De lijn is bijna verdwenen, ze riep het me,
Ik kon enkel lachen, terwijl haar gezicht viel,
In stukken verdwenen, de vreselijke realiteit,
Enkel mijn dromen blijven in de kamer over,

Ik vroeg hen me nooit meer wakker te maken,
Als spinnen konden ze het niet laten,
Me vast te pinnen, de laatste hoop verdwenen,
In het licht van de opkomende nacht.