Met een zwarte rekker bind ik mijn gedachten,
Uit mijn gezichtsveld verdwijnt de dood zo,
Maar het is niet verdwenen, kan ook niet,
Ik heb hem slechts naar achteren verdreven,

Ik draag felle kleuren om te verbergen,
Wie ik ben, wat ik heb gedaan, verraden
Doet mijn uiterlijk het niet, maar mijn ziel,
Die is zwart, tot op het bot verrot,

Ik lieg als je me vragen stelt, maar
Je merkt het niet, want mijn leugens,
Die klinken beter dan de waarheid,
Ik ben te goed geworden door de jaren heen,

Mijn spiegelbeeld lacht me toe, zelfs zij
Liegt, leugens draaien om mijn lichaam,
Zoals spinnenwebben een vlieg vasthouden,
Kan ik als vlieg enkel wachten op de dood.