Slapeloze nachten omdat de stress niet in staat is
Me los te laten, ook niet voor even, zo ben ik
Gedwongen te draaien en keren tot de lakens
Volledig rond mijn benen gedraaid zijn, ogen toe,

Laat de slaap toe, maar mijn brein blijf werken,
Om komende fouten te voorzien en oude te analyseren,
En als ik haar vraag te zwijgen, zegt ze me steeds:
"Kalm aan, het duurt nog maar even." Maar even,

Even duurt lang, eerst een minuut, dan een kwartier,
En plots een uur, voorbij getikt op de wijzers van de klok,
De stilte is nergens te horen, enkel het schreeuwen,
In mijn hoofd komt de stilte niet meer, verdwenen,

Had ik al gezegd dat het nu drie uur is? Nee, oké dan...