Zwarte spinsels bestormen mijn hoofd,
Als draken komen ze overal terecht,
Terwijl ik langzaam ga naar mijn dood,

Men droomde adelijk te zijn, machtig,
Nu ziet men enkel de zwarte troon,
En wil men als monster een kroon,

Herinneringen vervagen als sneeuw in de zon,
Maar wel ziet men hoe de toekomst komt,
Die dodelijk en zwart het verleden overwon,

Vraag me niet te bidden voor jou,
De prijs is te hoog, de opbrengst laag,
Enkel de stop van jouw geklaag,

In deze wereld nog miljarden te gaan?
Als die dan gered zijn, kan ik pas gaan,

Maar wie luistert naar de dichtende gek?
Toch is er geen andere reden
Waarom ik mijn leven rek.