h-her" nanghihinang wika ni Junho kaya napalingon kami sa kanya. Naaawa ako sa kundisyon niya ngayon. Di na makatayo pero pinipilit niya paring tulungan ako.

He's really brave. I smiled at him and shake my head that tells him that it's no use at all. This is the end.

Pinikit ko ang mata ko. I think this the end for me. wala na akong pakealam kung ano mang gawin nila sakin but for now I must be contented na nilubayan na nila si Junho. He didn't do anything bad at all.

"You love her that much loser?" biglang tanong ni Brown eyes kay Junho kaya napadilat ako at tinitigan ang lalaki.

Bigla namang ngumisi si Brown eyes at hinarap ako. I think this is bad.

"You're lucky one to have him but it payback time for kissing me yesterday in front of my date" he said then he suddenly grabs my waist and pulled my head towards him. He smirked once more before he kissed me torridly.

My eyes widened,

"And now, finally you're mine"

[A/N: Konnichiwa minna! Thanks for reading. Please comment and vote guys! :D UNEDITED so bawal ang perfectionist dito :D thanks for understanding]