Zouden jullie even willen zeggen welke van deze drie jullie het beste vinden? Het is best belangrijk

—-
Een planeet zonder groen.

Het zijn geen onbekende wolken die dansen in de lucht,
Maar vraagtekens, die me zonder echt een vraag te stellen
Toch in hun ban nemen. Ik zal niet worden wie ik wil zijn,
Zelfs de wereld bepaalt zichzelf niet, maar wordt gemaakt.

Ik zie blauwe oceanen met vele spikkeltjes plastic, vissen
leven al niet meer, enkel robots blubberen onder water,
Waar zijn de rode rozen heen die Valentijn ons altijd bracht?
Ze zijn verdwenen op de plaats waar nu een huis staat.

Verontschuldigen volgden de verwachtingen na, die al lange tijd
Gemaakt waren, nooit als bedreiging bekeken,
Tot de dood plots zijn zwarte nek op stak,
Zo is het altijd al geweest en zal het altijd blijven.

Misschien moeten we nog een vliegende auto maken,
Zo onze laatste lucht opgebruiken, ik geloof er wel in
De wetenschap lost dit alles wel op. Morgen.
Als er nog een morgen is.

——

Een bericht uit de flesseloze toekomst

Maar niet iedereen gelooft in deze roze droom,
Kleurloos zijn de dagen die zijn, zeker die komen,
Men kan niet feesten in de groene tuinen,
Als het gras verdort is en geen enkele roos leeft,

Zielloze robotten hebben onze huiden vervangen,
Modern noemt de een het, doods is het werkelijk,
Zo kan men toch niet geloven in leven zonder emoties,
Zonder dromen, succesvol of niet,

Vroeger werd het voorspeld, in de goede oude tijd,
Maar ook toen werd er niet geluisterd naar de waarheid,
Enkel naar de leugens die zichzelf verspreiden,
De derde wereldoorlog is het bewijs daarvan,

Moet altijd alles werkelijk zijn
voor men erin kan geloven?

—-
Mijn waarschuwingen zullen met de tijd reizen, om op tijd te komen,
Echter konden ze me niet vertellen of mijn boodschap gehoord zou worden,
De niet-bestaande regering kan de plannen van de toekomst niet dwarsbomen,
Dus moet ik hopen op de hulp van de toekomstige robotten,

Als zelfs de harteloze robotten het nu weten, hun angsten bereiken niet,
Verborgen zijn ze meestal onder de grond, in massagraven vol metaal,
Waarom is het dan dat enkel jij, verledeling, niet ziet?
Je kijkt enkel naar jezelf. Zijn je ogen soms van staal?

Mijn woorden, ze moeten de maïsstengels dan nog op het land doen zinderen,
Zich tussen oren nestelen, als verwachtingen over een ijzige winter in de zomer,
Ze moeten beangstigen, de veranderingen in de technologie verhinderen,
Ze moeten wakker maken, zoals de wekker op de dinsdagochtend de dromer,

Alleen is mijn papier er niet meer,
Het broeikaseffect is dus voor een andere keer,
Ik geef je nog mijn groeten,
Dat ik voor jouw fouten niet meer moet boeten.